Tilburg Ten Miles: een avontuur met een staartje

Wat mij betreft is het hardloopseizoen vandaag begonnen. En we trappen hem af met de Tilburg Ten Miles. Omdat we het weekend in Limburg zitten rijden we zondagochtend dus niet vanuit Rotterdam, maar vanuit Gronsveld naar Tilburg. Kunnen we daarna van daaruit naar huis. Als klant van de Rabobank heb ik ons aangemeld voor het Rabohuis. Drankje, shirtje, maar vooral lekker relaxed een plek om je hardlooptas achter te laten vlak bij de start.

Eenmaal aangekomen in Tilburg valt mijn parkeerplan in duigen als de route naar de parkeergarage is afgesloten. We eindigen na twee rondjes in een woonwijk, gratis en dichter bij waar we moeten zijn. Soms zit het mee. We zijn lekker vroeg, en we gaan op zoek naar de stand van Anita Active en andere RMD-ers. Bij de stand staat Andrea van Run Andrea Run en terwijl we staan te kletsen komt Everything Wendy ook aanlopen. Het lijkt wel een bloggersbijeenkomst!

Daarna gaan we nog even in de zon zitten en treffen we nog een paar RMD-ers, de meesten om diverse redenen vandaag incognito. Omdat de startvakken bepaald worden op basis van wie het eerst komt wie het eerst maalt, en we toch de tijd hebben, lopen we vast die kant op. Ik wil enthousiast in vak A gaan staan, maar die is alleen voor de wedstrijdlopers. Vak B dan maar. De zon laat zich af en aan zien, en als hij niet schijnt is het lekker, maar als hij wel schijnt is het warm. Alweer.

We wachten rustig op het startschot, en ik heb zelfs nog even tijd om een derde keer naar de WC te gaan. Dan mogen we weer van start en the games is on. Met een lekker tempotje gaan we van start en lopen Frank en ik min of meer gelijk op. Dan loop ik weer iets voor, dan weer iets achter. Na een paar km loop ik echter al gauw een honderd meter achter, ik heb best wel weer last van de warmte, maar tegen de 4 km kom ik toch weer bij. Na de eerste drankpost, die Frank mist en waar ik het water vooral gebruik om me te koelen, loop ik weer wat uit.

Er staat veel publiek langs de kant, en ook relatief veel fanfares, DJ’s en andere mensen die harde muziek aan hebben. Heel gezellig, maar toch interfereert het ook een beetje met mijn eigen muziek, waardoor ik regelmatig mijn ritme verlies. Ik heb moeite met mijn concentratie. Het zal de warmte wel zijn, die ik hartgrondig begin te vervloeken. Ik ben zó klaar met die warme loopjes!

Bij de tweede waterpost op 8 km knaag ik aan een halve Powerbar die ik nog over had van de Schenkelloop, probeer wat te drinken en giet weer een halve liter water over me heen. Dat doe ik niet alleen bij elke waterpost, maar ook bij elke sponspost, en ook nog twee keer bij toeschouwers die extra bekertjes water aanbieden. Had ik al gezegd dat ik helemaal klaar ben met die warme loopjes?

De route loopt voornamelijk door woonwijken, met veel bochtjes en een paar heen en weertjes. Vind ik niks, al die scherpe draaien maar eerlijk is eerlijk, het is weer eens wat anders. Na ruim 10 km lopen we een stuk over klinkers en daarna een stukje buiten de stad. Ik was er voor gewaarschuwd omdat hier weinig tot geen publiek staat, maar ik heb er geen last van. Tegen die tijd ben ik voornamelijk met mezelf bezig. Frank zie ik nergens, maar eerlijk gezegd zou hij vlak achter me kunnen lopen en zou ik hem niet zien. Alleen de paarden die we af en toe in een weitje passeren vangen mijn blik.

Ik ben dan ook reteblij als weer de stad inlopen richting 14 km. Nog 2 te gaan. Rammstein brult in mijn oor, ‘Mein herz brennt’. Ja, en mijn longen, en mijn keel, en mijn ogen, en mijn benen, en mijn billen, en mijn hamstrings, en mijn voeten ook. Toch ben ik nieuwsgierig naar mijn tijd op de 15 km, omdat ik gemiddeld toch wel op 11 km p/u lijk te zitten. Ik klok 1:19:50. Mooie indicatie voor de Bruggenloop.

De laatste kilometer gaat dwars door het centrum en het ziet zwart van de mensen. Dan richting het spoor en de spoortunnel. Ik schrik me het apelazarus als ik Frank aan de kant zie staan! Die heeft mij niet ingehaald dus er is maar één conclusie. Uitgestapt. Hij bevestigt mijn vragende blik. Oh, oh, foute boel. Bij de finish zie ik Frank Bruining en samen lopen we richting Frank. Die is uitgestapt vanwege motivatieproblemen. Het drukt de pret behoorlijk en we lopen dan ook gelijk terug naar het Rabohouse, waar we even wat drinken en dan ook direct daarna de auto opzoeken en naar huis rijden. Thuis check ik de uitslagen en heb een mooie 1:25:28 op de teller staan met 11,3 km p/u.

Maar met Frank zijn uitspraken dat hij alle volgende geplande wedstrijden gaat cancellen, inclusief de marathon van Valencia, omdat hij het niet leuk meer vindt, krijgt dit avontuur nog een staartje. Want vind ik het nog wel leuk zonder Frank? Volgende week eerst maar La Parisienne, die zou ik toch al (alleen) met een vriendin lopen. En daarna? De tijd zal het leren…