Het moet niet gekker worden. Drie wedstrijdjes in iets meer dan één week tijd. En dit is nummer twee. 5 km langs, rond en door De Kuip. Ik bedoel, je bent Rotterdammert of niet!
Maar eerst heb ik nog een andere challenge. Ik ben op kantoor Amsterdam, en aangezien we onze startnummers nog moeten oppikken heb ik berekend dat we 18:15 de deur uit moeten, ergo 18:00 moet ik thuis zijn. Kan ik me nog even omkleden en een banaantje eten. Voor de zekerheid ga ik om 16:30 weg en check nog even het verkeer op de A4. Natuurlijk, ongeluk met een vrachtwagen, opruimwerkzaamheden en de rechterbaan van de tweebaansweg is afgesloten. Verkeersinfarct met een uur extra reistijd. Ook de uitwijk op de A44 gaat niet werken, want ook op die route is een ongeluk gebeurd en staat het vast. Er zit niks anders op. Plan B, ik zal via Utrecht moeten, waar het inmiddels ook retedruk is omdat iedereen dat doet. Zucht.
Als ik om 17:52 nog een marathonafstand te gaan heb, en nog minstens drie files op mijn route, bel ik Frank om instructies door te geven. ‘Mijn korte broek, op de rand van het bad, mijn rode shirt, flipbelt, witte sokken en leger BH en slip. Qua schoenen mijn oude Hoka’s. Verder wil ik een banaan, mijn klokje en de kleine camera. De grijze joggingbroek ligt in de middelste kast links onderin en in dezelfde kast in het midden mijn vest. Oh, en vergeet de tickets naast de computer niet, die heb je nodig voor het ophalen van de startnummers.’ Plan B. Ik stuur Frank vooruit en rij rechtstreeks naar De Kuip in plaats van naar huis.
Om 18:33 parkeer ik vlakbij en komt Frank met de kledingtas. Bij De Kuip is het lastig omkleden, dus wordt het opnieuw Plan B. En terwijl Frank me een beetje probeert af te schermen, wring ik me in allerlei bochten om me om te kleden in de auto. Vooral het ondergoed is een uitdaging, maar ik heb voor hetere vuren gestaan en na nog even snel een banaan in de mik kunnen we al gauw richting de start en hopelijk een WC, want ik sta op springen. Die zijn er, waar ik te laat merk dat er geen papier beschikbaar is. Zelf heb ik ook niks bij de hand. Er staat wel een flesje water, dus ik heb twee opties: Een vieze half-natte broek, of een schone hele-natte broek. Plan B maar weer.
Inmiddels klaar voor de start komen we nog wat ‘RMD2017’ & ‘Ik loop hard’ vrienden tegen, waar we zo uitgebreid mee staan te kletsen dat we nog moeten opschieten om ons op te stellen. We staan dan ook bijna helemaal achteraan. Onder de klanken van ‘Eye of the tiger’ mogen we weg. Tenminste, echt rennen is het niet, eerst wandelen en dan inhalen, zigzaggen, even stoppen en weer rennen, en dat gedurende de eerste twee kilometer. Daarna komt er wat ruimte. Ik ben er met mijn hoofd niet bij, en loop als een chaoot. Te snel, te onregelmatig, en totaal ongeconcentreerd. Ook hier geldt, omdat het maar 5 kilometer is kan ik eens kijken hoe hard ik kan, of ik kan gewoon een beetje rondrennen als een kip zonder kop en her en der foto’s maken. En om in de flow te blijven, kies ik voor de laatste keer voor Plan B vandaag.
De route voert ons zoals gezegd langs, rond en door De Kuip. Mijn onregelmatigheid in de eerste twee kilometer moet ik op de derde bekopen met een steek in mijn zij. Het geeft niet, bij kilometer vier zijn we alweer bij het stadion en mogen we niet alleen de trappen op rennen, maar ook door de spelerstunnel, waar een aardige medeloper aanbiedt om foto’s van me te maken, en langs het veld waar ik ook nog even stop voor een paar partypics. Kortom, loop ik de eerste vier kilometer met een snelheid van ruim 10,5 km per uur, gaat die laatste kilometer down the drain naar 8 km per uur. Maar who cares? Ik finish in toch nog een nette 30:42 en zoek Frank op. We blijven niet lang hangen want het is koel en we moeten nog eten.
Feyenoord Funrun De Kuip. Het was in De Kuip, het was een run en het was fun. En die Feyenoord medaille is een mooie toevoeging aan de collectie!