[Winactie] De Blijdorp run – een vrolijke beestenboel

Potverdorie. Kan ik weer niet paardrijden. Maar ja, als er één loop is van de Rotterdam Running Crew waar je bij moet zijn, dan is het deze. De Blijdorp run. En ach, het zijn dan wel geen paarden, maar dan toch wel iets met beestjes. Na jaren lobbyen hebben ze het eindelijk voor elkaar. We mogen door Blijdorp rennen. Wel onder een aantal voorwaarden. We mogen niet zingen, niet flitsen, geen selfies en geen toeschouwers, en we moeten een speciaal bandje hebben anders komen we er niet in. Gelukkig heb ik voor andere dagen in het jaar een kaartje dat zegt dat ik sowieso naar binnen mag, maar dat terzijde.

Vanwege het speciale karakter van de run en voor de herkenbaarheid trek ik vandaag mijn nieuwbakken Rotterdam Marathon Deelnemers shirt aan in plaats van mijn eigen shirt. Zal straks ook makkelijker zijn als ik tussen de duizenden foto’s heen moet scrollen om te kijken of ik ergens nog gekiekt ben. Maar zover is het nog niet. Eerst op de scooter naar de parkeerplaats van de nieuwe ingang, waar we zwaar gecontroleerd worden op ons bandje. Het krioelt al van de mensen. Het lijkt wel een bijenkorf, er zijn er in totaal meer dan 6.000 die gaan rennen vanavond. Het is dan ook best lastig om mensen van de hardloopgang te vinden, maar de shirtjes doen hun werk goed en na even browsen komen we ons clubje dan toch tegen. Het is altijd weer gezelligheid. We hebben alleen één uitdaging vanavond en dat is dat de 3 afstanden, 3 – 6 – 9, verschillende starttijden hebben.  Wij zijn vlees noch vis en doen de 6 km. Omdat dat nu eenmaal beter uitkomt in het schema.

De 3 km gaat al gauw van start en vormt op zichzelf al een indrukwekkend lint mensen. Toch spot ik twee collega’s. Tenminste, ik spot één collega en één collega spot mij. Als ze uit zicht zijn wordt het tijd voor ons om te verzamelen voor de warming up. Maar eerst nog een paar maffe foto’s maken, want daar hebben we straks geen gelegenheid toe. Frank heeft de Go Pro bij zich, en hem kennende zal het weer een mooi filmpje worden. Dan gaan mensen ineens rennen, zoals gewoonlijk bij de RRC runs. Net als een zwerm vogels die ineens van richting wijzigen, of een kudde herten die ineens op de vlucht slaan. We lopen eerst door een soort park achter Blijdorp, en ik realiseer me weer eens de hoeveelheid plekjes in Rotterdam die ik niet ken. We maken een rondje maar omdat de sliert mensen zo lang is, bijt de slang zich in zijn staart en staat de boel stil. Het is de eerste km dan ook meer slakkentempo wandelen dan hardlopen. Geeft me wel de gelegenheid om met een vriend te babbelen die als begeleider meeloopt en alles als een havik in de gaten houdt. Maar dan zet de kolonne mieren zich toch weer in beweging en kunnen we een beetje vaart maken én mogen we door de ingang het magische park binnen rennen. Daar lopen we door een haag met mensen van de 3 km en het bewuste collegaatje roept me voor een foto alvorens we via de prairiehondjes de bocht om gaan. De ijsbeertjes kijken ons onverstoord aan en door het tunneltje ontstaat er een beetje opstopping waardoor we even stilstaan. Lang genoeg om de regels een klein beetje te buigen en, brutale aap die ik ben, toch stiekem een foto te maken. We lopen verder en ik kijk links en rechts om een verdwaald beest te zien, maar de meesten liggen al lang en breed lekker op hun nest. Zij wel.

Dan lopen we het park officieel weer uit en rennen we langs het spoor. Een stukje jungle want we moeten links en rechts goed oppassen voor brandnetels en berenklauwen. Ook hier ben ik nog nooit geweest, maar ik weet zeker dat elke keer als ik aan de andere kant van het hek loop, ik hier aan terug zal denken. Na de jungle komt de bewoonde wereld weer in zicht. Langs de moskee en de opgebroken weg spring ik als een hinde over de stoeprandjes want het pad is smal. Wederom een opstopping om daarna weer een bijna lege straat te hebben en cheeta snelheden te klokken. Dit gaat gemiddeld niet mijn snelste tijd worden op een run, maar met een beetje fantasie kunnen we er wel een soort interval van maken. Ik heb moeite om me te oriënteren en voel me een verdwaalde potvis. Frank biedt uitkomst maar er gaat geen lampje branden. Pas als we de hoek weer omkomen om richting de oude ingang te gaan weet ik weer waar ik ben. Daar lopen we via het dienst-pad achter de wolven door naar de marabu’s en van daaruit weer dwars door het park richting Azië. Ook hier weer een kleine opstopping, precies waar de leeuwen zich bevinden. In een slechte horrorfilm zou deze nu door een gat in het hek ontsnappen en zich hongerig storten op de menigte inmiddels bezwete hardlopers. Mensen aan stukken scheurend, ledematen in het rond laten vliegend, bloed vergietend en paniek zaaiend. In het echt ligt hij gewoon een stuk verderop in het gras, zich tegoed doende aan een stuk zebra.

Door Biotopia weer terug naar de ingang, die in dit geval voor ons als uitgang dient. Linksom langs het park over de stoep weer richting de nieuwe ingang, om via de dienstingang en achter de schermen van het Oceanium weer naar binnen te gaan. Ik herken het van eerdere bezoeken en vanaf hier moeten we wandelen. We lopen langs de tonnen voer en de bakken met maden en sprinkhanen om in het Oceanium zelf uit te komen. Het is spooky al weet ik eerst niet waarom. Ik ben hier toch vaak genoeg geweest en ken de gangen met vissen, en de tunnel met de haaien en schildpadden. Dan zie ik het. De lichten in het aquarium zijn uit. Als we het Oceanium via de ingang weer uitkomen lopen we de massa in en is de run afgelopen. Ik maak nog even een schattige foto van de wasbeertjes en dwing Frank om samen op de foto te gaan voor de ruit van de winkel met dierenknuffels. Richting scooter nemen we afscheid van wat bekenden, gooien nog wat in de pot voor de adoptie van de antilope, gris ik een blikje Red Bull om nog even springvlo te spelen en door te kunnen stuiteren, en kopen we onderweg naar huis een kippetje voor de lege maag.

Het was weer een epische run en een gezellige beestenboel.

Weet jij alle dieren en dierenverwijzingen uit de blog te benoemen, vind je het ‘verborgen’ dier en maak je de leukste vergelijking tussen dieren en hardlopen? Dan win je misschien wel een gesigneerd exemplaar van mijn boek. En mijn Facebookpagina ‘Op weg naar de marathon’ liken is niet verplicht, maar zou ik wel leuk vinden.

Zondag 10 juli maak ik ’s avonds de winnaar op mijn FB pagina bekend!