Verstand komt met de jaren zeggen ze wel eens. Ik heb daarentegen af en toe het idee dat het verstand mijn lichaam juist verlaat en wel met dezelfde snelheid als het pigment uit mijn haren verdwijnt. Maar goed, blijkbaar zit er nog wel ergens her en der een greintje verstand in, dus ben ik met mijn pijntjes toch maar weer naar de fysio getoogd. Dat ik écht niet meer kon hardlopen en ik zo langzamerhand met mijn marathontraining moet gaan beginnen heeft overigens wel geholpen om dat greintje op te sporen, maar dat mag de pret niet drukken.
Dit keer naar een gespecialiseerde sportfysiotherapeut dan maar. Bij de Kuip, dus die moet per definitie goede vibes hebben. Je bent tenslotte ‘Rotterdammert’ of niet. Ze heeft in elk geval een hoop ervaring. Ik licht mijn hele doopceel, want ondanks dat ik het uitgeschreven heb, duurt lezen te lang en ze wil het uit mijn mond horen zodat ze gelijk gerichte vragen kan stellen. Waar ik pijn heb? Nou, even los van de stijve kuit is het mijn bil en hamstring waar ik nu het meeste last van heb. Ze knikt instemmend. Dat klinkt bekend. Vervolgens mag ik komen liggen zodat ze me uitgebreid kan bepotelen.
En wat blijkt? Ik zit weer eens helemaal vast. Rug, heup, bil, been, de hele keten zit zo vastgeroest als een strakgetrokken bout die 10 jaar op de bodem van de Rode zee gelegen heeft en vorig maand geborgen is en in de zon gelegd. Ik heb de heup van een omaatje van 93, de geblesseerde hamstring van Arjen Robben, de verkrampte kuit van Wesley Sneijder en de strakke bil van Doutzen Kroes. Wat zeg ik, strakker dan die van Doutzen! En dat is exáct het probleem. Heb ik weer. Strakke billen? Nee, té strak! En daar heb ik dus last van. Het is ook nooit goed, zucht.
Het goede nieuws is, ze gaat het fixen. Joepie, ik mag de komende weken weer op de pijnbank. Om de rug en heup los te trekken. Voor de strakke bilspier heeft ze een andere oplossing. Ik ga kennismaken met dry needling. Ik ben gewaarschuwd ‘dat is geen pretje’. Naalden in mijn bil. Ik kan natuurlijk ook gewoon op een stekelvarken gaan zitten. Is vast goedkoper. Tenzij dat stekelvarken een aanklacht indient tegen dierenmishandeling natuurlijk. Hmmm, laten we het eerst maar via de officiële manier proberen.
Rug en heup. Check. Bil. Check. Dan moeten we alleen nog wat aan de kuit doen. Ik bel een aanbevolen sportmasseuse en maak een afspraak nadat ik mijn situatie uitgelegd heb. Ik kan terecht, een uur voordat ik mijn speldenkussen afspraak heb a.s. vrijdag. En ook haar boodschap is duidelijk. Ze gaat me pijn doen. Wat is dat toch met al die vrouwen? Allemaal teveel 50 tinten grijs gelezen of zo? Maar ja, lopen doet nu ook zeer, en dit is voor een goed doel zullen we dan maar denken. En ook al zitten we naast de Kuip, ik ben toch geen voetballer? Ik kan wel een beetje pijn hebben.
Maar al die vooruitzichten van ‘excruciating pain’ vallen in het niet bij het goede nieuws. Ik mag blijven trainen. Voorzichtig en binnen mijn pijngrens, maar het mag wel. Ze verwacht me sowieso binnen no-time weer up and running te hebben. En daar mag ze me best voor in mijn bil prikken. Maar dan ook alleen zij!