Het is Bevrijdingsdag, en omdat het jaar op een 5 eindigt heb ik vandaag “vrij”. Vrij van zo iets banaals als werk. Maar vrijheid is veel meer dan dat. Want ook in het grotere geheel ben ik vrij. Vrij om te doen en te laten wat ik wil. Want dat is de basis van vrijheid. En helaas geen vanzelfsprekendheid voor iedereen op deze aardkloot.
Door het land heen zijn er overal bevrijdingsfestivals of andersoortige evenementen. In plaats daarvan slaap ik heerlijk uit, proberen we de volkorenpannenkoeken met rood fruit bij het ontbijt, rotzooi ik wat in huis en ga dan een stukje hardlopen. Gewoon, omdat het kan. Want wat ik ook ooit van hardlopen heb mogen vinden of wat ik er nu ook van vind, hardlopen draagt ook bij aan mijn vrijheid. Vrij om te gaan wanneer ik dat wil. Vrij om te lopen waar ik dat wil. Je schoenen aantrekken en gaan. En ik kan ter plekke bepalen hoe ik loop. “Verrassingsloopjes” noem ik dat. Een richting op gaan en afhankelijk van of een stoplicht op groen of rood staat, ik een straat over kan steken of niet, er een obstakel op de weg staat of omdat ik iets leuk zie waar ik langs wil lopen bepaal ik mijn route. Om pas tegen het eind weer richting huis te lopen. Zo ontdek ik overigens nieuwe routes voor mijn collectie afstanden.
Niemand die zegt dat het niet mag, dat ik daar niet mag lopen, niet op dat tijdstip of niet in die kleding. Bepaal ik allemaal zelf, omdat ik vrij ben. En niet alleen vrij in de politieke zin van het woord, maar ook vrij als persoon. Ik laat me dan ook niet leiden door mijn omgeving, mijn vrienden, familie of zelfs mijn relatie. Alleen door mezelf, want ik doe exact wat ik wil. Slechts gebonden aan de beperkingen die ik mezelf af en toe opleg. Beperkingen door angst of oude denkpatronen. Maar ik ben ook vrij om die beperkingen van me af te gooien en de denkpatronen te veranderen. Anders was ik nooit gaan paardrijden, was ik niet getrouwd en had ik die marathon nooit kunnen lopen. En het besef dat ik daar ook vrij in ben maakt dat ik een gelukkig mens ben.
Er staat een stevige wind die ik over mijn gezicht laat waaien. Ik spreid mijn armen, sluit mijn ogen en ben me volledig bewust van mijzelf. Ik loop hier, ik loop in het nu. En ik ben vrij. En ik voel weer een paar angsten wegbrokkelen en een paar beperkingen van me afwaaien. Volgend jaar New York, definitely! En ik denk aan alle mensen in de wereld die onderdrukt worden en niet vrij zijn. Door oorlog, door een politiek regime, door godsdienst, door angst, door honger, door armoe of doordat een echtgenoot een slechte jeugd gehad heeft. En ik loop verder, omdat de enige manier om mijn eigen vrijheid te eren is om die te koesteren. Net zoals je de vrijheid van anderen moet koesteren. Leven en laten leven, zo moeilijk kan dat niet zijn. Toch?
“For to be free is not merely cast of one’s chains, but to live in a way that respects and enhances the freedom of others.” (Nelson Mandela)