Zondagavond op de Messenger. ‘Simcha, ik heb iets voor je, heb je binnenkort een loopje?’ ‘Ja, de Inner Circle Run en de Halve van Hoogvliet’. De Halve van Hoogvliet ben ik er niet, maar de Inner Circle Run? Nooit van gehoord, maar ik ga even kijken. Donderdagavond in Hendrik Ido Ambacht, 5 of 10 km. Hmmm, iets voor mij? Ik kijk in mijn agenda. Maandag opleiding, dinsdag de Beat the Tram, en aangezien ik het weekend weg ben moet ik mijn lange duurloop van 16 km van zondag op donderdag doen. 10 km past dan niet echt. Bovendien ligt Hendrik Ido Ambacht dan wel niet heel ver, maar zeker ook niet naast de deur, en zijn het twee rondjes. En als we ergens een hekel aan hebben is het aan rondjes lopen. Ik geef het wel aan Frank mee, dan kan die het aan Simcha geven.
Als ik drie dagen later de Ladiesrun nog in mijn benen heb zitten, inmiddels maandag 7 km extra gelopen heb door de hartslagmetertest van de opleiding én dinsdag toch weer hard gelopen heb voor de Beat the Tram run van de Rotterdam Running Club, schuif ik het idee helemaal weg. Mijn lijf doet zeer en ik ben enorm stijf, dus racen is heel onverstandig. Beter gewoon donderdag heel rustig die 16 km. Die run ga ik dus niet lopen. Nee, écht niet. Overdrijven is ook een vak.
En dan zie ik de post van Anita. Die gaat wél. Ik check het nog even via de app. Yup, ze gaat en natuurlijk krijg ik de vraag, ‘Jij ook?’. En dan kijk ik toch nog maar even op de website. Mijn hersenen draaien op volle toeren. Lopen moet ik toch. En als ik nou die 10 km loop, kan ik eventueel zondag nog wel een rondje van 5 km doen, heb ik ook ongeveer 16. Of ik kan ook ’s ochtends 5 of 6 lopen en ’s avonds 10. Heb ik dat ook een keer gedaan, een training splitsen. Ik zit nog in de ontkenning, maar natuurlijk ga ik de Inner Circle Run lopen. Ik ben ook zo moeilijk over te halen. Maar hoe vertel ik het Frank?
Die reageert heel laconiek als ik in volle aanval roep dat ik donderdagavond wéér weg ben. ‘Oh, dan loop ik ook wel mee, ik moet toch ook lopen. Doe ik wel 5 km.’ Ik stem gelijk met Simcha en Anita af, we kunnen ook met elkaar meerijden. En na-inschrijven is zo geregeld. Goed, we lopen dus niet de Inner Circle Run, oh ja, we lopen hem wél. Maar ik neem me écht voor om er een trainingsrondje van te maken, en ik dek mezelf in door Anita aan te bieden voor haar te hazen om rond het uur te lopen.
’s Ochtends loop ik de aan mezelf beloofde 6 km. Het is zwaar, ik ben stijf en het is warm. Het lijkt nergens op en ik heb bijna spijt dat ik die 10 ook nog wil lopen. Bijna. Als we er eenmaal zijn blijken er nog veel meer groene shirtjes en is het weer reuzegezellig. Ook is de temperatuur wat gezakt, dus het valt mee. Muziekje in en gaan. Anita zijn we al gauw kwijt want vanwege de warmte gaat ze niet voor een PR en hoef ik niet te hazen. Ik loop daarentegen lekker relaxt met Simcha mee, al moet ik er wel een beetje moeite voor doen, want zo zwaar als ik het ’s ochtends had, zo lekker loop ik nu. Maar rustig lopen geeft me volop de tijd om te genieten.
Ik kijk om me heen, word niet moe en kan goed om me heen kijken. Een deel van het parcours gaat over hetzelfde stukje als we met de run voor Sander Been gedaan hebben en even trekt er een triest wolkje door mijn gedachten. Teveel mensen die te jong heengaan. Reden te meer om het leven te vieren, en lekker lopen hoort daar tegenwoordig ook bij. Ik let goed op het parcours want zo meteen moet ik nog een keer. Heuveltje op, heuveltje af, een venijnige brug over de weg en een heen en weertje. Ik kijk af en toe om of Simcha nog bij is en als we bij kilometer 4 het stuk heen en weer hebben geef ik lachend high fives aan alle voorbij komende groene shirts. Wat heerlijk om een race ook gewoon eens zo te lopen! Moet ik onthouden.
Als we het tweede rondje in gaan voel ik me goed, en besluit dan toch maar om een tandje bij te zetten en wat mensen in te gaan halen, ondersteund door een paar lekkere deuntjes. Ik laat me halverwege lekker natspuiten door twee knulletjes met een tuinslang en voor ik het weet zit ik alweer voorbij de 7 km. Een stuk beter dan de Ladiesrun afgelopen zondag. Dan weer die fijne brug waar Frank inmiddels omgekleed langs de kant staat, en opnieuw het heen en weertje. De laatste kilometer hou ik tempo vast en trek bij de finish zelfs nog een sprintje. Ik heb uit mijn theorieboek inmiddels geleerd dat dat kan en ook waarom. Iets met een secret stash energievoorraad die je kan aanspreken als je in het begin niet te hard gegaan bent tenminste. Simcha komt even later ook binnen en we halen nog even met de groep eerst Anita binnen die tóch een PR loopt, en daarna Iwan. Op weg naar huis check ik de resultaten. Ik klok 53:59 met 11,1 km p/u, en ik ben zowaar 2de van 24 in mijn categorie geworden.
Niet slecht voor een race die ik absoluut niet ging lopen…