Hé, eindelijk zondag! Dus tijd voor een lang(er) duurloopje. In elk geval meer dan de 5km of 7km die ik volgens het herstelschema mocht lopen afgelopen twee weken. Officieel mag ik vandaag ook maar 7km, maar die Halve van Hoorn komt er aan dus gevoelsmatig moet ik toch écht weer aan de bak. En guess what? Sidekick Frank loopt mee!
Hadden we na de marathon afgesproken dat we elkaar los zouden laten en elk weer ons eigen tempo zouden gaan trainen, kwam de schat afgelopen week met de opmerking dat hij het toch eigenlijk wel veel gezelliger vond om samen te lopen. Dan maar wat langzamer. En ik moet wat bekennen. Ik vind het eigenlijk ook veel gezelliger. Door de weeks loop ik voorlopig nog met de dames, maar zo op de zondagochtend samen een lang rondje doen vind ik een prima plan. Heeft hij het na 5 jaar tóch voor elkaar toen hij voor het eerst vroeg “Ga nou mee hardlopen, dat is gezellig!”
En dus trekken Jut & Jul na even wakker worden en een boterham met pindakaas -god ik krijg nog eens een pindakaas vergiftiging!- hun hardloopspulletjes weer aan. Mooie matching shirtjes, hij zwart zij rood, met tegenwoordig uiteraard “het logo van de zaak”. We zijn nog nét niet het uitgeneukte stel van Youp van het Hek, die op zondag gaan fietsen, kaart op het stuur en unisex kleding. “Zo moet je het niet zien!” roept Frank verontwaardigd, “jouw shirt is een andere kleur, heeft je naam er op en ik niet én het is gewoon sponsoring.” Wat jij wilt lief…
Het is droog maar bewolkt. Ik heb wel zin in 10km dus het wordt een rondje bos. De rug houdt nog niet helemaal over dus ik opper weer voorzichtig om het rustig aan te doen. Bij het bos aangekomen kunnen we iedere stap uittekenen. “Is het pas twee weken geleden?” en “Hier begon het pijn te doen”, “Hier had ik het zwaar”, “Ja ik ook”, “Oh wat was ik blij dat de collega’s hier stonden”, “Ik was blij dat ik hier geen lus hoefde te lopen” om vervolgens twee kilometer te discussiëren over waar we nou precies vriend Gaston weer oppikten. En iedereen weet, in een huwelijk gelden er twee regels. Regel 1. De vrouw heeft altijd gelijk. Regel 2. Indien de vrouw geen gelijk heeft, zie regel 1. Dat probleem is dus ook weer opgelost. In één ding had Frank wel gelijk, het rondje bos zal nooit meer hetzelfde zijn.
Aan het eind gaat het stiekem toch een beetje regenen. Gelukkig niet hard en het is ook niet koud dus ondanks dat we nat worden vind ik het niet erg. Aan het eind hebben we maar 10,3km gelopen en in mijn achterhoofd mis ik de 0,2km. Maar ik hoef geen minimale afstand meer te lopen want ik ben schemaloos. Shit, wat klinkt dat triest, “schemaloos”. Teveel vrijheid waar ik helemaal niet mee om kan gaan. Ik voel een invulling voor de rest van de zondag opkomen.
Eenmaal thuis wordt het toch wat anders. Na het verlate ontbijt krijgt Jut het op zijn heupen om de rommel in huis op te ruimen, niet in de laatste plaats de behoefte om met de bezem door de hardloopkast te gaan. En dus helpt Jul braaf mee met sorteren en opruimen, haalt stiekem de herinneringsshirtjes die Jut in de Zak van Max gooit er weer uit om ze nog even te bewaren en stopt de winterspullen in de doos tot het najaar. De lente is begonnen en er wachten veel zomerse hardloopkilometers.
Jut & Jul zijn er klaar voor!