Goed. Daar zit je dan. Met een verzwikte enkel. Dus ben ik officieel geblesseerd, hoe hard ik het ook probeer te ontkennen. En is mijn doel voor de komende periode heel helder. Hoe zorg ik er voor dat ik zo snel weer op de enkel, pardon de been ben?
Net als bij iedere andere aandoening begin ik met een uitgebreide zoektocht op internet. Niet alleen alle verschillende gevallen, situaties en mogelijkheden, maar daarbij ook de oorzaak, de analyse, de symptomen, de behandelingen en vooral ook de prognoses. Van medische verhandelingen van afstuderende artsen, via forums voor mensen met een verzwikte enkel, tot de Jip en Janneke websites van thuisdokter.nl en hierhebikpijn.nl. Uiteraard zoek je altijd naar bevestiging. Bevestiging dat het allemaal wel meevalt en dat je binnen een week weer een halve marathon kan lopen. En ja, die zijn er. Ik heb wel degelijk websites gevonden die aangeven dat het na een paar dagen weer over is en je best wel mag gaan sporten. Maar diep in mijn hart weet ik dat dat niet klopt en dat het toch iets langer gaat duren. De gruwelscenarios van 3 maanden tot een jaar ben ik het overigens ook niet mee eens. Maar 2 a 3 weken voordat je weer voorzichtig wat mag gaan doen en 6 tot 12 weken voordat het helemaal over is alsof er nooit iets gebeurd is zijn verreweg het meest frequent en geloofwaardig.
Hmmm, even rekenen. Het is nu bijna 3 weken geleden dus midden in de fase ‘voorzichtig wat mogen gaan doen.’ Maar ik heb natuurlijk strafpunten gekregen. De graadmeter is dan ook pijn. Zolang het pijn doet mag ik niet veel en als ik al wat mag doen, dan binnen de pijngrens. Een moeilijk begrip. Want wat is pijn? Natuurlijk weet iedereen wel wat pijn is, maar vlak zeker de individuele pijngrens niet uit. En die ligt hoog bij mij, heel erg hoog. Dus daar waar een ander, ik-noem-geen-namen, bij een splinter in zijn vinger gillend als een speenvarken op de grond ligt te spartelen alsof hij doorboort wordt door een gloeiend hete pook, ervaar ik slechts een beetje oncomfortabel gevoel als mijn arm afgerukt wordt door een grizzly beer. Maar goed, ik zal een inschatting moeten maken. Ik gok dan ook op deze zondag een heel klein stukje hardlopen om te voelen en aan de hand daarvan volgende week voorzichtig beginnen met opbouwen. Tenslotte heeft de fysio gezegd dat actief herstel goed is. Iets met vezels die op de juiste manier, lees netjes naast elkaar en in de richting van je bewegingen, terug moeten groeien. Als je dat niet doet groeien ze kris kras door elkaar en als je dan weer gaat bewegen moeten die foute vezels eerst weer afgebroken worden en dan weer opnieuw aangelegd worden. Ergo een langer durend en minder duurzaam herstel. En dat willen we natuurlijk niet. Geen spaghetti maar penne. Met die opbouw zou ik dan volgend weekend wel een rustige 5 km in Harmelen kunnen rennen met 4 weken onderweg. Verder rekenend is het 7 weken voor de echte grote wedstrijd. Past dus mooi in het plaatje, er vanuit gaande dat alles goed blijft gaan. Shit, altijd weer die kleine lettertjes.
Voordeel is wel dat mijn anatomische kennis met sprongen vooruit is gegaan. Inmiddels weet ik exact hoe een enkel en voet er uit zien, niet alleen van buiten maar ook van binnen. De anatomie van de botten, spieren, pezen en banden. En alle verschrikkelijke dingen die er met zo’n enkel en voet kunnen gebeuren. Misselijkmakende plaatjes van uitgescheurde banden, opengesneden onderbenen, compleet blauw paars uitgeslagen enkelgewrichten en voeten in een positie die als ik dat vroeger met mijn barbiepop deed het nooit meer goed kwam. Om vervolgens met je vingers te gaan wroeten hoe dat dan bij jou zit, duwend en trekkend om te kijken of je kan identificeren waar die banden en pezen lopen, waar het nu precies pijn doet en vervolgens lekker te gaan zitten zelfdokteren om te diagnosticeren hoe erg het is. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Waarschijnlijk mijn kinderlijke nieuwsgierigheid over hoe zaken in elkaar steken. Bij voorkeur over het menselijke lichaam en zijn aandoeningen. Heerlijk die programma’s van mislukte borstvergrotingen en hoe ze dat dan weer corrigeren, het groot uitgemeten op een 65 inch TV in full HD colour uitvoeren van een geslachtsverandering, in macro detail inzoemend op een huidaandoening die met een laser behandeld wordt of het wegsnijden van overtollige huid van iemand die 100kg afgevallen is. Overigens word ik ook wel blij van documentaires over de fabricage van ledschermen, chocoladekoekjes met pindakaasvulling of kipnuggets, maar dat terzijde.
Kennis die ik mooi kan gebruiken bij mijn volgende bezoek aan de fysio of dokter. ‘Zou het kunnen zijn dat ik mijn kapsel geïrriteerd heb omdat ik toch te snel ben gaan wandelen nadat het gebeurd is?’ ‘Of denk je dat de extreme vochtophoping komt omdat ik doorgelopen ben?’ ‘Is dat dan niet juist beter geweest voor het herstel nu ik nauwelijks een bloeduitstorting had?’ ‘En als ik nou pijnloos op een been kan staan, betekent dat dan dat ik in fase 4 van mijn herstel zit?’ ‘Moet ik me zorgen maken over blijvende zwakheid van de enkelband of kan ik dat voorkomen door een brace te gaan dragen.’ Fijn voor de indeling in de categorie irritante patiënt die denkt dat ze het beter weet na een avondje googelen op internet ten opzichte van de dokter die er 10 jaar voor gestudeerd heeft. 5 jaar basis geneeskunde en 5 jaar specialisatie. Om nog maar te zwijgen van alle stageperiodes, het assisteren en uiteindelijk als zelfstandig expert al jaren zijn vak uitoefenend. ‘Nee hoor, ik denk toch dat u geen gelijk heeft. Het voelt echt als beschreven op de website van Klaartje Pukkel, die er een blog over geschreven heeft van toen zij haar enkel verzwikt had.’
Maar goed, there is no such thing as a free ride. Dus als ik sneller en beter wil herstellen zal ik er wat voor moeten doen. Oefeningen dus. Zelfs daar heb je de fysio niet meer voor nodig vandaag de dag. Er is letterlijk waar een app met oefeningen en een schema voor het herstel van een verzwikte enkel. Die heb ik natuurlijk direct geïnstalleerd. Het schema is zwaarder dan dat van mijn eerste marathon maar hé, als ik 56 km in Zuid Afrika kan rennen moet ik dit ook kunnen. Het doel heiligt de middelen in dit geval. 8 weken, drie keer per week. Doctors orders. Oftewel van Veiligheid.nl. Een of andere organisatie die ongevallen wil voorkomen. In mijn geval mosterd na de maaltijd maar daar zullen we het maar niet over hebben. Zo houdt die enkel me nog wel even bezig. Als studieobject en als trainingsonderwerp.
En dat heeft best wat voeten in de aarde, ook al is het er een met roze tape.