Sinds ik ben gaan hardlopen ben ik langzaam aan het veranderen in een aap. Vanwege de manier van rennen? Nee, vanwege de vele bananen en potten pindakaas die er doorheen gaan. Toen ik begon met rennen at ik wel eens een banaan en ook een boterham met pindakaas kwam best wel eens voorbij. Sinds ik serieus ben gaan trainen voor wedstrijden en langere afstanden gaan de bananen standaard in het boodschappenmandje en de potten pindakaas per 650 gram. En als de kilopotten niet zo onhandig zouden zijn omdat je niet bij de bodem kan, zou ik allang een hernia hebben van het sjouwen.
Nu had ik volgens Frank al een voorsprong, omdat ik dichter bij de apen sta dan hij. Hoezo? Nou, niet alleen heb ik haar op mijn benen, maar ook omdat mijn grote teen kleiner is dan mijn wijsteen. En dat hebben apen ook omdat ze die “duim” gebruiken bij het klimmen in bomen en dergelijke. Mensen waarbij de grote teen langer is zijn dus verder doorontwikkeld. Volgens Frank dan hé?
Een aap dus. Probleem is, ik hou niet van apen. Ik weet niet waarom, ik kan het niet uitleggen, maar het is net als met clowns. Apen zijn gewoon geen leuke dieren. En hardlopen kunnen ze volgens mij al helemaal niet. Alhoewel, bij een obstaclerun zouden ze het wel goed doen denk ik. Maar goed, ik ben dan liever een cheetah of zo. Moet ik alleen veel rood vlees eten. Dat lukt overigens ook prima, alleen niet vlak voor een wedstrijd. En bij nader inzien kunnen cheeta’s wel heel hard rennen, maar houden ze dat niet zo lang vol. Dus bij de marathon wordt dat niks. Een gnoe dan? Snel en kunnen duizenden kilometers lopen. Eten kort gras. Hmmmmmm, groente. Not an option. En zo heeft elk dier dat ik kan verzinnen dat hard kan lopen wel iets wat niet past.
Misschien moet ik het omdraaien. Welk dier eet fruit, vlees, vis en op zijn tijd een stukje chocola, zijn wél leuk, kan hard rennen en dat ook nog eens lang volhouden, zeg zo’n kilometertje of 42,195? En heeft geen haar op zijn benen? Vooral dat laatste is een harde eis en maakt het een mission impossible. Oh ja, en dat vlees en die vis was dan weer na dat stukje rennen en niet ervoor. Ingewikkeld. Toch maar een aap dan? Hoef ik me niet te scheren en die routine van bananen en pindakaas ben ik nou toch al aan gewend.
Ik vrees dat ik gewoon de feiten onder ogen moet zien. Dat hardlopen is monkey business!