Na ons rondje van vandaag stap ik uit de douche en terwijl ik me sta af te drogen valt mijn blik op de inhoud van ons bad. Ik kijk er bewust naar en begin te tellen. Ik begin aan de rechterkant, mijn kant. Een, twee, drie paar hardloopsokken, vier en vijf als je mijn compressiesokken en compressietubes meetelt. Ik blijf in dezelfde categorie en tel verder aan de linkerkant, Frank zijn kant. Zes, zeven, acht, negen, tien, elf en twaalf. Ik schrijf ze ongelovig op in mijn gedachten en ga verder met de volgende categorie. Drie in het bad rechts, drie links. Rood, zwart, rood met zwart, en in de ton in de kast ook nog een behoorlijk aantal blauwe, gele, groene, roze en oranje. Shirts. Al dan niet met opdruk. En twee in de maak met mijn eigen tekst. Aan het badhanddoekenrekje onder de wastafel vier en vier. Sport BH’s met sportonderbroek. Zeven plus drie hardloopbroeken. In diverse lengtes.
Ik loop de badkamer uit en ga richting de logeerkamer. In de gang loop ik voorbij onze fotogalerij, met als nieuwste aanwinst een foto die gemaakt is tijdens de Rotterdam Rent sessie. In de logeerkamer jassen nog maar drie omdat ik er onlangs een weg heb gedaan vanwege een defecte rits. Tenzij de bodywarmer als jas telt, dan zijn het er toch vier. Aan het handvat van de kastdeur hangt respectievelijk een camelback, een flipbelt en mijn oorwarmers. In de kast zelf in de ton liggen ook nog twee mutsen, twee paar handschoenen, een oude riem met bidon, nóg een paar hardloopsokken, mijn Superman hardloopsleeves en een paar gratis zweetbandjes en veiligheidshesjes. Ik doe de kastdeur weer dicht. Het logeerbed ligt vol met sporttassen waar de kleding en spullen voor de sportschool in liggen. Ik draai een rondje in de kamer. In de 360 graden view komen drie hangers met heel veel ijzer voorbij. De medailles, in vijf jaar bij elkaar gespaard. Nog meer ijzer in de vorm van duizend veiligheidsspeldjes in een pot, en een spijker aan de muur met een heel dik pak papier er aan. Frank zijn startnummers. Die van mij zitten in een, inmiddels aparte anders paste het niet meer, map tussen mijn administratie.
Via de keuken, waar de voorraad gels, eierkoeken, ontbijtkoeken, potten pindakaas, mét nootjes voor haar, zonder nootjes voor hem, en de enorme pot eiwit met chocoladesmaak staat ga ik door naar de woonkamer. In het hoekje van ons bureau liggen opgestapelde hardlooptijdschriften, uitgeprinte schema’s, de bak met daarin de uitgeprobeerde en afgekeurde Bibits, twee paar headphones, een hardloopzonnebril, een in vergetelheid geraakte houder voor mijn iPhone en natuurlijk twee hardloophorloges, inclusief opladers. In de kast negen boeken en bewaarspecials met hardloopverhalen, en drie exemplaren van mijn eigen boek. Op de tafel in de fruitmand een eeuwige tros bananen.
Als laatste pak ik de sleutel van de meterkast en staar met afgrijzen naar de acht paar hardloopschoenen. Over de afgesloten gasleiding -wij koken op inductie- hangen vijf armlampjes, twee veiligheidshesjes en twee petjes.
Ik geloof dat wij te veel hardlopen…