Daar waar ik normaal gesproken nu op een paard richting het Scheveningse strand zou rijden trek ik mijn hardloopspullen aan om deel te nemen aan weer een bijzondere run van de Rotterdam Running Crew. Hadden we vorig jaar de Brandgrensrun, vieren we dit jaar de wederopbouw in het kader van ‘Rotterdam viert de stad’ met de toepasselijke naam ‘Rotterdamviertdestadrun’. Hardlopend door Rotjeknor. Doe ik anders nooit, hardlopen door Rotterdam, dus daar moet ik bij zijn! Moeten de paardjes maar een weekje wachten. Of twee, want volgende week is er iets met een Kuip. ‘Nee hoor, mijn hobby is paardrijden en daarnaast, als het past, loop ik hard.’
We hebben eerst nog een meet & greet op het dak van het Groothandelsgebouw met de jongens en meisjes van de Facebookgroep. En uiteraard gaan we via de tijdelijke ’29 meter-is-helemaal-niet-eng-want-gelukkig-is-hij-dicht’ trap. Om de spiertjes vast op te warmen. Om 21:00 worden we verwacht op het Schouwburgplein, waar we geacht worden te zingen en te dansen omdat De Doelen ook 50 jaar bestaat. Het is weer een feest en ik kom dan ook vele bekenden tegen. Inclusief Chris, de fotograaf van… Oh nee, dat mag ik nog niet vertellen! Maar goed, klein wereldje, die hardloopwereld.
Omdat ik zondag ook nog iets moet doen ergens in Nijmegen, ik zowel afgelopen zondag als maandag al 7 km heb gedaan, en het al laat, is wil ik het enigszins rustig aan doen. De 9 km per uur groep dan maar, die per saldo toch maar gemiddeld 8,7 wordt, voor de komende 12 km, die per saldo toch maar 10,6 wordt. Ach ja, it’s not a rule, it’s more sort of a guideline. En zoals alle RRC runs gaat iedereen ineens rennen en zijn we op weg. Over de Lijnbaan, door de Koopgoot, rond de Markthal en onder de Kubuswoningen door richting de Willemsbrug. Als Rotterdammer kan je je hart ophalen, en als niet Rotterdammer ook. Twee dames uit Dordrecht hebben nog nooit over de brug(gen) gelopen en vinden het geweldig. We attenderen ze op de routes van Rotterdam Rent.
Tegen de tijd dat we via Noordereiland de Erasmusbrug af hobbelen begint het te schemeren en kunnen we ons lampje aan doen. Groen uiteraard, matchend met het groene shirt dat we allemaal aan moesten doen. Langs de Maas loopt het lint nu richting de Euromast en een rondje door het park, terwijl er regelmatig gezongen wordt ‘Komen we uit Rotterdam, kan je dat niet horen dan?’ Hier graag een Rotterdams accent bij denken. Vanuit het park gaan we weer richting startpunt en zwaaien we naar de Kunsthal en het Boymans Van Beuningen museum voor het culturele tintje. Nog even Kabouter Buttplug aantikken en de laatste 500 meter de hoek om alvorens we weer onthaald worden op het Schouwburgplein voor wat muziek, een lasershowtje en een blikje Red Bull dat ik dankbaar aanpak want ik heb dorst. Achteraf niet zo’n slim idee, want eenmaal thuis kan ik natuurlijk de eerste twee uur niet slapen. Kan ik wel weer gelijk dit blogje schrijven, dat dan weer wel. We koelen nu snel af dus we blijven niet plakken maar rijden lekker naar huis.
Als halve autist ben ik volledig van slag door deze totale ommezwaai van mijn schema maar de gedachte aan morgen sushi en drie dagen rust maakt een hoop goed. En stiekem ook wel een beetje nodig, want het rechterbeen blijft zeuren. Zal ik toch wat aan moeten gaan doen. Morgen, nu eerst slapen. Nou ja, met mijn ogen open in het donker staren totdat de Red Bull uitgewerkt is. Maar het was het waard, want niet alleen heb ik lekker gelopen, ik was er toch maar weer mooi bij.
Ik ben benieuwd wat ze volgende keer gaan verzinnen. De ‘Rotterdam Havenstadrun’? De ‘Architectuurrun’? Nee, ik weet het al. De ‘Niet lullen maar poetsen run!’
Kommie uit Rotterdam dan? Ja toch, niet dan?
