Stap 1 in het halen van je duikbrevet is de PADI Open Water. Ik kreeg het al benauwd als ik er aan dacht dat ik onder water door een slangetje moest gaan ademen. Ik kan er al niet tegen als ik verkouden ben en mijn neus verstopt zit, dus dit was zeker nog 100 keer erger. Aan de andere kant zag ik het ook niet zitten om naar Aruba te gaan en dat Frank lekker ging duiken en ik moest blijven wachten.
Dus de spreekwoordelijke vis bij zijn staart gepakt en ben ik gaan browsen op het internet, en kijken naar duikscholen in Rotterdam. Uiteindelijk kwam ik ergens uit dicht in de buurt waar je een gratis proefduik kon winnen als je een aantal vragen goed beantwoordde. Mijn competitieve drang kwam meteen naar boven want iets winnen staat me wel aan, dus met veel verve zocht ik de antwoorden op en stuurde een mail naar het opgegeven e-mailadres. Een paar dagen later kreeg ik bericht. Verdorie, ik had gewonnen en mocht een afspraak komen maken. Tja, toen kon ik er niet meer onderuit. En passant dan ook maar besloten dat Frenk, Frank zijn zoon die ook mee zou gaan op vakantie, het dan ook maar moest leren.
Dus met z’n 3-en, want Frank moest mee voor de morele ondersteuning, op naar de duikschool met in het rugzakje zwempak, handdoek en mijn haar in staartjes. We gingen van start en de instructeur kwam zich voorstellen en vertelde alvast kort wat over duiken, een eventuele cursus en ervaringen van zowel zichzelf als andere inmiddels gebrevetteerde duikers. Toen alle administratieve zaken geregeld waren gestart met een korte instructievideo waarin de basisregels van het duiken verteld werden en daarna stelde de instructeur een aantal vragen. Ook mochten de mensen zelf vragen stellen en al gauw bleek dat er vaker met dit bijltje gehakt is, immers er is op alle vragen voorbereid en een antwoord. Alles kwam aan bod, drukverschillen, zicht, ademen onder water, de duikset en een aantal wat te doen bij situaties… Dan de rondvraag en iedereen zijn schoenmaat checken en toen kon het echte werk beginnen. Op naar het zwembad.
Eenmaal in het zwembad omkleden, uitleg over wat we gaan doen en dan setjes aantrekken. Er werden twee groepjes gemaakt en in het ondiepe gedeelte van het bad en gingen we even oefenen met ademen door de automaat en dus onder water. Al gauw was het duidelijk, dit ging goed dus op naar het diepe gedeelte. In het grote bad werd er druk gezwommen, gek gedaan, uitgeprobeerd en een aantal durfde het aan om oefeningen te doen. Automaat uit je mond en weer terug, masker vol laten lopen en weer leeg, uit de automaat van je buddy ademen, alles kwam voorbij. Het viel me 100% mee en alles ging vanzelf. Had ik me daar nou zo druk over gemaakt?
Daarna gauw omkleden en terug naar de duikschool waar we nog even napraatten over de ervaring. En direct besloten om de gehele cursus te gaan doen. In eerste instantie nog wat twijfelend of ik de buitenwaterduiken op Aruba zou doen, maar aan de andere kant was het handiger om alles maar gedaan te hebben. Ook Frenk schreef zich in zodat we samen ons brevet kunnen halen.
Ja, we moesten aan de studie. De week erna gedurende 5 maandagen zaten we elke avond in het leslokaal, maakten we trouw van tevoren de vragen uit het boek en gingen we daarna het zwembad in om te oefenen. Ik kon maar één conclusie trekken, het was heel simpel om te doen. Er moest wel het een en ander geleerd worden uit het boek maar ook dat viel best wel mee.
Dan komt de eerste dag dat je het buitenwater in moet. Richting Oostvoorne naar het meer, want als een soort oefenbad beschouwd wordt reden we op zaterdagochtend er naartoe. Eerder die week natuurlijk spulletjes gepast en dat viel ook nog niet mee. Zo’n pak aantrekken als het droog is en er dan ook nog een vinden die om mijn rare figuur paste, maar gelukkig was het toch gelukt. Als het allemaal goed beviel ging ik zeker eigen spullen kopen want die zijn toch het fijnste. Enfin, eenmaal daar aangekomen was het toch wel spannend. We kregen eerst uitleg over hoe en wat we gingen doen en er werden ervaren mensen gekoppeld aan ons, leerlingen, om er voor te zorgen dat er altijd iemand in de buurt was om een oogje in het zeil te houden onder water. En mochten we aan de slag.
Mijn eerste reactie was……KOUD! Mijn tweede reactie was……. Ik heb meer lood nodig! Mijn derde reactie was…… ook dit valt 100% mee. Niet dat ik heel erg veel zag onder water (later zal ik het verschil tussen zicht in Nederland en zicht in het buitenland leren) maar het was minder eng en spannend dan ik dacht.
Duik 1 Oostvoornse meer: Stormvogel 19-06-2004
8,5m, 26’
Net even te zwaar en ik draai op mijn rug. Paniek! Maar al gauw toch weer rustig. Verder geen bijzonderheden.
Duik 2 Oostvoornse meer; Stormvogel 19-06-2004
10,7m, 31’
Stukken beter. Nu heb ik de kans om eens rond te kijken. Een beetje saai meer, af en toe schiet er een piepklein visje voorbij. Toch nog een hoop om aan te denken.
Zo dat hadden we ook weer overleefd. Gelukkig mocht ik nu aan de chocomelk en een lekkere pannenkoek, want duiken maakt hongerig. Ik was best wel trots op mezelf en ook Frank vond me erg stoer. Helaas konden we de week erna niet dus moesten we een week later afspreken om het af te maken, maar wat in het vat zit verzuurd niet.
En inderdaad twee weken later stonden we er weer. Omdat we een andere afspraak moesten maken, kregen we ook een andere instructeur die de cursus voor ons afrondde, Willem. Toen nog niet wetende dat Willem later niet alleen eigenaar van Duikcentrum Souldivers zou worden, maar ook één van onze beste vrienden.
Duik 3 Oostvoornse meer 26-06-2004
8,7m, 45’
Oh, oh, als dat maar goed gaat met die snotneus ( letterlijk). Leuke ervaring, duiken met een “snotty mask”, maar het gaat prima. Oefeningen ok, zwemmen ok, alles wel ok eigenlijk.
Duik 4 Oostvoornse meer; Stormvogel 26-06-2004
13m, 48’
Nog 2 oefeningetjes en dat is het , hiep, hiep, hoera! Klaar! En nu de diepte in en aan het echte werk beginnen!!! Wel een beetje koud en donker, zo op 13 meter, maar wel een forel gezien
En toen was het klaar. We waren gebrevetteerd (nadat we de verplichte formulieren invulden en opstuurden) en vol trots kregen we ons voorlopige brevet, dat ik goed opborg om later in mijn mooie nieuwe logboek te kunnen stoppen. Aruba here we come! Maar voor die tijd nog wel een paar keer oefenen voor het echie. Dat laat zich dan ook niet lang op zich wachten en nog geen twee weken later lagen we weer in het water. Fanatiek als ik altijd ben in alles had ik in de tussentijd een tripje naar het oosten van het land gemaakt om daar een nagenoeg volledige duikuitrusting te kopen, want ik wilde eigen spullen hebben en geen huurspul. En met de aanschaf van een volledige set kreeg ik veel korting dus we gingen er voor.
Ready to dive, dive, dive!