Ik heb slecht nieuws. Frank en ik gaan scheiden. Het zat er al een tijdje aan te komen maar de afgelopen weken heb ik het gewoon ontkend. Ik hoopte dat het een fase was en dat het allemaal wel goed zou komen maar ik vrees dat ik het niet langer kan ontkennen. De koek is op, het gaat niet meer.
Ze zeggen wel eens dat relaties die ontstaan zijn onder druk geen stand houden. Dat blijkt dan maar weer. Onder druk zijn we destijds samen gekomen, en dat hebben we lang vast weten te houden. Maar nu dat de druk er weer af is, en er weer ruimte is voor onze eigen inzichten, blijkt dat we toch andere ideeën hebben over hoe dingen zouden moeten. En gaan we ieder onze eigen weg want samen past niet meer in ons plaatje.
Het zal wel wennen worden dat ik alles weer alleen moet doen. Ik zal mijn maatje best missen. Tenslotte heeft hij me al die tijd gesteund. Al krijg ik er ook wel weer vrijheid voor terug. Want ik kan zelf weer bepalen wat ik doe, wanneer, en op welke manier. Vandaag dan ook gelijk geproefd van die nieuw verworven vrijheid. Voelde op zich best lekker. Maar toch. You win some, you loose some. Of op zijn Cruijffiaans, ieder nadeel heb zijn voordeel.
We zullen elkaar best nog wel eens tegenkomen. Tenslotte hebben we geen ruzie of zo. Onze wegen zullen zich nog wel eens letterlijk kruisen. Misschien dat we zelfs nog wel eens afspreken. We blijven dan ook wel bij elkaar in de buurt en komen op dezelfde plekken. Ook hebben we nog een paar afspraken waar we samen naartoe gaan omdat die nu eenmaal in de agenda staan en niet zo maar afgezegd kunnen worden. Al verwacht ik wel dat we er samen heen gaan, dan allebei ons eigen ding doen en dan weer samen terug.
Op hangende pootjes ben ik nu ook weer terug bij mijn oude vrienden. En dat het echte vrienden zijn is bewezen door het feit dat ze me gewoon met open armen weer ontvangen. Terwijl ik ze gewoon zwaar verwaarloosd heb. De groepen zijn wel een beetje uit elkaar gevallen dus daar zal ik wel weer wat aan moeten doen. Maar dat komt wel goed.
Tja scheiden. Het is niet anders. En dus gaan Frank en ik weer apart trainen. Want hij wil de halve van Amsterdam in twee uur lopen en ik wil gewoon fit blijven voor twee marathons volgend jaar. Loop ik dus weer mijn eigen rondjes, op eigen snelheid en met mijn vrienden van iTunes. Jullie snappen natuurlijk wel dat we al die andere dingen wel gewoon samen blijven doen, want scheiden is alleen van trainingsprogramma.
Samen trainen. Het waren 12 mooie maanden!