Ik ga shoppen in de stad. Het is mooi weer, dus heerlijk om lekker het scootertje te pakken. Tenslotte moet ik een paar boodschappen halen op ver uiteenlopende plekken wat lopend best lastig is. En een luxe broodje gaat er ook wel in, dus die ga ik als eerste halen.
Ik haal de scooter uit de garage, zwiep mijn blonde haren naar achteren, zet mijn sexy zonnebril op en de zomerse broek en kekke hakjes maken het plaatje af. Ik start en rij de dijk op. De brug is open dus ik wijzig mijn oorspronkelijke plan en ga over de Maasboulevard in plaats van binnendoor. Als ik halverwege ben hoor ik een pruttel, geef weer gas, nog een pruttel en langzaam sterft het geluid. En daarmee ook de snelheid en kom ik langzaam tot stilstand. Hé? Nee hé? Dit kan niet wáár zijn! Ik probeer nog een keer te starten, maar op een zielige kuch na doet de scooter helemaal niets meer. En moet ik de waarheid onder ogen zien.
Ik heb er zin in. Het is mooi weer dus het wordt een korte broek en een luchtig shirtje. Haar in de staart, zonnebrilletje op, flitsende hardloopschoenen aan, horloge om en ik ben helemaal klaar om te gaan. Er staan 8 snelle kilometers op het programma en de opzwepende muziek in mijn oren gaan daar bij helpen. Ik eet nog snel even een banaan voor de nodige energie en neem een slok water. Daarna treuzel ik niet langer en ga lekker op weg. De route staat gepland, kom maar op.
De eerste 4km gaan als een speer. Dan lijkt het wel of er een knop omgaat. Mijn benen worden zwaar, ik begin te hijgen, voel me wat lichtjes in mijn hoofd, krijg het warm en ga steeds langzamer lopen. Hé? Nee hé? Dit kan niet wáár zijn! Ik probeer nog wat kracht te zetten, maar op één zielige snelle pas na doe ik niet zo heel veel meer. En moet ik de waarheid onder ogen zien.
In beide gevallen sta ik zonder brandstof. Helemaal leeg. Onverwachts, niet goed gecontroleerd en halverwege mijn eindbestemming. En dan zit er maar één ding op. De consequenties aanvaarden en leren voor de volgende keer. In het geval van de scooter betekende het ruim 2km op mijn kekke hakjes met het kreng aan de hand door de stad lopen naar de dichtstbijzijnde benzinepomp. Met het hardlopen had ik meer mazzel. Na ruim 2km op een sukkeldrafje richting huis gesjokt te hebben kwam ik een beetje uit mijn dip en kon ik de rest nog aardig volbrengen.
De volgende keer? Beter controleren van de benzinemeter, eerder tanken, meer eten dan één banaan en bij een wat langer loopje een reservereep bij me steken. Zodat ik niet alleen flitsend vertrek, maar ook flitsend aankom. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.