Het is weer eens iets anders, lopen in een Business Team in plaats van individueel. Na de oproep om 5km mee te lopen een paar maanden geleden, waar vervolgens een aantal dames, mijzelf incluis, aangegeven hebben iets verder te willen lopen, zijn er 5 teams ontstaan op de diverse afstanden. En hebben we matching shirtjes, in groep getraind, en mag ik voor de eerste keer in mijn leven legaal de Business Area van een loopevent binnen!
Als teamcaptain van de 10km hoef ik er pas om 13:15 te zijn, maar als verslaafde hardloopster laat ik de gelegenheid om er al om 10:30 te zijn niet voorbij gaan. Om onder het motto “ja maar ik wil foto’s maken” en dus ruim voor de start van de 5km groep om 11:30 aanwezig te zijn. Sfeer proeven noemen ze dat.
In mijn knalroze shirt-met-logo kan ik de verleiding niet weerstaan om mijn “Bad Ass” sokken aan te doen. Het zal warm zijn maar misschien ook prettig omdat het formeel ook compressiesokken zijn. Want niet alleen mijn hiel protesteert maar ook mijn beide hamstrings laten niet zo subtiel weten dat ik vorige week ook al een halve marathon gelopen heb. Na onze belgische CFO en een collega uit Frankrijk opgepikt te hebben, die ik vanuit wederkerigheid uitgenodigd heb om mee te lopen, in September ga ik namelijk La Parisienne lopen met haar, nog één halte vanaf het hotel naar de Ahoy en kan het feest beginnen.
Foto hier, foto daar, “is iedereen er?”, “oh daar staat Anita straks even langs”, iets drinken, zal ik nog eten?, groepsfoto, “meiden jullie moeten naar de start!”. Mijn start is pas over 4 uur maar ik ben al retezenuwachtig. We brengen de dames van de 5km naar de start. De sfeer zit er al goed in. Evy geeft het startschot en ze zijn weg. Heel even rust voordat het riedeltje van voren af aan begint, maar dan voor de 7,5km groep. Nog even de dames van de 5km zien finishen en dan weer naar de start voor de volgende groep. Frank is inmiddels ook gearriveerd.
Als ook deze groep weg is heb ik iets meer tijd. Nu dan ook écht even langs Anita lopen en een praatje maken. De klok tikt door en ik moet aan de bak om mijn eigen groep bij elkaar te krijgen. Er zijn er een paar wat laat, waardoor het maken van de teamfoto en de finish van de 7,5km een beetje door elkaar loopt. Onze Algemeen Directeur komt ook kijken, helemaal vanuit Naarden. Tof! En dan ineens… Shit, het is tijd! We moeten!
7 vrouw sterk dansen we mee met de muziek en verbergen we onze zenuwen achter selfies, stoere praat en gelach. Toeeeeeeeet, we mogen weg van Evy. We staan redelijk vooraan dus we gaan snel, ietsje té snel zoals gewoonlijk. Gelukkig laat ik me niet helemáál gek maken en laat de snellere dames lekker gaan. 3 daarvan haal ik bij kilometer 3 dan ook weer in. Tja, de ervaring van wedstrijd lopen komt naar boven. Want naast snelheid is het ook een kwestie van uithoudingsvermogen. Vanuit het “Practice what you preach” principe kom ik mezelf bij kilometer 6 natuurlijk tegen. De eerste 5km lukte nog wel snel, maar daarna kak ik toch een beetje en loopt 1 van de dames weer in. Die heeft zichzelf beter in de hand gehouden. Maar ik wil me niet laten kennen en stekker stug door.
Onderweg kom ik Frank een paar keer tegen, en ook een fotograaf die ik wel aan ADP link maar niet 1-2-3 ken. Breed lachen dus in het voorbijgaan! Blijkt later de man van één van de collega’s. Het is warm en na wat een eeuwigheid lijkt komt mijn gewenste nu-is-het-weer-te-overzien 8km punt. Nog 1km op de diesel en dan kan ik gaan aftellen en weer hard rennen. Helaas zit er niet veel extra’s meer in op de 9km dus pas als ik de hoek bij het Ahoy omga pers ik de laatste energie uit mijn rechter kleine teen. Nog even naar de directeur zwaaien in het voorbij gaan voor de foto, daar heb je altíjd nog een beetje puf voor, en dan de laatste meters naar de finish. Op de klok ben ik verbaasd over de tijd, 56:29. En dat is dan nog bruto dus dat zou betekenen dat ik sowieso mijn PR verbeterd heb!!! Had ik niet verwacht.
Inderdaad is mijn netto tijd 56:17, 14 seconden sneller dan de Marikenloop. Ik heb mijn eer hoog gehouden. Nog meer foto’s, wat drinken, groepsfoto met z’n allen, een roos van de directeur, die volgend jaar met 50 ADP-ers mee wil doen, en dan gaan de dames voorzichtig aan naar huis. Wij zijn de laatsten en ik laat op de valreep mijn medaille nog even graveren. Het is tenslotte toch wel een bijzonder loopje geweest. Op weg naar de uitgang ook nog éven op de foto met Evy, kunnen we dat ook weer van het lijstje afvinken. Mag naast mijn foto met Ankie van Grunsven.
Lopen met een business team is leuk. In elk geval een grote groep om de fun mee te delen. Nadeel vind ik wel dat je naam niet op je startnummer staat. Dus geen “Hup Saskia!” maar “Goed zo ADP!” Is toch anders. Maar ja, je kan niet alles hebben. Thuis nagenieten, druk met foto’s en film en herstellen met Sushi. What else?