Ok, ze hebben het voor elkaar. Sinds een tijdje zit ik ook op Strava. Wat? Zat jij nog niet op Strava? Nee, wel op Runkeeper, Runtastic, MyAsics, MapmyRun, MySports en Charity Miles. Alhoewel die laatste een mislukt experiment was. En ik eerlijk gezegd van die anderen alleen actief MySports met een link naar Runkeeper gebruik. Maar dat mag de pret niet drukken en lang leve het koppelen van apps.
En wie zijn ‘ze’? ‘Ze’ zijn de mensen uit al die social media groepen die ook op Strava zitten. ‘Ze’ zijn de mensen in mijn omgeving die vinden dat je niet kan hardlopen zonder. En ‘ze’ is de peer pressure van de hardloopbladen die Strava bejubelen en zeggen dat het hardlopen er zo veel leuker op maakt.
Ik had er niet zoveel gevoel bij. Maar ik ben de beroerdste niet en wil alles uitproberen. Dus heb ik een account aangemaakt en heb drie uur achter de PC gespendeerd om al mijn loopjes van de afgelopen vijf jaar die ik op Runkeeper had geregistreerd op Strava te importeren. Want als je iets doet moet je het goed doen, en ik loop me natuurlijk niet voor niks drie keer in de week het schompes. Dat moet natuurlijk wel wereld bekend gemaakt worden. Daar zit iedereen ook enorm op te wachten, maar dat terzijde.
Nou is dat importeren toch niet zo simpel als het lijkt. In sommige gevallen was het daadwerkelijk lopen van de sessie makkelijker dan hem registreren. Routes klopten niet, hij maakte van loopjes fietssessies en op sommige stukken had ik blijkbaar superhelden krachten gekregen omdat ik 1 km in 2 minuten liep. Dat is zelfs voor mij aan de snelle kant. Het gevolg? Allemaal alarmmeldingen en waarschuwingen dat ik de boel aan het belazeren was. Gelukkig waren de meeste foutmeldingen over loopjes van vóór 2016, dus die heb ik er dan maar weer uitgegooid.
In de paar maanden dat ik nu aan de Strava zit heb ik nog wel wat boze berichtjes gekregen van andere mensen die vonden dat ik me de ‘Kroon’ van een bepaald segment onrechtmatig toegeëigend had. He, kan ik het helpen dat ze geen 30km per uur rennen? Ik zou zeggen leuke uitdaging. Maar daar dachten zij ‘ik-ga-je-rapporteren-en-dan-komt-er-een-knokploeg-bij-je-langs’ toch anders over. Moet ik hard rennen voor mijn leven, waardoor ik dan toch weer recht heb op die kroon. Maar goed, het is te warm dus heb ik die segmenten maar weer vrijgegeven.
En over segmenten gesproken. Ik snap er dus helemaal geen ene reet van. Wel dat er segmenten zijn, maar hoe ik ze kan herkennen of vastleggen, geen idee. Dus denk ik bij een PR of zelfs een CR iets van ‘joepie?’, en probeer te identificeren waarom ik die gekregen heb en waar. Wat ik gelukkig wel snap zijn de uitdagingen. Moet ik alleen wel de hardloopuitdagingen er uit pikken, en niet de fietsuitdagingen. Want eenmaal aangemeld kan je je niet meer afmelden. Ik bungel dan ook op menig fietslijst onderaan met 0 km.
Blijft over de Kudos. De wat? Kudos. De virtuele ‘goed gedaan jochie!’ van je volgers. Die ik uiteraard met veel liefde ontvang. De PR’s en de ‘Kronen’ zullen voorlopig nog wel even toevalstreffers blijven. En vind ik dat erg? Nou ja, ik ben tenslotte niet snel en meer een duurloopster. Dus in mijn geval geldt:
Waarom moeite doen voor een virtuele kroon, als ik een levensechte medaille kan krijgen?