Mijn tandarts zit in Bussum. Dat is best raar als je in Rotterdam woont, maar daar zit een verhaal achter. 23 jaar geleden streek in vanuit Spanje neer in Bussum en ik had een tandarts nodig. Dat werd dokter Kilian. Een aardige kundige man die exact wist waar hij mee bezig was. Daar hou ik van, zeker als het om zoiets belangrijks als een gebit gaat. Bovendien was hij niet van ‘oh tand kapot stift er op’, maar als een goed bekwaam vakman zorgde hij er altijd voor dat de tand netjes gerepareerd werd zodat hij nog minstens 20 jaar meekon. Een stift of iets dergelijks kon dan altijd nodig. Als het tenminste nodig was.
Toen ik voor mijn werk verhuisde was het niet duidelijk waar ik zes maanden later zou zitten. Dat kon overal in Nederland zijn en ik had geen zin om elke keer een nieuwe tandarts te zoeken, dus zolang ik niet formeel gesetteld was vond ik het niet erg om twee keer per jaar voor controle naar Bussum te rijden. Eventuele gaatjes werden altijd direct gevuld dus dat ging jaren goed. Toen ik eenmaal gesetteld was, was ik zo verknocht aan dokter Kilian dat ik nooit meer naar een andere tandarts omgekeken heb.
Ook de jaren erna was het nooit een probleem. Die enkele keer dat ik een wortelkanaalbehandeling moest hebben en dokter Kilian zijn nek brak uitgezonderd. Niet schrikken, hij heeft het overleefd en kan alles weer, maar zijn toenmalige vervangster, nou ja, ik heb met dat akkefietje in een maand tijd iets vaker naar Bussum gereden dan ik gemiddeld in vijf jaar deed. Kan gebeuren.
Frank verklaart me nog steeds voor gek maar ook nu ik geen auto heb zorgt hij er braaf voor dat hij zijn afspraken zo inplant dat ik zijn auto mag lenen voor mijn halfjaarlijkse controle annex grondige reiniging. Dat ging voor deze keer even mis. Geen probleem, ik ga gewoon met de trein. Via Utrecht is er op zich een prima verbinding naar Naarden-Bussum.
Om die halve wereldreis niet alleen voor 20 minuten tandartsstoel te maken combineer ik het nuttige met het aangename. Ik moet nog een 8 km rondje lopen en dat kan prima over de Bussumse Hei. Het blijft droog, ik heb dat de vorige keer ook gedaan en heb berekend dat als ik vanaf de tandarts naar station Hilversum ren ik precies 8 km kan rennen. Een prima plan! Ik vraag nog even of mede Anitameisje Janneke zin heeft om mee te rennen, die woont in Hilversum, maar ze moet helaas werken.
En zo gaat vandaag om 6:30 de wekker. Frank heeft aangeboden om me op Rotterdam Alexander af te zetten. Daar moet ik de trein van 7:58 hebben dan ben ik om 9:10 in Bussum. Met mijn afspraak om 9:30 haal ik dat makkelijk. En mocht er iets gebeuren onderweg dan kan ik ook nog een trein later nemen, dan ben ik er om 9:17. Ik wil om 7:45 op het station zijn dus Frank wil om 7:15 de deur uit. Just in case. Prima, vroeg is het toch wel. Omdat ik ga rennen en verder niks mee wil nemen trek ik mijn loopspullen aan en neem alleen het meest essentiële mee. Mijn Flipbelt met een waterflesje, mijn oortjes en mijn telefoon. Voorruit, ik gooi ook nog een proteïnereep in mijn zak. Voor de zekerheid neem ik een dun jasje mee voor erna. Die kan ik wel om mijn middel binden tijdens het rennen. Mijn horloge gaat om en heel enthousiast zet ik mijn zonnebril op mijn hoofd. Ik verwacht zon want het wordt 22 graden. Na wat twijfel korte broek dus. Ik ben er helemaal klaar voor!
Als we de deur uitstappen regent het zachtjes. Ik check de buienradar maar om 9:00 is het droog. Eenmaal op het station voel ik me toch wat ongemakkelijk. Het is pas 7:30 dus ik ben lekker op tijd maar door de regen loopt iedereen in lange broek en dikke jassen. Ben ik nu gek? Zo koud is het toch niet en het droogt zometeen op. Omdat ik vroeg ben check ik de NS app en zie tot mijn vreugde dat ik een trein eerder kan pakken naar Utrecht, die van 7:43 richting Leeuwarden. Die vreugde verdwijnt stante pede als de omroepster aangeeft dat de bewuste trein door verschillende storingen vertraging heeft. Intussen wordt het op het perron steeds drukker.
Om 7:55 komt hij eindelijk binnenrijden. En dan komt de twijfel. Zal ik deze vast pakken of wachten op mijn ‘eigen’ trein? Je kan maar vast in Utrecht zijn, aan de andere kant zit deze inmiddels propvol en het spookwoord ‘storingen’ zingt nog na achter in mijn brein. Wat als ik deze nu pak en hij weer een storing krijgt? Sta ik daar straks stil ergens tussen Gouda en Woerden en kom ik te laat. Ik besluit op mijn eigen trein te wachten, die komt toch over drie minuten binnen en ik heb de route en aansluitingen nu al in mijn hoofd zitten. Een wijs besluit.
Een dom besluit als de deuren van de trein dichtgaan en deze langzaam het station uitrijdt. Ondertussen verschijnt er een bericht op het bord en een nieuwe aankondiging van de NS dame. Mijn eigen trein is gecancelled! Hij komt niet over drie minuten binnen. Hij komt gewoon überhaupt niet. De eerstvolgende trein naar Utrecht is om 8:13, of die van 8:09 naar Gouda, waar je kan overstappen voor Utrecht. Gelukkig had ik marge ingepland en zal ik om 9:17 aankomen in Bussum.
Ik trap er natuurlijk geen tweede keer in en neem de trein van 8:09 om in Gouda over stappen naar Utrecht. Het maakt niks uit, uiteindelijk zal ik toch moeten wachten op de trein naar Bussum. Mijn nieuwe trein rijdt niet verder dan Amersfoort vanwege een aanrijding ergens in het oosten van het land. Amersfoort is ver genoeg, ik hoef maar tot Utrecht. Als we aankomen op perron 12 ren ik gauw naar perron 1 om daar op de trein richting Hilversum te stappen. Ondertussen gaat het zeikweer onvermoeid door. Opgeleukt met onweer. De weerapp geeft nu aan dat het om 10:00 droog wordt. In elk geval zo rond de tijd dat ik wil gaan rennen. Vooruit dan maar.
Op perron 1 ben ik even in verwarring. Ik kijk op de borden maar zie niets staan. Dan de app maar weer en het drama voltrekt zich onder mijn ogen. Blikseminslag op de route. Alle treinen richting Hilversum zijn gecancelled! Ik geloof mijn ogen niet maar het staat er toch echt. Hoe kom ik nu in Bussum? De app geeft uitkomst. Terug naar perron 12, naar de trein waar ik net uitgestapt ben. Doorrijden tot Amersfoort en daar overstappen naar Hilversum om dan weer over te stappen naar Bussum. Dit verzin je toch niet!
Gelukkig hoorde ik de conducteur vlak voor het uitstappen zeggen dat ze een korte stop van 7 minuten zouden maken alvorens door naar Amersfoort te rijden. Ik trek een sprintje terug naar perron 12 en spring net op tijd weer in de trein. Op dit moment toch wel handig dat ik mijn hardloopschoenen aan heb. Volgens planning zou ik nu om 9:40 in Bussum aan moeten komen. Wetende dat ik dan nog 550 meter naar de tandarts moet lopen kom ik zeker een kwartier te laat. Met een zucht pak ik mijn telefoon om te bellen.
De assistente is aardig en begrijpt het maar ja, er is een half uur ingepland. Controle zal de dokter dan nog wel kunnen doen maar gebitsreiniging zit er niet meer in. Maar ik ken mijn tandarts. Al 23 jaar, dus daar zal vast wel een mouw aan te passen zijn. Desalniettemin blijft het vervelend. Ondertussen zit ik te wachten tot de Sprinter uit Amersfoort vertrekt richting Hilversum. Als we daar bijna zijn check ik voor de zoveelste keer de app.
Ik krijg een halve hartverzakking als het reisadvies van Hilversum naar Bussum grijs uitvlakt en aangeeft niet beschikbaar te zijn. Een klein kwartier te laat valt nog iets van te maken, helemaal niet aankomen niet. Als ik een halve seconde daarna de app ververs geeft hij weer normale dienst aan. Dat dacht ik ook! Er is een grens aan de hoeveelheid pech die je achter elkaar kan hebben. Zelfs als je met de NS reist.
Om exact 9:40 kom ik dan eindelijk aan op station Naarden-Bussum. Buiten regent het nog steeds en ik trek opnieuw een sprintje richting de tandarts. Daar aangekomen staat hij al op me te wachten en zegt dat ik rustig aan moet doen. Hortend en stortend vertel ik hem mijn avonturen waarop hij onze lange relatie bezegelt met de woorden: ‘De assistente wist natuurlijk niet dat je helemaal uit Rotterdam komt, dus we doen gewoon rustig alles. Dan moeten de andere patiënten maar even wachten.’ Ik ga in de stoel liggen en ontspan. Hij stelt me niet teleur.
Met mijn gebit is alles in orde, hij maakt de boel nog even schoon, update het dossier met twee nieuwe foto’s en ik krijg ook nog mijn inmiddels gebruikelijke fluorbehandeling vanwege mijn blote tandhalzen. We zijn snel klaar, het is 10:05. Ik maak gelijk een nieuwe afspraak en mag gaan rennen. 8 km, ongeveer een uurtje. Precies de tijd waarin ik vanwege de fluorbehandeling niet mag eten of drinken, maar dat is ingecalculeerd.
Voordat ik naar de hei ren check ik nog even de NS app. Er rijden nog steeds geen treinen tussen Utrecht en Hilversum, dus naar Hilversum rennen heeft geen zin. Dan kan ik beter via Weesp, Amsterdam, Schiphol en Den Haag terug naar Rotterdam. Weesp? Daar werkt Marjon van Anita. Ik stuur haar snel een app of ze vandaag op kantoor is en zin heeft om te gaan lunchen. Misschien dat ik van deze dramadag nog iets positiefs kan maken. Buiten regent het nog steeds maar ik kan moeilijk nog een uur blijven wachten. En dus zet ik mijn tanden op elkaar en ren de regen in.
Tegen de tijd dat ik bij de hei ben is het zowaar droog. Eindelijk! Niet dat de zon doorbreekt want het blijft grijs en vochtig. Desondanks is het heerlijk rennen over de hei. Ik maak een foto en gooi deze in de groepsapp van de Anitadames waarmee ik een paar weken terug hier ook gelopen heb voor onze ijsjesdate. Terwijl ik mijn telefoon weer wegstop zie ik een appje van Frank en van Deborah binnenkomen. Straks. Eerst verder rennen. Maar als ik daar mee bezig ben bedenk ik me dat Deborah niet zomaar appt. Ik heb een hardloopdate met haar a.s. vrijdag voor 12 km. Wat als ze nu appt dat die niet door kan gaan? Dan kan ik beter hier mijn tijd besteden en 12 km nu lopen. Doe ik vrijdag die 8 km wel. Ik check de Whatsapp en inderdaad heb ik goed gegokt. Het wordt vandaag dus 12 km.
Ik loop kris kras over de hei om kilometers te maken. Ondertussen ontvang ik weer een paar appjes. Marjon is de hele dag buiten de deur dus lunchen gaat niet en Janneke vraagt gekscherend of ik langs kom op haar werk bij de school. Een snelle rekensom geeft aan dat met twee extra kilometers het wel zou kunnen. En dus draai ik alsnog richting Hilversum op weg naar Janneke. Ondertussen gaat mijn telefoon. Ik besluit toch maar even op te nemen. Het is het opleidingsinstituut. Over de opleiding die ik over twee weken ga starten. HBO Arbeidsrecht op de dinsdagavond in Rotterdam. Ze hebben slecht nieuws. Vanwege te weinig inschrijvingen gaat hij niet door op deze avond/locatie. Het alternatief is op de vrijdagavond in Amsterdam of Eindhoven. Hmmm even denken. Nee, ik denk het niet. Ook de zaterdagen is geen optie voor mij gezien de data. Dan blijft er niets anders over dan de E-Learning variant. Shoot, ik had me zo verheugd op de bijeenkomsten! Het is overduidelijk zo’n dag vandaag.
Ik ben snel in Hilversum en het is enorm leuk om Janneke te zien. We kletsen wat, ik drink een glas water en ga dan toch écht weer op weg terug naar Bussum voordat ik te veel afkoel. En terwijl ik de kortste route richting het station neem begint het weer te regenen en te onweren. Natuurlijk, dat kan er ook nog wel bij! Ik twijfel heel even bij de McDonalds omdat ik al met al nog steeds de hele dag niks gegeten heb. Ik ben sterk en duik in plaats daarvan de AH in voor een appel en een rozijnen-notentwister.
Vanaf dat moment gaat alles beter. Verkleumd duik ik snel de trein richting Schiphol in en de overstap naar Rotterdam gaat ook soepel. Dat ik in de Intercity Direct zit en de blijkbaar vereiste toeslag niet heb betaald kan me op dat moment even niks schelen. Knappe conducteur die mij hier na alles op aan gaat spreken of een boete gaat geven. Hij blijft uit, alsof hij ook wel weet dat vandaag geen goede dag is om te controleren. Want het is me een dagje wel. Leuk, zo’n uitje met de stichting. Stichting Rampenfonds. Rond 14:30 ben ik eindelijk terug in Rotterdam.
Rotterdam. Waar het droog is en de zon schijnt…