Afgelopen week kreeg ik de enquete van de marathon. Terwijl ik hem invul krijg ik de vraag, ‘Is hardlopen je primaire hobby?’ Gewoontegetrouw antwoord ik ‘Nee’, want paardrijden is nog steeds belangrijker. Als ik moet kiezen, kies ik paardrijden. Mijn hardloopsessies zijn ondergeschikt aan andere zaken als ik moet plannen en activiteiten moet inpassen. Maar is dat nou wel zo?
Ik loop drie keer in de week hard. Dat is één keer meer dan paardrijden, en aanzienlijk vaker dan dat ik aan het duiken ben. 1-0 voor het hardlopen dus. Ik ga elk jaar minstens een week op paardrijdvakantie. En één á twee keer per jaar op duikvakantie. Ik ben nog nooit op hardloopvakantie geweest. Ik neem dan weer wel vaker mijn hardloopspullen mee op vakantie dan dat ik mijn paardrijspullen meeneem. 2-0? Nee, je spullen meenemen vind ik minder zwaar wegen dan ook daadwerkelijk een hele vakantie spenderen aan je hobby. 1-1 dus. Hmmmm, niet valsspelen Sas! Je gaat dit jaar dan weliswaar weer een week paardrijden, maar je gaat niet op duikvakantie omdat dat niet in de planning past. En waarom past het niet in de planning? Nou? Kom op, eerlijk zeggen. Juist, omdat je in het najaar naar New York gaat. En wat gaan we daar doen? Hardlopen! Zou ik toch écht wel onder de categorie ‘Hardloopvakantie’ willen plaatsen. ‘Ja maar, dat is maar één keer.’ ‘Hoorde ik jou daar van de week niet zeggen, “Na New York ga ik waarschijnlijk geen marathons meer lopen, maar wel de wereld afreizen om halve marathons in het buitenland te lopen”?’ 2-1 dus.
Laten we eens kijken naar de investeringskosten. Dat hardlopen een goedkope sport is, weten we allang dat dat een fabeltje is. Dus als je bedenkt dat ik voor het duiken een droogpak en een natpak heb, met twee setjes ademautomaten, en ik voor paardrijden 2 paar laarzen heb en een paar schoenen met chaps, dan moet daar het nodige tegenover staan voor het hardlopen. Volgens mij kom ik met vijf paar schoenen, hardloopkleding voor een weeshuis, gadgets en de inschrijvingen voor wedstrijden toch een aardig eind op weg. Om over de speciale hardloopvoeding maar te zwijgen. Het scorebord laat inmiddels 3-1 zien.
En hoe zat dat met dat plannen Sas? Paardrijden is heilig. Behalve die ene zaterdag, waar je het paardrijden had afgezegd omdat je wilde proberen nog één lange duurloop voor de marathon te doen. Of binnenkort woensdagavond, omdat je nu toch écht een keer die bijzondere loop van de Rotterdam Running Crew mee wil doen. Enne, wanneer is de laatste keer geweest dat jij op zondag een wedstrijd gereden hebt in plaats van gelopen? Laat staan dat je onder water bubbels hebt geblazen. ‘Nee sorry, ik doe niet mee met de wedstrijd/proefjesmiddag/horsemanshipworkshop zondag want ik moet de CPC lopen, of een lange duurloop, of ik zit in Limburg voor de Venloop.’ 4-1 wordt lastig inhalen.
Om hem af te maken en de genadeklap uit te delen in de reservetijd, praat ik tegenwoordig vaker over hardlopen dan over paardrijden, schrijf ik blogs op een aparte website over hardlopen, heb ik mijn boek over hardlopen geschreven, doe ik extra sporten voor het hardlopen, heb ik een Facebookpagina, een Twitteraccount, een Instagramaccount en een Pinterest account over hardlopen, en meer hardloopmedailles dan paardrijbekers. Het abonnement op de Runnersworld weegt op tegen mijn abonnement op de Penny en het aantal boeken over beide onderwerpen is ook ongeveer gelijk. Ik heb wel meer foto’s van paarden dan van hardlopen, dat dan weer wel. Nog wel. 5-1 eindstand.
Dus stel mij nog maar eens de vraag of hardlopen mijn primaire hobby is? Dat is het nooit geweest, maar de afgelopen twee jaar heeft hardlopen het paardrijden en zeker het duiken met flinke voorsprong ingehaald. Logisch, het heet niet voor niets hardlopen!