You’ll never walk alone…

Over een week mag ik weer. Dan sta ik aan de start van ‘mijn’ marathon. Ik weet al wat ik aan ga trekken, wat ik aan voeding mee neem, heb bedacht hoe ik mijn race wil lopen en ben mijn laatste rustige trainingen aan het afwerken. Een mooi moment dus om weer even stil te staan hoe ik op dit punt gekomen ben.

‘When you walk, through a storm,
Hold your head up high,
And don’t be afraid of the dark…’

In totaal 58 trainingen, variërend van warm tot ijzig koud. Dit keer over het algemeen kouder dan anders, met een afgelaste besneeuwde Bruggenloop, een hagelachtige Oliebollenloop, een donkere Polar Night, een zieke Egmond, een modderige Polar Bear en als laatste zelfs nog een koude Road Through Rotterdam. Een warme CPC, dat dan weer wel. Maar als je traint voor een marathon dan ga je, ongeacht het weer. Ik heb wel het voordeel gehad dat ik veel overdag heb kunnen lopen. De reden daarvoor is dan weer wat minder fijn. Het vinden van een nieuwe baan na mijn carriereswitch vorig jaar gaat moeizaam, maar ik hou hoop. En hardlopen helpt daarbij. Net zo goed dat ik mijn opleiding tot instructeur afgerond heb en letterlijk geleerd heb om rechtop te blijven lopen en waarom.

’At the end of a storm
There’s a golden sky
And the sweet silver song of a lark’

Met de laatste loodjes in zicht weet ik dat er straks weer een periode afgesloten wordt. Met het lopen van de marathon en de reis die daar aan vooraf gaat ben ik weer een betere versie van mezelf geworden. Of dat nu voor de eerste keer is of in dit geval mijn zesde. Ga ik weer een nieuwe fase van mijn leven in. En heb ik vertrouwen dat alles goed komt. Ook met het vinden van een nieuwe werkbestemming. Om die medaille in ontvangst te mogen nemen en in de stralende zon het gezang van de vogels te horen.

‘Walk on through the wind
Walk on through the rain
Though your dreams be tossed and blown’

Het helpt me herinneren aan het nooit opgeven. Je dromen najagen ongeacht hoeveel tegenslag je te verduren krijgt. Hoe vaak mensen ook zeggen dat je het niet kan, je afgewezen wordt, je stiekem aan jezelf gaat twijfelen. Maar diep in je hart weet je wat je waard bent, dat je het kan, om door te zetten en dat opgeven geen optie is. Om een lange neus te trekken naar al die mensen en zeggen: ‘Zie je wel, ik wist wel dat ik het kon!’ En je dromen uiteindelijk waar te maken.

‘Walk on, walk on,
With hope in your heart
And You’ll never walk alone’

Ik weet dat ik niet de enige ben. En dat het uiteindelijk allemaal goed komt. Ook in deze reis ben ik niet alleen. Lopen er duizenden mensen met mij mee. Om me te helpen, te ondersteunen en kracht te geven. Of dat nu een marathon lopen is of een nieuwe bestemming vinden.

You’ll never EVER walk alone!