Fat lady running

Tja, het is weer januari. De maand van de goede voornemens. Vooral over iets met afvallen en zo. ‘Waar vanaf?’ zou Frank dan vragen. Nu heb ik zelf al jaren een zeer moeizame relatie met mijn weegschaal. Ik kan niet mét, maar ook niet zonder hem leven. Ik heb te weinig zelfdiscipline om het zonder hem te doen, maar meestal ben ik lichtelijk ontstemd als ik na een paar bourgondische dagen weer door hem op het matje geroepen word. Ok, ik zal gewoon eerlijk zijn. Ik heb een bloedhekel aan dat ding, maar ja, ik ben nu eenmaal masochistisch ingesteld. Ik bedoel, anders zou je überhaupt geen marathon lopen nietwaar? Dat doe je toch niet voor je lol.

Ik dwaal af. Bourgondische dagen dus. Door het jaar heen in overvloed maar meestal wel met mate. Behalve als ik op vakantie ben of tijdens de kerst. Op vakantie staat daar dan meestal nog wel een portie bewegen tegenover, met de kerst…..uuum, not so much. En dus legde ik vanochtend voorzichtig mijn rechterteen op mijn grote vriend. Hij begon gelijk te kreunen en te steunen en ik kreeg stante pede koudwatervrees. De nieuwjaarsduik in de Noordzee op Scheveningen ging sneller. Maar goed, uiteindelijk moet je er toch doorheen en zette ik de rest van mijn blob met volle gewicht op het midden van de schaal. Ik hoorde hem gevaarlijk kraken, de digitale cijfers begonnen wild te flikkeren en sprongen vervolgens demonstratief in ‘error’. Ik bleef staan, en staan, en staan… Uiteindelijk gaf hij het op en vertelde me de keiharde waarheid.

Goed, nou ben ik natuurlijk per definitie niet het toonbeeld van een marathonloopster. Geen gracieuze gazelle die over het asfalt sprint, geen dartelend lammetje over het gras, geen fladderende vlinder die over het parcours vliegt. Ik zit dichter bij een babynijlpaardje, kamerolifantje of hangbuikzwijntje. Of een combinatie daarvan als je het aan mijn weegschaal én de spiegel vraagt. Maar ik heb het blijkbaar wel erg bont gemaakt de afgelopen weken.

Linksom of rechtsom, daar moeten we dus weer wat aan doen. Om twee redenen, het loopt makkelijker en het ziet er beter uit op de finishfoto’s. Gelukkig helpt mijn schema daar een handje bij. De eerste loop van het jaar telt dan ook gelijk 20 km. En luidt gelijk weer het tijdperk van het échte werk in. Dus vol goede voornemens gaan we dus vanochtend vroeg op pad. De route van Rotterdam Rent doet zijn werk al gaat het niet helemaal van harte, maar ik voel met iedere stap een beetje vet wegsmelten. Een beetje. Hoppakee, natuurlijk de Van Brienenoord én de Erasmusbrug meepikken en aan het eind gewoon die laatste kilometer, zij het ietwat strompelend, ook tanden op elkaar doorlopen. De kop is er weer af. Een mooie manier om die kilo’s er weer een beetje af te lopen.

Moet ik na afloop natuurlijk wel van de chocomelk afblijven!