Je loopt één marathon en je wordt gelijk gebombardeerd tot trainer. Of liever gezegd “trainert”, tenslotte hebben we Rotterdam gelopen. Want de Ladiesrun komt er aan en dus zijn er voor de grote groep dames waar we voor de zaak mee ingeschreven hebben genoeg redenen om mee te willen lopen tijdens mijn toch al geplande looprondjes door de week. De één om een stok achter de deur te hebben, de ander voor de gezelligheid en weer anderen omdat ze nog nooit of heel weinig gelopen hebben en hopen op…ja, waar zullen ze op hopen? Ik wou dat ik het wist, misschien dat ik dan aan die verwachtingen kon voldoen.
Vanuit het idee dat het leuk zou zijn om een paar keer met elkaar te trainen naar “ik plan wel wat in, ik ga toch lopen en het maakt mij niet uit of ik dat vanuit huis of de zaak doe” gelijk maar een schema rondgestuurd. En daar hebben mensen zich voor ingeschreven. Oeps, en nu? Hoe gaan we dat organiseren? Shit, ik ken hier helemaal geen looproutes, heb geen flauw idee wat handig is als je een groep met heel veel verschillende niveau’s hebt, laat staan dat ik zelf überhaupt iets anders doe dan een rondje op een voor mij comfortabele snelheid met af en toe een paar lantarenpalen intervallen. Ik ben nu eenmaal geen “kameel met een klompvoet” (uit “De Marathon”). Nou ja, ze zullen het moeten doen met een koe met een bochel, want mijn rug protesteert nog steeds na die 42 km.
Dinsdag is het gelukkig een heel klein clubje van 3, mijzelf inclusief. Omdat we vanuit het andere pand gaan ken ik de omgeving iets beter en heb even snel 2 mogelijke routes geplot met de Runkeeper, die ik ook zonder TomTom kan vinden. En onder het motto beter goed gejat dan slecht verzonnen heb ik bedacht dat we maar gaan intervallen, op dezelfde manier zoals de jongens doen op de donderdag. Ja, dat groepje waar ik welgeteld één keer mee geweest ben. Maar dat mag de pret niet drukken en denk aan mijn moeder die ooit duitse les gaf aan een spaans meisje toen we net in Spanje woonden, terwijl ze zelf noch vloeiend duits, noch vloeiend spaans sprak. Zij heeft mij een belangrijke les geleerd om succesvol te zijn. Je hoeft namelijk niet heel erg slim te zijn, zolang je maar nét een beetje slimmer bent dan de rest. En dus zorgde ze ervoor dat ze één les voor liep op de dame in kwestie. Dat zit dus wel goed, want als het om meelopen met de jongens gaat is de score ik – 1, de rest – 0.
Een ander voordeel dat ik heb is dat ik mooie spulletjes heb om indruk te kunnen maken. Dus ik plot de intervallen van 1 minuut hollen, 30 seconden wandelen netjes in mijn hardloophorloge, inclusief de 1km warmlopen en cooling down. En dan maar hopen dat dat werkt. Want we zijn dan wel met maar 3, ik zie bij de eerste intervalset al dat we ook 3 verschillende snelheden hebben. Dus blij dat ik even kan oefenen voor de dagen erna. Gelukkig zijn de dames niet veeleisend, hebben ze zelf ook nooit intervallen gedaan, schijnt het zonnetje mooi en werkt de truc met teruglopen tijdens het wandelen zodat we bij elkaar blijven prima. Ik heb dan ook al gauw de smaak te pakken met het schreeuwen van de Go!’s als we moeten hollen en de Yo!’s als we weer mogen wandelen. En mijn fantasie slaat gelijk weer op hol als ik het volgende boek voorbij zie komen in mijn gedachten met “De GoYo trainingsmethode voor beginnende hardlopers”. Uiteraard by Saskia. Als ik toch een euro zou krijgen voor elk fantastisch idee dat ik tijdens het lopen heb was ik allang gestopt met werken.
Vandaag heb ik welgeteld wederom twee enthousiastelingen. Gelukkig, het zijn er maar twee. En ze vinden een relaxt rondje van 5km prima. Kan ik weer met een gerust hart het weekend in. Huiswerk maken voor volgende week dinsdag. Want ik moet natuurlijk wel één les voor blijven!