Het is zondag en ik heb nog geen letter op mijn I-pad geschreven. Daar gaat mijn routine van minimaal één blog per week. Hoe kan dat nou? Er is toch nog genoeg te vertellen over hardlopen. Ik heb nog een lijstje van onderwerpen en ideeën om over te schrijven. Maar geen een die passend is bij wat ik deze week gedaan heb of meegemaakt. Op hardloopgebied dan. Ik zit in de ‘Dead zone’.
Wat is de ‘Dead Zone’? Dat is het gedeelte van je hardloopschema waarin er niks spannends gebeurt. Je weet wel, het ‘saaie’ stuk. Een paar weken na de marathon waarin je al wel weer aan het rennen geslagen bent, maar nog niet de afstanden maakt en al helemaal nog geen wedstrijdjes gepland hebt. Die ‘rustige’ rondjes van 8 km met je ‘lange’ duurloop van 12 km. Weliswaar noodzakelijke kilometers om weer op te bouwen, maar ultrasaai.
‘Daar kan je toch wel wat leuks van maken? Ga lekker intervallen of zo. Zoek een nieuwe route. Of doe eens gek en doe allebei.’ Ja, dat zou ik kunnen doen. Maar met het einddoel nog best wel ver weg en het herstel van de marathon nog best wel dichtbij ben ik dan toch wel een beetje lui. En ook de motivatie om me heel erg in te spannen ligt ergens stof te happen onder een stapel oude tijdschriften. Bovendien gaan we al heel snel op vakantie, dus dat lijkt me een mooi iets om ná de vakantie op te pakken.
Gelukkig zijn er ook minder intensieve manieren om de Dead Zone door te komen. Ik ben gevraagd om weer een techniektraining te geven dus daar kan ik wel weer een rondje mee vooruit. De nieuwe Runners World is uit om de motivatie af te gaan stoffen en aanstaande zondag is de Urban Trail Rotterdam waar ik uit pure verveling maar een startbewijs voor ga proberen te scoren. Proberen want uitgerekend nu is deze al uitverkocht. Net zo goed dat ik van de week de hardloopkalender er maar eens bij ga pakken om wedstrijdjes te plotten. Dan red ik het wel tot aan de vakantie.
Als we terug zijn staan er gelukkig al wel weer wat dingen gepland. De Marikenloop, de Ladiesrun en de Run voor Kika. Daarna een rustig weekje en dan mogen we weer 20 km duurlopen gaan doen. Zo’n beetje rond de tijd dat ik weer trouw iedere dag ga planken, mijn ademhalingsoefeningen oppak en de motivatie en opwinding van het lopen weer opgepoetst is. Zo’n beetje rond de tijd dat ik me ga realiseren dat Berlijn toch wel weer erg dichtbij aan het komen is. Het einde van de Dead Zone. En het begin van ‘ik ben aan het trainen voor de marathon van Berlijn zone’.
Spannend. Ik heb er nu al zin in!