Vandaag gaan we weer een nieuwe uitdaging gaan. We gaan namelijk een middagje boksen. En nee, dat is niet een verkapte term voor een of andere vorm van teambuilding of heisessie op de zaak. Dit is gewoon keihard met de vuisten aan de slag. Rammen, vechten, slaan, stompen, stoten en al die andere dingen die je heel hard met een gesloten vuist kan doen. Boksen voor dames, dat dan weer wel! Met de 25-jarige viervoudig wereldkampioene Christina Hammer. What’s in a name zullen we dan maar zeggen…
Maar wat heeft boksen nu in vredesnaam met hardlopen te maken vraag je je af. Niets, behalve misschien het opboksen tegen de kilometers, het slechte weer of een enorme aanval van geen zin. Hoe kom je er dan zo bij om een boksworkshop te gaan doen? Dat zit zo. Een paar weken terug kreeg ik een mysterieus mailtje van Anita Active met een ‘Save the date’. Anita Active heeft dan overigens wel weer met hardlopen te maken, want de boobies willen ook wat en zonder goede sport BH komt er van lopen niks terecht. En van boksen, paardrijden of wat voor sport dan ook niet. Maar dat terzijde.
Nu ben ik altijd enorm nieuwsgierig en in voor nieuwe leuke spannende dingen, dus als je mij dat soort mailtjes stuurt is mijn interesse gelijk gewekt. Er ging dan ook direct een blok in mijn agenda voor de bewuste datum en sta ik nu ineens in Antwerpen met een paar vlinders in mijn buik. Want geen idee wat ik er me bij moet voorstellen, wie er nog meer zijn en of ik morgen iets uit te leggen heb op de zaak. ‘Nee, nee, nee, Frank slaat me niet, ik heb een boksworkshop gedaan!’ ‘Ja hoor, we begrijpen het, maar als je hulp nodig hebt, je weet het, je mag me altijd bellen hé?…’ Kan mijn rugbyende collega eindelijk eens een keer grappen over mij maken in plaats van ik over hem als hij weer eens met een gehavende wang, dik oog of blauwe hand op kantoor verschijnt. Maar goed, zo ver is het nog niet. Voorlopig maak ik me alleen maar druk over mijn nagels, die eindelijk weer een beetje op lengte zijn. Ik vrees dat er wel een paar zullen sneuvelen vanmiddag.
Ik word hartelijk ontvangen en krijg gelijk een tasje met nieuw ondergoed in mijn handen. Mijn boobies maken een sprongetje van blijdschap, want nieuw ondergoed vinden ze altijd fijn, zeker als het van BFF Anita Active is. Een driekwart tight en een mouwloos T-shirt, die toch echt een frons aan mijn voorhoofd onttrekt, en een paar extra afgetroggelde sportsokjes maken de outfit compleet. We zijn er klaar voor!
Naast een heleboel dames die ik niet ken maak ik eindelijk ‘real life’ kennis met een aantal medeblogsters uit hardloopland. Wie de Runnersworld of ‘Run baby run’ leest kent Nydia, maar ook Gaby runs the world kan ik eindelijk de hand schudden in plaats van langs de lijn in een flits voorbij zien komen, de dames van Tough Squad zijn er en Wendy runs maakt het stel compleet. Het eerste uur wordt dan ook besteed aan omkleden, kennis maken en vast wat foto’s schieten met Christina. Maar na het pretuurtje moeten we dan toch ook aan de slag.
We beginnen met een warming up. En warm is het. Rondjes rennen rond de boksring, onderwijl squattend, opdrukkend, springend en een heleboel armbewegingen die verdacht veel weg hebben van ‘wax on, wax off’ uit Karate Kid, maken dat het zweet me over de rug loopt. En ik maakte me nog zorgen over mijn gemiste looptraining vanavond! Ik loop liever een marathon. Maar goed. We gaan even over naar de reclame, maar blijf lezen, want we zijn zo weer terug! Door de unieke ademende stof van de Anita sportBH’s blijft deze droog, waardoor de warmte goed afgevoerd kan worden. Dat kunnen we nu goed gebruiken. En had ik al gezegd dat ze lekker zitten? Anita Active. Voor de sportieve vrouw. Ook met grotere boobies. Terug naar de warming up.
Na ruim een half uur zijn we warm. Ik noem dat overigens gewoon oververhit. Maar we kunnen even op adem komen als Christina een demonstratie geeft. Ik kijk met argusogen, maar kan geen druppel zweet bij haar ontwaren. Als ze klaar is kan het echte werk beginnen. Maar niet nadat we onze handen ingezwachteld hebben, een groepsfoto gemaakt en een paar heuse bokshandschoenen aan mogen. Tijd om te rammen. Wendy is mijn partner en houdt braaf de bokszak voor me vast, terwijl me ik nog verder in het zweet werk. Nu word ik pas écht fanatiek en vecht met de zak alsof mijn leven er vanaf hangt. Links, rechts, rechts, nog een keer rechts, tien keer heel snel achter elkaar terwijl ik als een losgeslagen springveer heen en weer hup.
Twee minuten later lig ik voor pampus terwijl mijn tong op mijn schoenen hangt en ik de longen uit mijn lijf hijg. Tijd om te wisselen dus, en mag Wendy los. Zo gaat het een paar keer om en om en dan is het tijd voor de finale. We mogen om de beurt tegen ‘Lady Hammer’ herself. Als het mijn beurt is zet ik mijn beste vuistje voor, maar Christina blikt of bloost niet en wijst me herhaaldelijk op het feit dat ik mijn hoofd moet verdedigen. Wat ik ook herhaaldelijk vergeet en me meer dan één plagerig tikje tegen mijn hoofd oplevert. De enige voldoening die ik heb is dat ik nu ook op haar lichaam wat zweetdruppels ontwaar. Dat zij al minstens 10 sparringpartners afgewerkt heeft zeggen we er gewoon niet bij.
Als iedereen is geweest doen we nog een cooling down, wat met deze temperaturen een onmogelijke opgave lijkt, en kunnen we aan het bier met bitterballen. Oftewel het wortelgembersap en de gezonde snacks. Ze hebben drie smaken. De eerste zak bevat groenige koekjes die naar gedroogd gras smaken. De tweede zak is een soort muesli met chocola. Klinkt goed, totdat je het in je mond stopt. De eerste hap gaat nog wel, maar bij de tweede is je mond enorm droog en ‘lijkt het gedroogde modder’. Niet mijn woorden, but you get the idea. De derde zak smaakt dan eigenlijk best wel weer prima en hondsbrutaal laat ik deze per ongeluk in mijn sporttas vallen, terwijl ik aan mijn ‘vier-uur-ik-heb-HONGER’ momentjes op de zaak denk. Na nog een laatste groepsfoto met de kampioene en de dames, en één heer, van Anita Active is de workshop afgelopen. En wonder boven wonder hebben mijn nagels het overleefd. Die wel.
Frank was bang dat ik terug zou komen en het helemaal leuk zou vinden, dat boksen. Dat ik zou stoppen met de sportschool en me zou gaan richten op Kickboksen, Tae Kwondo, Thai boksen of K1. Als je dan bedenkt dat ik vorig jaar af en toe in de sportschool nog wel eens al mijn frustraties losliet op de bokszak en ik een geweldige middag heb gehad, kan hij daar nog best wel eens gelijk in krijgen. Dus pas maar op als je me de volgende keer tijdens het hardlopen tegenkomt en niet opzij gaat. Of me op de scooter bij het Kralingse Bos probeert lastig te vallen. Dan krijg je niet alleen een rechtse, maar ook een linkse. Ik weet nu hoe het moet.
‘Mess with best, die like the rest!’