Sinds ik thuis werk zit ik hele dagen braaf achter het bureau waar netjes een werkplek gemaakt is met scherm, een opzetstuk voor mijn laptop en een draadloze muis en toetsenbord. Het bureau staat tegen het raam dus ik kan lekker naar buiten kijken. Rechts van mij de deur naar het balkon, links de laatste Billy in de rij van vijf waar we een complete wand mee gevuld hebben. Onze eigen bibliotheek.
De eerste kast gevuld met stripboeken, een van mijn andere hobbies, de tweede de avonturenboeken en nummer drie herbergt kinder- en tienerboeken, meestal fantasy, naast de Stephen King collectie. In kast vier staat de rest. Maar het is de vijfde en laatste kast die regelmatig mijn aandacht trekt als ik het videobellen met collega’s even zat ben of als mijn pauzesoftware zegt dat ik even 5 minuten ‘iets anders’ moet gaan doen.
Dat anders is dan een blik naar links werpen. Een paar oude schoolboeken gesigneerd door de professoren die ze geschreven hebben, de managementboeken die ik écht leuk vond om te lezen, alle publicaties waar ik zelf ooit in gestaan heb en een paar boeken over hoe ik beter kan paardrijden. En naast mijn eigen boek, de gestaag groeiende collectie hardloopboeken. Sommigen gekregen, sommigen gekocht en een enkele zelfs gewonnen. Waar bestaat die collectie zoal uit?
Een van de eerste boeken die ik kocht was ‘Het blauwe uur’. De beschrijving van een hardlooptocht door de duinen bij Schoorl midden in de nacht, vier uur lang. Ik had toen nog nooit van de Halve van Egmond gehoord, laat staan dat ik zo ver en zo lang zou hardlopen. Misschien moet ik het boek nog eens lezen nu dat ik niet alleen Egmond een paar keer gelopen heb, maar zeker ook meerdere keren vaker dan vier uur. En die tocht dan ook eens doen.
Als snel daarop volgde ‘New York, New York’. Tenslotte ging ik de marathon van New York lopen en verslond alles wat me maar een indicatie kon geven over die mythische marathon. Ik moet heel eerlijk zeggen dat het boek een beetje tegenviel. Het ging me te weinig over New York en te veel over andere dingen.
Van daaruit kocht ik ineens een paar boeken tegelijk. Afwisselend de humoristische insteek van bijvoorbeeld ‘Running like a girl’ en ‘Run Baby Run’, beiden gewoon heerlijk om te lezen, naar meer wetenschappelijke verhalen zoals ‘De geboren renner’, ‘Abebe Bikila’ en ‘Twee uur’ met een wisselend interessegehalte. Van saai (Abebe), naar ok (Twee uur), tot interessant, leest als een roman (De geboren renner). Alhoewel menigeen het totaal niet met me eens zullen zijn. Gelukkig valt er over smaak niet te twisten.
In de categorie gekregen/gewonnen ruilde ik een exemplaar van mijn eigen boek tegen het boek ‘Een marathonloper vertelt’. Persoonlijke verhalen van diverse lopers. Ook gekregen, alhoewel je kan betwisten of het echt een hardloopboek is, is ‘Le Champion, 50 jaar pionieren’. Net als het routeboekje ‘Rotterdam Rent’, waar ik met een paar andere RMD-ers model heb gestaan voor een van de routes. Gewonnen prijkt ‘Altijd verder’ van Dolf Jansen ook in het rijtje. Vooruit, officieel heeft Frank hem gewonnen maar hij mag er gewoon tussen staan. Dolf is een hele andere categorie renner dan dat ik zelf ben, maar toch voel ik die verbintenis. Het altijd je schoenen meenemen en het verdwalen ‘in den vreemde’ als je je rondje maakt op een plek waar je nog nooit geweest bent. Dat delen we met elkaar.
Natuurlijk heb ik een gesigneerd exemplaar van de biografie van Abdi Nageeye staan. Helaas kon ik hem zelf niet laten signeren maar het werd voor me geregeld voor mijn verjaardag door iemand wiens naam ik niet zal noemen (Marco Vink, nogmaals dank!). ‘Hardloopspinsels’ van onze eigen RMD-er Marieke Heemskerk is zo’n beetje de laatste aanwinst. En dan heb ik nog twee boeken die ik eerlijk gezegd nog niet gelezen heb. ‘Running Therapie’ en ‘Meditatief hardlopen voor beginners en gevorderden’. Die heeft mijn moeder ergens vandaan geplukt en staan opgenomen in mijn bibliotheek voor als ze een keer nodig zijn.
Het enige trailbuitenbeentje is ‘Niet de race maar de reis’. Ook een biografisch verhaal van een vrouw die van zuid naar noord Engeland loopt. Toen ik het las vond ik het een vermakelijk verhaal maar had er zelf niet zo veel mee. Trailen was tenslotte iets dat ik ‘wel eens’ deed maar dan ook niet verder dan 20 km, omdat Frank dat nou eenmaal zo leuk vond. Nu kijk ik er ook met compleet andere ogen naar.
Als laatste in het Engels ‘I run, therefor I am nuts’ en het vervolg ‘I run, therefor I am still nuts’. Twee hilarische boeken over hoe ontzettend gestoord hardlopers zijn. Als je geen bezwaar hebt om in het Engels te lezen zeker een aanrader. En ik herken een hoop van mijn eigen blogs in zijn verhalen.
In totaal 18 exemplaren hardloopplezier, naast de specials van de Runners World of die paar edities die ik bewaard heb omdat ik er zelf of iemand die ik ken in sta. Dus als je je de komende lock down verveelt, het buiten kutweer is, je geblesseerd bent en het even wat rustiger aan moet doen, of gewoon geen genoeg kan krijgen van hardlopen, dan is er genoeg te lezen. En als je dan zo mijn lijstje ziet en een beetje een indruk hebt gekregen van wat ik leuk vind en wat niet.
Welk boek ontbreekt er volgens jou in mijn boekenkast en moet ik absoluut nog lezen?