Hobby’s kun je combineren. En als je er meer dan één hebt zoals ik, dan is dat best handig. Liep ik al hard op mijn duikvakantie in Bonaire, hoeft een paardrijvakantie in Frankrijk daar niet voor onder te doen. Want hardlopen, dat kan je overal en hardloopschoenen zijn makkelijk mee te nemen. Dat ik een aparte tas mee moet nemen voor mijn hardloopkleding, loopzonnebril, horloge met oplader, flipbelt, sokken en ondergoed mag de pret niet drukken. Gelukkig zijn we met de auto.
Niet dat ik in de heuvels lange rondjes ga maken, want ik moet nog wat energie overhouden voor de paardrijrit ’s middags, maar een kilometertje of 6 moet wel lukken. En we zijn hier eerder geweest dus ik ken wel een routetje. Gelukkig is het niet al te warm, want daar houden we niet van. Bijkomend voordeel, ik heb nog een tweede modelletje sportBH van Anita Active gekregen om te testen, dus dit lijkt me wel een mooie gelegenheid. Ander model, andere samenpersing van de jongens, zelfde effect. De boel blijft op zijn plek. Geen saaie witte dit keer, maar een stoere groene legerprint. Inclusief matching legergroen sportonderbroekje. Past ook goed bij zo’n stoere cowgirl als ik. Voor het lopen, het paardrijden en, what the hell, ik kan hem denk ik ook aan bij het duiken in mijn droogpak. Het lijkt wel een O.B.!
Na een klein hapje brood en een glaasje sap ga ik lekker op weg vanaf de Ferme de Borgirault waar we verblijven. Ik loop hier als een god in Frankrijk. Uitgestrekte velden, fris maar zonnig en boerenbuitenlucht. Geen kip op de weg. Just me, myself and een hele grote haas, een reetje, een vos en een roofvogel. Nee, het is geen Rotterdam zullen we maar zeggen. Ik loop de eerste 3 kilometer heuvel af via de weg, waar welgeteld twee auto’s voorbijkomen, tot aan het dorp. Nou ja, dorp. Niet dat ik er ooit een levende ziel gezien heb, dus kan je het dan wel een dorp noemen, maar dat terzijde. Heuvel af en toch ga ik gemiddeld erg langzaam, want ik stop minstens 4 keer om een foto te maken. Toerist! En ook de tweede helft terug naar de Ferme gaat niet erg snel, want what goes down must go up! Lekker, kuitentraining. Gelukkig heb ik die vanmiddag met het rijden niet echt nodig.
Het laatste stuk is écht stijl omhoog, en ik beloof mezelf dat ik bij die ene boom mag gaan uitlopen aangezien ik al over de 5,5km ben. En natuurlijk klok ik bij die juist ene boom 5,85km. Dat is nog maar 0,15km om de 6km rond te maken. En natuurlijk is die 0,15km nog nét even lang genoeg om ook het stijlste stukje van de heuvel nog mee te pakken. Natuurlijk. Maar goed, met het goede leven hier á la na-iedere-maaltijd-franse-kaasplank, en de overheerlijke en vooral onweerstaanbare toetjes van de chef du Borgirault mag het ook wel.
Terug op de Ferme ben ik weer trots op mezelf. Want waar ik ook ben, altijd blijven lopen hé? Anita is daarbij ook in dit model goedgekeurd en mag vanmiddag mee tijdens het rijden. En het mooiste gedeelte van dit rondje?