‘Zullen we een cult beginnen?’ ‘Ja leuk!’ Eens even denken, hoe pakken we dat aan? Laten we eerst even kijken wat de definitie van een cult is. Een cult is een verering van iemand of iets met gebruik van vaste rituelen. Om te beginnen hebben we dus iemand of iets nodig om te vereren. Dat is niet zo moeilijk, we pakken natuurlijk het hardlopen, want onszelf laten vereren is misschien een beetje arrogant.
Daarnaast is het echter wel handig om een charismatische leider te hebben. Dat mag Frank wel zijn. Dan ben ik wel de hoge priesteres of zo, want iedereen weet toch dat die de touwtjes in handen heeft en de leider klakkeloos volgt wat zij zegt. Daarnaast ben ik niet zo charismatisch, dat kan Frank veel beter, maar ik ben wel beter in het plan uitdenken.
Goed, charismatische leider? Check! Hogepriesteres? Check! Wat nog meer? Vaste rituelen. Als alles om hardlopen draait, moeten we dat natuurlijk regelmatig doen. Ik zeg, minstens drie keer per week. Dat mag dan wel in allerlei vormen zijn. Op asfalt maar ook als trail of zelfs op de baan. Kunnen we leuke afsplitsingen maken. Daar horen dan ook weer verschillende outfits en instrumenten bij. Speciale schoenen, speciale shirtjes, speciale zonnebrillen en ga zo maar door. Die shirtjes maken we natuurlijk wel zo dat we elkaar kunnen herkennen, ook als we elkaar (nog) helemaal niet kennen. Dat je dan iemand ziet lopen en denkt, ‘hé, dat is er een van ‘ons’’.
Verder hebben we ons eigen speciale voedsel. Ik zeg pannenkoeken, bananen en gelletjes! Oh, en speciale drankjes tijdens het lopen waar we van in extase raken, iets isotoons. We moeten ook een inwijdritueel hebben voor nieuwkomers. Dan laten we ze een specifieke afstand lopen, bijvoorbeeld 42,195 km, en als ze dat dan gehaald hebben krijgen ze een mooie hanger die bewijst dat ze voor de test geslaagd zijn en onderdeel van onze cult. Voor de trailstroming doen we meer iets met heuvels en modder en dan bier na afloop.
Cultfans kunnen hun enthousiasme voor het onderwerp met elkaar delen door het geven van samenkomsten als conferenties, of via het internet door middel van chatrooms, websites en fora. Dus dat betekent dat we iets op Social Media moeten opzetten waar iedereen lid van kan worden, als ze aan de regels voldoen natuurlijk. En dan een website met een reguliere blog voor de informatievoorziening. Gezellige bijeenkomsten organiseren waar we met z’n allen naar toe kunnen, reisjes en meer van dat soort dingen.
Wat missen we nog? Een goeie naam! Eens even denken, hoe zouden we onszelf kunnen noemen? De cult van de hardlopers? Nee, dat is te gewoontjes. De cult van de verlichte renners? Hardlopers of all trades? We run, we live? Of iets specifiekers? Rotterdam Marathon Deelnemers of zo? Ja, dat is het. Onze eigen cult aan het hardlopen!
En terwijl ik me helemaal laat gaan in mijn fantasie en enthousiasme realiseer ik me dat er een klein probleempje is om een cult te starten. Een kleine manco in mijn masterplan. Ik bedoel, we hebben de mensen, we hebben het onderwerp, we hebben de rituelen, we hebben een shirt en we hebben zelfs een naam. Ondanks dat kan ik daar geen cult mee beginnen. Waarom niet?
Het bestaat al!