Ik sprak onlangs iemand die de uitspraak deed, ‘Ik heb liever medewerkers dan werknemers’. En daar heb ik lang over nagedacht. Met name over hoeveel waarheid er in die woorden, en de verschillende betekenis, er achter schuilgaat.
Een werknemer roept bij mij het beeld op van iemand die een afspraak maakt om te komen werken. Maandag tot en met vrijdag, van 9 tot 5. Hij doet zijn werk goed, niets op aan te merken, als het écht nodig is dan maakt hij ook nog wel eens een extra uurtje, maar verder niets bijzonders. In ruil daarvoor krijgt hij een bepaald salaris, een x aantal vakantiedagen en een pensioenregeling. Zijn enige motivatie is dan ook het feit dat hij zijn hypotheek moet betalen en dat hij twee keer per jaar op vakantie wil. Als hij morgen een andere baan kan krijgen voor meer geld, dichter bij huis of met meer vakantiedagen dan is hij weg. Er is geen binding, en als het slecht gaat met het bedrijf zal hij daar geen traan om laten, behalve als zijn contract in gevaar komt. Niks mis mee, ieder zijn goed recht. Maar zijn dat de mensen waar je een bedrijf succesvol mee maakt?
Een medewerker daarentegen is bevlogen, loyaal en voelt zich verbonden. Die vindt zijn werk leuk, heeft passie en straalt dat uit. Denkt mee over hoe zaken beter kunnen, is kritisch als dat nodig is, durft discussie en confrontatie aan te gaan als hij iets ziet wat niet goed gaat of waar hij het niet mee eens is. Gedreven door de bezieling in zijn hart voor de zaak. Ontdekt, durft fouten te maken, enthousiasmeert zijn collega’s en is die ene persoon waar je altijd op kan bouwen omdat jullie samen weten dat het twee kanten op werkt. Jij zorgt goed voor hem, en hij zorgt goed voor jou als bedrijf.
Het sleutelwoord is in mijn optiek passie. Passie voor je werk, passie die je uitstraalt en passie die je overbrengt op anderen. Ik merk het ook bij het geven van hardlooptrainingen. Als ik als een zoutzak iemand sta uit te leggen dat hij zijn knie hoger moet optellen omdat dat beter is zal diegene weinig neiging hebben om die extra moeite te doen. Als ik diezelfde uitleg geef met passie, en daarbij laat zien dat hij sneller en makkelijker kan lopen, enthousiast vertel over wat het voor mij gedaan heeft en hoe ik daarmee mijn doel heb gehaald om een halve marathon onder de twee uur te lopen, zal diegene besmet raken met mijn passie. Hoeft natuurlijk niet altijd zo te zijn, maar ik acht de kans een stuk groter dan het zoutzakmodel.
De kunst is dan ook om in je bedrijf op zoek te gaan naar deze mensen. Deze medewerkers. Identificeer ze, koester ze, geef ze aandacht en verantwoordelijkheid, en als je er voldoende van in huis hebt zul je zien dat je bedrijf floreert. En als je ze niet in je bedrijf hebt, haal ze dan van buiten. Waarbij je je natuurlijk eerst moet afvragen of je zelf een werknemer of medewerker bent. Want zonder je eigen passie zal je niet zo gauw iemand anders enthousiast kunnen maken om bij jou te komen werken.
Eens of oneens?