De Zevenheuvelenloop, de Bosloop, de Dam tot Damloop, de Zuidersterloop, iedere stad, ieder dorp, of het nu groot of klein is, heeft wel een eigen loopje. Maar vandaag doe ik geen van al deze loopjes. Vandaag doe ik de Brakloop. 16 km over een route die vanaf metrostation Slinge me in tegengestelde richting over een gedeelte van de Rotterdam Marathon terug naar huis brengt.
Net uit bed gerold is er geen tijd om te lummelen, want we willen ’s middags ook nog naar de film. Frank is gisteren vergeten bananen te kopen, dus we moeten het doen met een wit puntje pindakaas. Ik maan Frank om ook de camelback mee te nemen om onderweg te kunnen drinken, en voor de zekerheid steek ik een reep in het achtervakje. Je weet maar nooit. We gaan met de metro naar het startpunt. Het is droog, winderig met af en toe een zonnig momentje. Frank heeft een jasje aan, ik doe het met een dik shirt met lange mouwen.
Het is rustig bij de start en we kunnen gelijk weg. Na een eerste stukje wind tegen hebben we het voordeel dat het nagenoeg het hele parcours wind mee is. Scheelt weer. Toch heb ik moeite om een vast ritme te vinden. Na 4 km zit er een enorme boer dwars, waardoor ik zelfs misselijk word. Er zit niks anders op dan even te stoppen om te kijken of ik mijn interne organen weer in het gareel kan krijgen. Dat lukt gedeeltelijk, in elk geval voldoende om weer op pad te kunnen.
Ik blijf heen en weer dribbelen qua snelheid. Frank klaagt over mijn onregelmatigheid, maar ik kan er niets aan doen. Ook de opmerking ‘het zit tussen je oren’ leg ik naast me neer. Er zijn gewoon dagen dat je het niet op kan brengen. En zeker niet bij de Brakloop. Alhoewel dat nu exact de aard van het loopje is. Dat is dan ook de enige reden dat ik überhaupt niet uitstap.
En zo sleep ik me kilometer na kilometer voort. 4 km worden er 6, worden er 8, de helft van het parcours. Het voelt echter alsof ik al het dubbele heb gelopen. Mijn benen doen zeer, ik heb geen greintje energie en ik vraag me weer eens voor de zoveelste keer af wat ik in godsnaam aan het doen ben. Maar aan alles komt een einde. Dus ook aan het loopje van vandaag. 8 km worden er 10. We lopen langs de Kuip waar de fans zich al aan het opmaken zijn voor de wedstrijd van vanmiddag. 10 km worden er 12 langs de Laan op Zuid. 12 km worden er 14 over de Erasmusbrug, en dan 15 langs de Maasboulevard en eindelijk 16 richting de finish. De finish. Met als beloning een stuk blik. Met chocomelk wel te verstaan, want een medaille zit er niet in.
De Brakloop. Een loopje dat niet als de beste in de boeken gaat. Alhoewel ik toch heel erg mijn best gedaan heb om aan alle voorwaarden te voldoen. Want als ik de avond ervoor de hele avond gestaan heb bij een concert van Madonna, vervolgens pas om 2:00 ’s nachts in mijn bed lig en af en aan maar een paar uur onrustig geslapen heb, ben ik toch wel heel erg brak. Gelukkig volgende week de Bruggenloop. Is toch een hele kilometer minder.