Het is eindelijk zomer! Zonnetje, ijsjes, luchtige kleding, tot 23:00 ’s avonds licht en een glaasje cola op het terras. Geen weer om hard te gaan lopen. Zou je denken. De wekker vanochtend spreekt anders.
Begin mei, nog in de roes van de marathon en met een aangename 14 graden op de thermometer, leek het me een geweldig plan om met de Rotterdam Running Crew de Tour de France run te doen. Een relaxte 9km over het parcours waar in de middag de renners van de Tour voorbij komen, startend en eindigend op de Coolsingel. Dat mag je als Rotterdamse niet missen! Als de wekker vanochtend na een warme zweterige nacht om 8:00 begint te piepen lijkt dat geweldige plan iets minder geweldig.
Maar we laten ons niet kennen! Niet lullen maar poetsen en dus laat ik me na nog drie keer omdraaien dan toch maar uit bed vallen om slaapdronken mijn hardloopspullen aan te trekken. Het verzoek was om in een geel shirt te komen, en mijn oude Harbourrun shirt komt het dichtst in de buurt bij die kleur. Is die ook nog ergens goed voor. Frank is kleurenblind en trekt gewoon zijn groene marathonshirt aan. Om in de sfeer te blijven eet ik een banaan. Een gele ja…
Lang leve de scooter zijn we ondanks dat er al van alles afgesloten is snel op het Stadhuisplein. En we lopen gelijk bekenden tegen het lijf. We zijn een beetje lost over het er aan toe gaat want we hebben eigenlijk nooit eerder echt meegelopen met RRC. Op de Brandgrensrun na dan, maar die was anders georganiseerd. Dan zien we toch een vlag die de 9km groep aangeeft en sluiten we daar maar aan. We mogen het “parcours” op en iedereen begint ineens te rennen. Shit, zijn we al gestart? Verwend met een startlijn, een presentator, aftellen en een startschot gaat dit dus iets anders. Maar goed, we zijn weg. En dan begint een lang parcours van schelden, vloeken, tieren, zeuren, klagen, piepen en chagrijnen!
Met die warmte, het vroege tijdstip en het feit dat ik al 3 weken niet verder dan 10km heb gelopen had ik mij ingesteld op een rustig 9km rondje. Maar er wordt een enorm beroep gedaan op mijn aanpassingsvermogen want deze jongens en meisjes zetten er flink de pas in. Lees, ze stormen weg op 10km per uur. Ze zijn gek! En dat met deze warmte? Dat gaat bij mij dus niet zonder slag of stoot en na 500 meter lijkt het alsof ik de Maas ingesprongen ben, zo nat. Ik heb het warm en mijn luie reet is het er alles behalve mee eens. Ergo het schelden, vloeken, tieren, zeuren, klagen, piepen en chagrijnen. Al helemaal als we ook nog de Erasmusbrug opgaan en daarna gewoon richting Willemsbrug. Maar niet nadat we nog een bonusrondje Noordereiland krijgen. Ik hoor de organisatie zich een beetje zorgen maken dat de groep wel heel erg uiteen begint te lopen omdat er zoveel verschillende snelheden zijn. Ah! Het ligt dus niet helemaal aan mij. Bij de afdaling van de Willemsbrug laten ze de mensen dan ook met de trap naar beneden lopen om een stukje af te snijden. Maar dat is mij mijn eer te na hé? Dus lopen we gewoon de brug af om de stoet daarna weer op te pikken. Bovendien is het zo druk bij de trap dat dit ook nog eens veel sneller is en we op deze manier weer een stuk inhalen.
Het laatste stuk over de Maasboulevard gaat terug richting Coolsingel. Daar waar ik roep dat ik er niet uit kan stappen omdat ik gisteren ach-ik-ga-morgen-toch-9km-lopen ijs gegeten heb. Frank is een beetje klaar met mijn geklaag en ik krijg de wind van voren dat ik nou moet ophouden. Lekker, zo’n briesje. En ik sta toch ook breed lachend op elke foto, want ik hou natuurlijk wel rekening met mijn imago. Dus wie zeurt er nou? Trouwens, een ijskonijn houdt nu eenmaal niet van warmte, en ik hou ook niet van vroeg opstaan en ik heb nog niet gegeten. Op die gele banaan na dan. 3 niet geheel onbelangrijke factoren voor mijn algehele welzijn.
Eenmaal terug op de Coolsingel de laatste meters er uit persen, nog even zwaaien naar onze vriendin van De Hardloopwinkel die ik gisteren toch écht heb horen roepen dat ze vandaag niet meeliep, afklokken en uitzweten.
Maar 8km. Jammer. Ging net lekker!
P.S. Let maar niet op mij hoor. Ik ben gewoon een ouwe zeur. Het was supergoed en supertof georganiseerd! Bedankt dat ik mee mocht lopen!