Ik sta voor de spiegel en kijk aandachtig naar de vrouw die naar me terug kijkt. Ik herken haar bijna niet meer. Ze is veranderd. Een verandering die een aantal weken geleden ingezet is. Eerst kwam het maar langzaam op gang, maar nu lijkt het in een stroomversnelling te komen. Nieuwe lijnen tekenen zich af. Nieuwe vormen onthullen zich. Lijnen en vormen die er altijd geweest zijn, maar die al lang niet meer niet zichtbaar waren. Tot op heden.
De vraag is wat die verandering op gang gebracht heeft? Was het een samenloop van omstandigheden die er toe aangezet hebben? Of is het onderdeel van een master plan, zorgvuldig uitgedacht en getimed, en op het juiste moment in werking gezet? En hebben die omstandigheden dan de verandering ingezet, of heeft de verandering de omstandigheden gecreëerd? Maakt het uit? Voor het resultaat niet.
Het duurt even voordat het volle besef komt dat die veranderde vrouw ikzelf ben. Nooit gedacht dat ik het ooit nog eens zo ver zou brengen. De laatste keer dat ik een dergelijke verandering door maakte was 15 jaar geleden. Toen absolute noodzaak. Nu was het ook wel nodig, maar het viel minder op en had ik de schijn nog heel lang op kunnen houden. Maar uiteindelijk komt de weg toch altijd uit waar hij uit moet komen.
En alhoewel ik blij ben met het resultaat, voel ik ook een greintje nostalgie. Een greintje waarin ik mezelf mis. Het lekkere vetrolletje om mijn middel, mijn muffintop, dat nu niks meer is dan wat slappe huid, de kussentjes onder mijn schouderbladen, de stevige billen, de varkenspootjes en de bolle wangetjes. Allemaal verdwenen als sneeuw voor de zon. De weegschaal begint al lang niet meer met een acht als ik er op ga staan, en zelfs de zeven begint in gevaar te komen. ‘Er blijft weinig van me over’, schiet er door mijn hoofd. Straks ben ik niet gezellig meer en word ik ook zo’n magere pinnige oude vrouw. De broeken hangen als hobbezakken om mijn smalle heupen, en voor het eerst sinds jaren begint zich een taille te tonen. Geen grapjes meer van Frank over mijn zwembandje. ‘Waar is je zwaantje gebleven?’ Het ventieltje is in dit geval letterlijk opengetrokken en het bandje leeggelopen.
14 weken en 10 kilo. What a difference Weight Watchers makes. Ik zal mezelf missen. Heel even maar.