‘Dingen doen, plaatsen bezoeken, mensen ontmoeten.’ Dat is de slogan van PADI, de internationale organisatie voor recreatieve duikers. Toen ik dat voor het eerst hoorde klonk het als een cliché verkooppraatje, maar naarmate ik daadwerkelijk dankzij menig duikvakantie op plekken op de wereld kwam waar ik anders nooit terecht gekomen zou zijn, ik daar ontzettend leuke en lieve mensen door ontmoette en mijn grenzen verlegde, niet alleen duiktechnisch, begon ik in te zien dat er toch ook wel een kern van waarheid in zat. Het blijft desondanks cliché.
Cliché omdat het niet alleen op duiken toepasbaar is. Het zou namelijk ook zo maar de slogan van de internationale organisatie voor hardlopen kunnen zijn, als die zou bestaan. Want liggend in een hotelbedje ergens in het oude gedeelte van Salzburg in Oostenrijk ruim 9 jaar nadat ik ooit begon met hardlopen had ik van tevoren nooit kunnen bedenken dat ik tussen dat moment en een uur later mijn hardloopkleding aan zou trekken om naar het huis van de familie von Trapp te rennen.
Mijn eerste buitenland avontuur, Venlo niet meegerekend ook al is dat ook bijna buitenland, was in Parijs. Nu was ik voor die tijd al vaker in Parijs geweest, maar het gevoel om rennend over de Champs de Elyssee en langs de Eiffeltoren te gaan blijft onbeschrijflijk ‘machtig mooi’ zoals ze dat in sommige delen van ons kleine kikkerlandje zouden zeggen. Daarna kwam New York, want als je iets doet moet je het goed doen. Oh, natuurlijk zou ik ooit naar New York gegaan zijn, dat was al veel langer een wens, maar door het hardlopen is de knoop wel doorgehakt. Sindsdien wordt het lijstje alleen maar langer en langer.
Een lijstje dat ik samengesteld heb op basis van wat ik ‘oh dat kunnen we ook wel meepakken’ ken, wat ik heel graag wil, wat me door anderen aangedragen wordt of wat er toevallig op mijn pad komt. België, Spanje, Frankrijk, Engeland, Duitsland en Ierland zijn allemaal no brainers. Ik ben er vaak genoeg geweest, de ene plek iets vaker dan de andere, maar de hardloopschoenen gaan tegenwoordig standaard mee en er is altijd wel een rondje te maken. Zelfs Bonaire valt tegenwoordig onder de categorie standaard. De ultieme combinatie van de slogan, aangezien we daar duiken én hardlopen.
Ondertussen ook heel veel mensen ontmoet. Zowel tijdens de hardloopreizen waar je contact legt met mensen die hetzelfde doel hebben, namelijk die ene marathon op die bijzondere bestemming lopen, of ter plekke, al dan niet hardlopers of mensen die belangstelling tonen voor wat je komt doen. En dat zijn niet per se altijd Nederlanders. Op die berg in Oostenrijk halverwege de klim naar de top zit je naast een Duitser die ook even moet uitpuffen. En bovenaan klets je met een Oostenrijkse vrijwilliger die hier iedere week rent. Of die Amerikaanse dames in Berlijn die ook in jouw favoriete merk hardloopkleding lopen en samen op de foto willen. Allemaal verbonden door de gezamenlijke passie.
Het hardlopen heeft mij zeker ook op bijzondere plekken gebracht. Dat ik ooit in Zuid Afrika zou belanden had ik van tevoren nooit bedacht laat staan Tromsø, Noorwegen. Ik wist niet eens dat het bestond. Oostenrijk stond daarbij ook niet direct op het lijstje om een vakantie door te brengen, laat staan om er een potje te gaan lopen rennen. Maar ja, dan zit je een beetje te browsen en te brainstormen binnen de geschetste kaders en komt je echtgenoot ineens aanzetten met een trail die hij heeft gezien. Loop je 30 km door de Alpen te sjezen en slee je op je billen van een gletsjer af. Over dingen doen gesproken. En als je dan toch in de buurt bent, kan je net zo goed doorrijden naar Wenen en op de terugweg via Praag rijden.
Dat is dan ook het enige dat ik jammer vind van onze laatste vakantie. Door een verzwikte enkel heb ik niet kunnen rennen in Wenen of in Praag. Wandel je door een van de mooiste steden van Europa, denk je alleen maar ‘oh, wat zou het leuk zijn om hier morgenochtend een rondje te rennen!’ Gelukkig heeft het universum daar wel een oplossing voor. In beide steden wordt een marathon gehouden.
Dus waar je ook bent, als je me ziet rennen, knoop een praatje met me aan. Let’s have some fun!