Jeroen is niet meer onder ons. Wie is Jeroen? Ik kende hem niet. Niet persoonlijk in elk geval. En toch zit hij al de hele week in mijn gedachten.
Ik heb altijd gedacht dat hardlopen een individuele sport was. Hardlopen deed je alleen. Dat kwam mij wel goed uit, ik ben een einzelgänger. Soms tegen het asociale aan. Dat heb ik heel lang volgehouden. En toen begon ik te bloggen. En mijn ervaringen te delen. En kwam ik automatisch in aanraking met andere hardlopende mensen.
Op Social Media begon ik deel te nemen aan discussiegroepen. Bloggers te volgen. Mensen begonnen mij te volgen. Nu delen we schema’s en tips. We moedigen elkaar aan. Wisselen grapjes uit. Delen blessureleed of zelfs ander soort leed. Maar ook blije momenten. Sommigen zijn zelfs vrienden geworden. De meeste daarvan heb ik nog nooit ontmoet, maar dat geeft niet. We delen een passie met elkaar.
Jeroen heb ik nooit voorbij zien komen. Die heb ik gemist. Of misschien ook niet. Als passanten in een donkere nacht zijn we elkaar misschien voorbij gevaren, rakelings, maar zonder elkaar te zien. Het maakt niet uit. Hij liep hard. Ik loop hard. En dus hebben we een band.
Ik zie ook veel berichten van allerlei soorten hardlopende mensen voorbij komen. Mensen die allemaal hun eigen verhaal hebben. Fantastische verhalen van mensen die hun kracht hebben gevonden door hard te gaan lopen. Die lopen voor een goed doel. Of zichzelf getransformeerd hebben. De meesten voor de lol. Sommigen met een specifieke doelstelling in hun hoofd.
Jeroen had ook een bijzonder verhaal. Een triest verhaal. Hij had zijn Miriam verloren en was aan het trainen om voor haar een marathon te lopen. Mijn hart knijpt samen als ik er aan denk. Hij moest leven met het enorme verlies van iemand waar je heel veel van houdt. Hij hoeft zich daar geen zorgen meer over te maken. Maar er zijn ook heel veel mensen die van hém houden, en die nu de taak hebben om te leren leven met hun eigen verlies. Ik wens ze heel veel sterkte.
De grootste familie van Nederland. De Tros claimt dat te zijn. Ik weet wel beter. Het is hardlopend Nederland. Ik ben er deel van. En dus heb ik deze week iemand uit de familie verloren. Ik kende hem niet. Maar toch ook wel. En ik moet er om huilen.
Rust zacht Jeroen. Je bent weer bij je meisje. Kunnen jullie samen die marathon lopen.