Maleisie, weer een nieuw Souldivers avontuur. Met een select groepje van 7 man gaan we dit voor ons onontgonnen gebied verkennen. Op een resort op een eiland met de exotische naam Pom Pom, ergens in de Celebes zee. Het mag de naam “bountyeiland” dragen. Het heeft een omtrek van iets meer dan een half uurtje wandelen. Slechts 2 resorts op het eiland en een derde in de buurt, dus we hebben het zeerijk redelijk voor ons alleen. We hebben er zin in.
Op zaterdag vertrekken we van Schiphol met Malaysia Airlines. Hilariteit alom als ik mijn ticket ben “verloren” daar hij uit het omslagje is gevallen. De marechaussee gaat braaf zoeken voor me als ik tot de ontdekking kom dat het omslagje gewoon mijn ticket is, maar dan aan de achterkant. Snel shoppen, want de whisky mag niet ontbreken voor de dames en heren, en ik bof want de M&M’s zijn in de aanbieding, 2 zakken met korting. Tja, iedere heug zijn meug. Dan begint de lange reis. Eenmaal aangekomen op Kuala Lumpur is het geduld opbrengen geblazen en vast beginnen met wennen aan de 6 uur tijdverschil. Dan het laatste stuk vliegen, vooral slapen, en dan nog met de bus en eindelijk met de boot naar het eiland. Het vakantiegevoel komt nu snel op gang, met het zonnetje, de zee en de eilanden om ons heen.
Aangekomen op Pom Pom briefing. De bedrijfsleidster Nurul heet ons welkom samen met twee van de gidsen, Mat, een fransman, en Graham, een zuidafrikaan. Dan naar het huisje, koffers uitpakken en een beetje chillen. Om 19:00 uur eten, buffet, wat prima smaakt. Na het eten horen we dat er hier veel schildpadden zitten, én dat het seizoen is waar ze aan land komen om eieren te leggen. Gelijk maar een rondje rond het eiland lopen na het eten.
Dag 1. De volgende ochtend ontbijt en dan, diving time! We hebben afgesproken om eerst een check dive te doen op het huisrif, Cleaning Station. De naam klinkt al goed. Onze gidsen zijn Mat, en Zainal, een local. We gaan het water in en het valt niet tegen, lekker warm water en goed zicht. Koraal is wat minder, later leren we dat er veel dood is vanwege dynamiet vissers. Het is nog geen Marine Park, daar zijn ze wel mee bezig overigens. We dalen af naar een kunstmatig rif, gemaakt van balken aan elkaar geknoopt.
De meeste vissen kennen we wel en er zit voornamelijk macrospul, met veel slakjes, krabbetjes, garnaaltjes en dergelijke. Just the way I like them! Er worden ook nog schildpadden gesignaleerd die ik in eerste instantie mis, maar als we het water uit zijn zwemmen er later twee in het ondiepe voor de deur, dus ik kan op mijn gemak alsnog foto’s maken. De tweede duik met de boot, zij het in de buurt, maakt het overigens helemaal goed als ik vrijwel gelijk een schildpad zie die ook nog eens rustig blijft poseren. In tegenstelling tot de Filipijnen zijn de meeste schildpadden hier helemaal niet schuw. Verder weer wat slakjes, maar ook een kreeft, mantis shrimp en een octopus. Daarna terug naar het resort en lekker lunchen! Ook de middagduik kenmerkt zich weer door schildpadden en daarmee mooie foto’s. Daarna het avondritueel voor de komende dagen, spoelen, zowel de spullen als onszelf, chillen, eten, nog een beetje chillen en dan slapen. Afwisselend een rondje rond het eiland lopen of nachtduiken. En we zijn gelijk ingeburgerd in de kreet Don’t be shy, take your time, but make it quick! Dat gaan we nog vaak horen deze vakantie.
Dag 2. We gaan naar Mataking eiland om de ochtendduiken te maken. Op Mataking ligt een gezonken duikersboot, met een hele bijzondere, namelijk werkende, postbus. Je kan op Mataking een kaart kopen met een speciale stempel, deze schrijven en in een waterdicht zakje stoppen, vervolgens gaan duiken en in de postbus gooien. Daar wordt hij dan weer uitgehaald en vervolgens bezorgd. Het wrak is grappig en ziet er nog goed uit. Uiteraard zien we weer schildpadden. Dit keer ook krokodilvissen, aan het eind van de duik een enorme barracuda en op de tweede duik de eerste murene en schorpioenvis. We duiken vlak bij de kant en zitten bij de steiger met een mooie school jackvis. De derde duik is niet veel soeps op 1 kadootje na, een pik-, maar dan ook pikzwarte frog fish, die dan ook nog eens lekker in een zwart koraalblad ligt.
We maken vandaag ook nog een nachtduik op het huisrif waar ik toch maar mooi een prachtig garnaaltje scoor. Ook ’s nachts ontbreken onze schildpadden niet en een heel verlegen sepiolaatje verstopt zich onder het rif. Na het eten worden we gewaarschuwd dat er een schildpad aan land gesignaleerd is en we lopen er naartoe. Er zit een enorme groep mensen en dat heeft zijn weerslag op het arme beest dat het in minder dan een uurtje opgeeft en terug naar zee gaat om een andere keer terug te komen. Ik ben onder de indruk en het zet mijn gedachten aan elke avond speuren in een heel ander daglicht. Mocht ik er nu toevallig één tegenkomen, dan loop ik heel zachtjes door zonder iemand te waarschuwen.
Dag 3. Op zoek naar de pygmee seahorse dus we moeten diep. Helaas is hij verhuisd (of opgegeten door een trompetvis naar het schijnt) en wordt hij niet gevonden. Dan maar langs het rif driften. Je kan duidelijk merken dat hier wel een Marine Park is, ook al wordt er illegaal nog steeds met dynamiet gevist, getuige de boem die we in de verte horen tijdens het duiken. De eerste duik heb ik geen schildpadden gezien, maar anderen wel. Dat wordt in de tweede duik meer dan goed gemaakt als ik er niet 1, niet 2, niet 3, maar wel 4 schildpadden zie. De derde duik daarentegen doet écht zeer aan ons duikershart, als er een hele wall met alleen maar dood koraal is waar we een enkele slak tegenkomen, maar verder helemaal niets. Terug op het resort ga ik nog even snorkelen, en ondanks dat het snorkelen zelf helemaal ruk is, zie ik wel een mooie murene, stonefish, baby blue spotted en een banded eel. Afsluiten met nog een rondje rond het eiland en dan weer lekker slapen. Ik begin al aardig in het ritme te komen.
Dag 4. Op naar het eiland Pandanan, waar een militaire basis staat, dus we moeten ons “aanmelden”. Zeer relaxt duiken, beetje stroming, een geinige krokodilvis die op een koraalblad ligt te slapen en ach, die 4 schildpadden die we tegenkomen nemen we maar voor lief. Tijdens de surface interval zwemmen ze continue in de buurt van de boot dus we duiken er allemaal in om een beetje te snorkelen. Mat vindt ook nog een schilpadschild en neemt hem mee naar boven. Dan kunnen we de binnenkant goed zien, met ribbenkast en al. Bijzonder. Ook de tweede duik op Frogfish farm, waar al eeuwen geen frog fish te vinden is, maken we een relaxte duik, met wat garnaaltjes, een blenny, een murene en aan het eind twee platvissen die lekker op elkaar liggen te slapen. Het lijkt wel de nationale sport voor de dieren hier, getuige de twee krokodilvissen die we gisteren zagen en ook al zo gezellig aan kroelen waren. Na de lunch varen we naar een rif dat volledig onder water ligt. Mooie koralen hier maar één ding is wel heel erg bijzonder. Niemand heeft een schildpad gezien, dus dit is de eerste officiële schildpadloze duik!
Na de gebakken banaan maken we nog een nachtduik terwijl men met de barbecue in weer is. Natuurlijk zien we nu weer wel schildpadden en ook een batfish met een remora aan zijn zij geplakt, heel bijzonder. Op de terugweg, na een stukje tegen de stroming in te hebben gezwommen, kom ik de raarste slak tegen die ik ooit gezien heb. Enorm groot, formaat Spanish Dancer, maar met volledige schutkleuren. Dan er uit, douchen, iets droogs aantrekken en eten. Wel last van mijn linkeroor, hopelijk krijgt dat geen staartje. Morgen een beetje uitslapen, we gaan pas om 10:00 duiken.
Dag 5. Ik neem het moeilijke besluit om de eerste duik over te slaan. Ik heb nog steeds last van mijn oor en ze gaan naar North Point, diep, waar we al geweest zijn. Dan gok ik liever op de twee middagduiken op Timba Timba. Eenmaal terug blijkt het een rommelig duikje geweest te zijn, met een verloren en weer gevonden loodpocket, wisselende stroming, maar ook een vrijzwemmende octopus en een blauwe spookmurene. Na de lunch ga ik wel mee. Nog voor we in het water liggen en de boot naar de boei vaart zien we al 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 schildpadden, te veel om te tellen. In het water komen we weer allerlei bekende vriendjes tegen, voornamelijk slakken, en aan het eind van de duik iets nieuws voor hier, een grote sepia. Ook de tweede duik komen we nieuwe dingen tegen, een zeeslang en een nieuwe slak voor de verzameling. Ik mis uiteraard de Eagle Ray, story of my life, maar goed. ‘S Avonds gaan we even bij het andere resort bij de Turtle Hatchery kijken. Het schijnt dat ze daar de eieren bewaren tot ze uitkomen en dan naar zee begeleiden. Nice.
Dag 6. Shit, we zijn alweer over de helft, het gaat altijd veel te hard. Het regent een beetje en in de verte ziet het er ook donker uit. Maar de temperatuur is goed dus onaangedaan gaan we op weg, na weer een “heerlijk” ontbijtje. Eenmaal onder water zijn onze vrienden de schildpadden weer alom vertegenwoordigd. Ook de slakken, blue spotted rays en crocodiles stellen ons niet teleur. We komen een grote witte slak tegen die ik niet eerder gezien heb, dus ook die mag ik weer toevoegen aan de verzameling. Na de lunch gaan we Mandarijntjes zoeken, maar dat is hier een ander begrip dan op de Fillipijnen, omdat het gebied “om 16:00 dicht gaat” ( of hebben ze gewoon de boot nodig?), maar het zoeken naar Mandarijnvissen als het nog licht is is geen doen. Gelukkig komen we nog scorpion leaf fish tegen, die hadden we ook nog niet gezien, en een grote murene tussen de banden. Ik verlaag me tot het maken van een foto van een lion fish, en spot ook nog een visje waarvan ik weet dat die heel moelijk te fotografen is, maar ik heb hem toch. Als laatste nog een slapende schildpad. Dag 7. Drama. Mijn oor zit potdicht en ik kan niet meer ontkennen dat ik gewoon een fikse oorontsteking heb. Shit, voorlopig even einde duiken voor mij dus. De groep is naar Mantabuang geweest en hebben het gebruikelijke spul gezien, je weet wel, schildpadden en zo. Ook heeft Frank een paar nieuwe slakjes gefilmd maar ook was er weer een enorme knal van het dynamietvissen. Als zij vertrekken voor de middagduiken ga ik een rustig rondje om het eiland lopen. Ik loop langs het strand en kom bij de muur aan het einde van het resort. Het is hoog water dus dat wordt waden. Het is allemaal een beetje dubbel. Een prachtig eiland met een mooi uitzicht, maar ook een hoop rommel op het strand, wat me doet overpeinzen wat wij als mens toch een hoop schade aanbrengen aan de natuur. Ik loop verder en zie een hoop, inmiddels bekende, kopjes boven water komen van de naar lucht happende schildpadden. Het zijn er veel en ze zijn dicht bij het strand. Ik ga even zitten om er naar te kijken alvorens ik mijn weg vervolg. Dan kom ik om een bocht gelopen en zie een van de mooiere zonsondergangen uit mijn leven. Links het
silhouet van de palmbomen, die doen het altijd goed, en rechts de zee met daarboven een schouwspel van rood, blauw, geel en wit van de wolken en de zon die langzaam in de zee zakt, en die het geheel een roze gloed er overheen geeft. Twee druppels water de schilderijtjes die de straatartiesten in Spanje maken, te kitsch voor woorden, maar waar ik vroeger toch stiekem altijd al ademloos naar heb zitten kijken omdat ik ze diep in mijn hart prachtig vond. Tegen de tijd dat ik terug ben bij het resort komt ook de boot terugvaren. Timing.
Dag 8. Ik heb redelijk goed geslapen, maar daar waar ik hoopte dat ik snel verbetering zou merken in mijn oor is er nog steeds niets veranderd. Gaat vanzelf wel weer over, tot dat moment doden we de tijd maar met een boekje lezen, een beetje schrijven, en ach laat ik eens gek doen en de langste en uitgebreidste massage boeken die ze op het lijstje hebben staan. ‘S Middags hou ik het niet meer en moét ik het water in, anders word ik gek. Dus als de rest onder water is, trek ik ook mijn pak aan en ga in het water liggen. Al snorkelend kom ik het nodige tegen en hoeft het niet onder te doen voor een gemiddelde duik. Een enorm grote vis, het slakje dat Frank vanochtend zo trots liet zien ligt hier gewoon op 3 meter, een crocodile, geepjes, en de twee lelijkste steenvissen die ik ooit gezien heb. Het is duidelijk een setje want als de een een stukje wegzwemt, zwemt de andere er achteraan. Ik kijk het schouwspel een tijdje aan en laat me dan door te stroming terugdrijven naar de steiger. Daar ligt een murene mooi te wezen, ik zie een juvenile wit met zwarte stippen en kom op weg naar de kant nog een pipefish en twee visjes in een holletje met een kreeftje zitten. In mijn ooghoek duikt een mantis shrimp weg, en ik zwaai naar een gele puffervis. Zoals ik al zei, bijna meer dan op een gemiddelde duik, ik heb alleen de schildpad gemist, die had het helemaal afgemaakt. Ik probeer 1 keer mijn oren te klaren en ondanks dat het erg zeer doet, lukt het wel. Tegen beter weten ik blijf ik hopen.
De groep is inmiddels ook terug en rapporteren zware stroming, schildpadden maar geen pygmee seahorse. Ze gaan wat later weg, pas 19:00 uur en ik heb nog een grote zak gemengde drop van de Jamin. Daar maak ik vrienden mee. Het was een mooie duik met heremietkreeftjes, slakjes, sepiolaatjes, murenes, blue spotted die ’s nachts ineens niet schuw blijken te zijn, en een raar wimpelvisje met een hele lange wimpel. Op de terugweg zien we in het ondiepe een potje turtlesex, die toch wel een beetje schaamte hebben want als de lampen er op gaan duiken ze gauw onder. Dan een laat diner en daarna hebben we het rijk alleen en kruipen we in onze kribbe met Filipijnse rum, cola, mijn tweede zak M&M’s en filmpjes van de dag. In de verte dondert er onweer wat het geheel iets knus geeft. Het is inmiddels laat als we naar bed gaan.
Dag 9. Ik ben vroeg wakker en helaas, duiken vandaag? Computer says no. Het plan van vandaag is om 1 duikje in de ochtend te maken op het huisrif en ’s middags met de boot twee duiken te maken. Wilde verhalen als blijkt dat ze aangevallen zijn door een Trigger en iemand ook daadwerkelijk gebeten is. Dan lunchen, waarbij we vandaag biefstuk krijgen. Volgens mij hebben ze niet helemaal begrepen hoe ze die moeten klaarmaken. Laat ik het zo zeggen, onze chinese medegasten hebben er een schaar bij gepakt. Dan klaarmaken voor de middagduik, en ik ga waarschijnlijk één van mijn onverstandigste en eigenwijste beslissingen in jaren nemen. Ik ga proberen een ondiep duikje te maken, ingegeven door het feit dat met het neus snuiten mijn oren klaarden en wel gevoelig maar geen zeer deden.
In het water neem ik in elk geval de voorzorg om niet dieper dan 10 meter te gaan. De rest ligt een aantal meters beneden dus ik volg gewoon. Na een klein half uurtje hoor ik ineens enorm tikken op een tank en ik weet het gelijk. Een pygmeeseahorse, dat kan niet anders! Mijn hartslag schiet omhoog en ik probeer snel op gelijke hoogte te komen. Omdat er wat stroming staat gaat mijn hartslag nog sneller, en de schrik van een enorme knal van het dynamietvissen maakt het helemaal af dus ik moet even op adem komen. Ik zie de groep inderdaad beneden om een waaierkoraal zitten en ik neem een besluit. Het gaat dusdanig goed met mijn oren, die pygmee moet ik zien, als is het het laatste wat ik deze vakantie duikgerelateerd doe. Ik daal voorzichtig af tot ik er ben, ondertussen lichtelijk vloekend dat ik mijn camera niet bij me heb, maar in ieder geval wil ik hem zien. Dan zie ik een medereiziger met een camera en “leen” hem van hem om 2 foto’s te maken. Veel keus heeft hij niet, want als Sas iets wil, dan wil ze het en kan ze erg vindingrijk zijn. Terug op weg naar boven komen we nog een mooie paarse slak tegen die raar gedraaid op een stuk koraal ligt. En natuurlijk twee schildpadden, ik had ze al gemist de afgelopen dagen.
Tijdens het oppervlakte interval zien we ook weer veel schildpadden, en ook de tweede duik gaat goed. Ook nu zien we schildpadden, paarse slakken en zowaar een octopus uit zijn holletje. We zwemmen langs een rif, dan een soort dal over naar een ander rif. Doet me denken aan de duikstek in Bonaire, Alice in Wonderland. Dan is ook deze duik ten einde en ik ben verbaasd hoe goed het eigenlijk is gegaan. Heb nu tenminste weer het gevoel dat ik mijn avondeten “verdiend” heb en kan ik de vakantie positief afsluiten.
Dag 10. De laatste duikdag. We gaan terug naar Timba Timba. Eenmaal in het water krijg ik bevestiging dat het met mijn oren goed gaat dus we kunnen “down”. Maar ik ga voorzichtigheidshalve toch niet helemaal naar 30 meter. Tenzij we natuurlijk een pygmee seahorse zien of zo, ha, ha, ha. Natuurlijk zien we weer een schildpad en ik staar een beetje naar slakkies. Dan gaat Zainal weer helemaal uit zijn stekker. Nee, het is niet waar! Ja hoor, hij heeft weer pygmee seahorses gevonden. Dus toch maar naar beneden, alhoewel ik niet naar 30 hoef maar hij ligt netjes op 21 meter. Ik heb voldoende lucht en decotijd om na een paar zekerheidsshots alle anderen de ruimte te geven en daarna zelf nog even op mijn gemakje proberen de perfecte foto te maken. Het blijft moeilijk, zelfs als blijkt dat er wel 3 zitten. 1 zit wat verborgen achter de veerster, maar de andere twee zitten bovenin. Op een gegeven moment gaan ze zelfs bij elkaar zitten, waardoor ik uiteindelijk in elk geval 1 prachtige foto kan maken, al zeg ik het zelf. Mijn duik, mijn dag, mijn vakantie kan niet meer stuk, en ik ben stante pede alle oorpijn ellende van de afgelopen dagen vergeten. Aan het einde van de duik zie ik nog een schildpad.
Voor het oppervlakte interval gaan we naar de steiger waar de jongens zich fijn kunnen vermaken met springen, salto’s en andere capriolen. Even later komt de andere boot met de chinese familie naast ons liggen en ook zij laten zich overhalen om van de steiger te springen. Het is een dolle boel. Na een klein uurtje is het weer duiktijd, maar niet nadat we de welbekende Souldivers groepsfoto hebben gemaakt. Ook nu zien we weer schildpadden en ik scoor nog een garnaaltje in een anemoon, toch nog maar een
keer. Verder lijkt het niet veel spannends, gewoon lekker relaxt met veel mooi koraal. Dan toch nog op de valreep een witbekmurene en een mooie anemoon inclusief bewoners. Nog even genieten van een prachtig uitgebreide koraaltuin en dan zijn ook hier de 50 minuten om.
Dan snel lunchen en voor de allerlaatste keer de boot op. We worden gedropt bij Mandarin Playground, maar de zee is een beetje ruw en het zicht nagenoeg ook wat troebel. Onder water bij de banden maak ik nog een foto van een garnaaltje en dan heb ik nog maar één woord. SCHILDPAD. Ik tel er in totaal 5 tijdens de duik, ze zijn enorm groot en ik krijg nog één keer de kans om ze van dichtbij te fotograferen, en dat doe ik dan ook tot mijn kaartje bijna vol is. Blijkbaar is het een favoriet plekje om te slapen, liggen, relaxen of rond te hangen, want ook al zwemmen ze weg als we te dichtbij komen, ze komen elke keer weer terug. In één geval ligt er een schildpad blijkbaar op het plekje van een ander, want hij wordt bruut weggejaagd door een grotere (en oudere) schildpad die hem zowat naar de keel vliegt. Helaas reageer ik niet snel genoeg met mijn camera. Als ik genoeg foto’s heb zwemmen we nog een stukje heen en weer, want stroming gaat elke keer en andere kant op. Dan nog een octopusje en opnieuw telt de computer 50 minuten op de klok dus er uit.
Dan gauw terug naar het resort en het omgekeerde ritueel van toen we kwamen. Alle onderdelen van de duikuitrusting loshalen, spoelen en uithangen. Helaas is het bewolkt en laat uitgerekend vandaag de zon zich niet zien. Nou ja, lekker douchen en zelf ook uitspoelen. Na het eten de laatste foto’s bewerken, filmpjes kijken, tip regelen en rum drinken. Bonte avond. Nog één keer slapen in het harde bed en dan travel home.
Het was weer een fantastische Souldivers vakantie. Countdown to Egypt eind september!