De lange duurlopen zijn volop aan de gang. Deze week heeft iedereen zo’n beetje zijn laatste, of net gehad. En dat is goed te merken. Als ik mijn zondag duurloop doe zie ik ze allemaal lopen. Maar er is nog een manier waarop ik het merk. Ik hoef namelijk alleen maar langs de weg te kijken.
Hardlopen is millieubewust. Geen uitlaatgassen, geen brandstofverbruik, geen roetdeeltjes. Gewoon jij in de buitenlucht. Helaas zijn niet alle hardlopers zelf even millieubewust. Als een broodkruimelspoor van Hans en Grietje kan ik een route volgen van weggegooide gelverpakkingen. Alle soorten en merken komen voorbij. Ook zie ik af en toe een koekwikkel of bananenschil liggen. De schillen zullen hun weg nog wel vinden, maar al dat plastic?
Tijdens een hardloopwedstrijd zie ik ook altijd met enige pijn in het groene gedeelte van mijn hart de enorme hoeveelheid gebruikte bekertjes op de grond liggen. Het meeste bij de waterposten, ondanks dat er veel vuilnisbakken staan. Maar vaak ook ver daarna. Logisch, lopers proberen een record te lopen en kunnen het zich niet veroorloven om te stoppen voor even rustig drinken en daarna het bekertje netjes weg te gooien in de daarvoor bestemde bakken. Niet alleen vanwege de tijd dat dat kost, maar ook vanwege het feit dat je dan uit je ‘flow’ raakt. Ik ben niet roomser dan de paus en ken dat gevoel maar al te goed. Ik probeer altijd netjes te mikken, wat overigens niet altijd lukt. Ik vertrouw er dan maar op dat de organisatie het zo goed geregeld heeft dat alles na afloop netjes opgeruimd wordt. Datzelfde geldt voor mijn verpakkingen. Er is vaak aan alles gedacht, behalve aan vuilnisbakken langs het parcours. Dus bewaar ik mijn troep tot aan een drankpost of desnoods tot aan de finish.
Tijdens een trainingsrondje is er geen organisatie die de rotzooi opruimt. Des te meer reden om het dus zelf te regelen. Ik snap er niks van maar dat zal wel aan mij liggen. Blijkbaar is het heel moeilijk om je gelverpakking in hetzelfde zakje te stoppen als waar je gel in zat toen hij nog vol was. Hardlopend, want even wandelen tijdens je training is natuurlijk not done. Moet je dus al hardlopend dat kleine plakkerige plasticje terug in een klein zakje van je riem of broek frummelen. Of je moet je camelback weer van je rug halen. Loop je het risico om te vallen omdat je niet op zit te letten. Verrek je je nek omdat je in rare houdingen aan het lopen bent. En worden je spullen vies.
Maar laten we eerlijk zijn, je loopspullen blijven toch niet schoon tijdens het lopen. Neem dan het voorbeeld aan Anne uit Den Haag. Anne heeft een jaar lang op blote voeten hardgelopen, onderweg zwerfvuil verzamelend. Daar maakt ze tegenwoordig mooie kunst van. Zou dat niet mooi zijn, als alle hardlopers dat deden? Hardlopend door Nederland zwerfvuil verzamelen en alles netjes schoon maken? Waarschijnlijk is dat te veel gevraagd. Laten we maar beginnen met dat elke loper zijn eigen rotzooi netjes in een vuilnisbak gooit, of op zijn minst weer mee terug naar huis neemt.
Hoe moeilijk kan het zijn? Ook hardlopend.