Miskoop

Ik doe weer eens een poging om mijn hardloop kledingkast op te ruimen. Terwijl ik de shirtjes opnieuw opvouw en sorteer kom ik een zakje Hickies tegen. Wat zijn in vredesnaam Hickies zul je je afvragen? Hickies zijn een soort individuele rubberen elastische veters, bedoeld om makkelijk in en uit je schoenen te stappen en om er een bepaalde elasticiteit in te brengen. Lopend over de expo van La Parisienne kwamen we langs een standje dat deze dingen verkocht. Natuurlijk lieten we ons overhalen om naar het verhaal waarom deze dingen zo fantastisch waren te luisteren. En in mijn enthousiasme was ik overtuigd. Ik kocht een paar. Om ze vervolgens in de kast te leggen.

Zijn ze er dan nooit meer uit geweest? Jawel. Ik heb ze zelfs een keer in een paar nieuwe schoenen gestopt. Probleempje was dat de bovenkant van deze schoenen (te) zacht was waardoor de strakke Hickies het bovenwerk krom trok. En dat zat voor geen meter. Dus ik die dingen er maar weer uit gehaald onder het motto: ‘Dan gebruik ik ze wel voor een paar andere schoenen die wel een harde bovenkant hebben.’ Doe eens een gok. Alle schoenen die ik daarna kocht hadden een zachte bovenkant, en de Hickies liggen sindsdien nog steeds eenzaam en treurig in de kast te wachten tot ze gered worden van de vergetelheid. Not gonna happen.

In datzelfde hoekje liggen nog meer items. In het begin van mijn hardloopcarriere zag ik op Instagram een prachtig shirt met lange mouwen voorbij komen met lichtgevende spikkels er op. Als je dan in het donker aan het rennen was en er kwam een auto voorbij of zo dan viel je enorm op door de reflectie. Dat wilde ik ook! Ik zocht naargeestig op internet hoe ik aan dat shirt kon komen en vond hem op Zalando. Een beetje spannend want ik pas graag mijn kleding voordat ik het koop en had nooit eerder iets via Zalando gekocht. Maar ik wilde dat shirt zoooooo ontzettend graag hebben dat ik mijn schroom opzij zette. Ik deed wat rekenwerk en kwam uit op een XL. Ze hadden sowieso niet groter dus het was dat of niets. 

Ongeveer een spannende week later kwam het pakketje van Zalando binnen. Vol verwachting pakte ik het uit en trok het aan. Het kon nét. Her en der zat het wat strak maar als ik mijn buik een beetje inhield en er vanuit gaande dat ik het toch voornamelijk zou dragen als het donker was zag ik er niet helemaal uit als een volgepropte worst. Ik geloof dat ik hem vier keer gedragen heb voordat hij weggebonjourd werd door andere shirts, in eerste instantie omdat hij met de lange mouwen eigenlijk vaak te warm was, en als het te koud was droeg ik een jasje waardoor de reflectie geen zin had, en daarna omdat ik het jaar daar op zoveel afgevallen was dat ik leukere shirts kocht plus een licht vest wat veel beter werkt.

En wat te denken van dat ‘moet ik absoluut hebben’ hardloopbroekje/rokje van InkNBurn. Sinds ik de hardloopbroeken van InkNBurn ontdekt heb zal ik niet heel snel iets anders meer dragen. Ik vind ze niet alleen mooi maar ze zitten ook zo lekker. ‘s Zomers draag ik dan ook vooral de 6” shorts. Ze hebben ook 4” shorts maar die kruipen eigenlijk een beetje op. Pas als ik 5 km er in heb zitten zweten blijven ze op hun plek. Hun korte rokjes hebben helaas eigenlijk altijd een 4” short er onder, enkele uitzondering daargelaten. Ik heb er één, ooit gekocht in de uitverkoop om toch te proberen, maar die draag ik daarom ook alleen maar in hartje zomer en omdat hij zo ontzettend leuk is. En toen kwam dat zwierende rokje met daaronder een 6” short. Stante pede verliefd. Hebben!

De eerste, en bleek daarna enige, keer dat ik hem droeg ging het zwierende rokje bij elke stap tussen mijn benen zitten. Echt super irritant om nog maar te zwijgen over het risico dat het mijn pas dermate blokkeerde dat ik op mijn bek zou gaan. Met pijn in mijn hart trok ik hem na de gelukkig maar 5 km weer uit, waste hem en belandde hij in een donker hoekje in de kast. Inmiddels via Facebook gelukkig weer verkocht aan iemand die hem net zo leuk vond en er blijkbaar geen last van had want het woord ‘zonde’ deed er onvoldoende recht aan. Ik geloof overigens dat ze nog één keer zo’n rokje uitgegeven hebben maar daarna heb ik het niet meer gezien in de collectie.

De ‘miskoop’ collectie wordt verder aangevuld met een hardloopjurkje dat ik ooit won maar qua timing slachtoffer geworden is van andere en leukere outfits, een paar superleuke Star Wars sokken die bij geen enkele outfit passen, twee paar compressiesokken voor de lange afstanden maar waarvan ik na de 100 km besloot dat dat eigenlijk helemaal niet lekker loopt, en een hoofdband tegen koude oren die wel heel erg lekker is maar zo ontzettend stom staat dat ik voortaan een muts draag als ik het koud heb.

Gelukkig heb ik ook voldoende items die een doorslaand succes zijn en waar ik geen genoeg van kan krijgen. Voor de rest accepteer ik maar dat er af en toe een miskoopje tussen zit. Want ik ken mezelf. Als ik weer eens iets voorbij zie komen op Instagram, of als ik op een expo van een marathon rondloop en vol opwinding de nieuwste snufjes op hardloop gebied zie liggen denk ik toch maar één ding…

Hebben!