In 2016 wilde ik de Singelloop doen. Hij werd me door diverse mensen aanbevolen, hij paste in het schema en we hadden hem nog nooit gedaan. Ik googelde op Singelloop, keek naar de datum, ging naar de website en schreef ons in. Toen ik de bevestiging kreeg viel me iets op. Singelloop Breda. Breda? Die Singelloop was toch in Utrecht? Ja hoor, Sas door de bocht. Twee singellopen op dezelfde dag in verschillende steden en Sas schrijft zich in voor de verkeerde. Breda was supergezellig maar Utrecht bleef toch op het lijstje staan. Twee jaar na dato gaan we alsnog voor de vink.
Omdat de start pas om twee uur is kan ik me het permitteren om de avond ervoor lekker uit eten te gaan en laat naar bed. Tenminste, dat denk ik. Ik slaap uit maar word brak en met hoofdpijn wakker. En nee dat is niet van de drank want ik drink niet. Écht niet! Vraag maar aan Frank. Gelukkig is het ‘maar’ tien kilometer. Frank maakt pannenkoeken. Iets meer dan normaal omdat hij per ongeluk de verhoudingen van meel en melk omdraait. En hij drinkt wel. Ik weet in elk geval wat we morgen ontbijten!
We parkeren bij stadion Galgenwaard met een vooraf geboekt ticket. Supergeregeld. De start is een kleine kilometer verderop en we komen langs het finish gebied waar we ook onze tas achter kunnen laten. Daar komen we Astrid van de RMD tegen en maken we een foto. Een foto die gemaakt wordt door een fotograaf die ik ken. Johann van de Facebookpagina ‘HARDlopen en meer fun’ blijkt de huisfotograaf van de Singelloop te zijn. Ik ben al langer lid van de groep en heb al een paar keer contact gehad met Johann maar het is leuk om elkaar nu eindelijk een keer in het echt te ontmoeten.
We zijn ruim op tijd als we naar de start lopen. Onderweg stoppen we nog even voor een foto bij ‘Reis je fit’ en komen Anitameisje Meike tegen die ook nog een foto maakt alvorens ons startvak op te zoeken. We staan in startvak 1. Het voordeel is dat we geen last zullen hebben van mensen die langzamer zijn, onervaren of al snel gaan wandelen, het nadeel is dat we waarschijnlijk opgejut worden om te snel te starten en door Jan en alleman ingehaald worden. Maar Frank wil snel lopen en eerlijk gezegd wil ik ook wel even kijken waar ik sta. Ik ben niet PR fit, heb stiekem een extra kilootje weer mee te slepen (of vier), en ben zoals gezegd een beetje brak.
We starten als een speer, wat ook wel te verwachten was. Tegenwoordig laat ik het maar gaan de eerste twee kilometer. Daarna moet ik noodgedwongen wel wat langzamer. Ik voel me vadsig en completely out of shape. En vooral lui als ik denk aan de langzame Berlijn marathon die ik honderd keer liever loop dan vandaag een snelle tien. Maar ja, ik heb een afspraak met mezelf gemaakt dus ik ren maar door. Metallica en Rammstein trekken me er wel doorheen hoop ik dan maar.
Ik ben aangenaam verrast door het feit dat we voornamelijk op asfalt lopen. Ik had klinkers verwacht, mijn minst favoriete ondergrond. Bovendien is de route erg leuk en staan er veel supporters langs de kant. Het is wel wat warmer dan ik had gedacht en mijn linkerbeen is ietwat onwillig. Beide problemen lossen zich gelukkig bij de waterpost op als ik even wandel en gelijk een beker water in mijn gezicht gooi. Ik peuter nog een winegum uit mijn Flipbelt voor de tweede helft en begin weer met rennen. Frank heb ik achter me gelaten maar geen idee hoe ver. Voor hetzelfde geld loopt hij me straks ineens weer voorbij.
Kilometer zes is snel maar des te langer zijn zeven, acht en negen. Helemaal omdat ik heel even een steek in mijn zij krijg. Bij 8 km kijk ik op mijn klokje en zie dat ik sowieso geen sub 50 ga halen. Maar het zal niet veel schelen een beetje afhankelijk van hoeveel motivatie ik nog kan opbrengen. Want alhoewel het nog maar twee kilometer is lijkt het wel of ik minder gedreven ben om snel te lopen sinds ik mijn sub 4 in Rotterdam gehaald heb. En ook die kilootjes kosten nu eenmaal tijd. Ik besluit om maar te focussen op het feit dat het nog maar twee kilometer is. Oftewel mezelf nog ongeveer tien minuten masochistisch afbeulen.
Bij kilometer 9 word ik weer blij omdat ik dan mag gaan aftellen. En de organisatie helpt me een handje als er vanaf 500 meter om de 100 meter een bord staat. Dat helpt enorm en het gaat ineens heel snel. Joepie de poepie bij de finish waar ik uiteindelijk 50:25 afklok. Ik wacht nog even op Frank die uiteindelijk twee minuten achter me zit en samen halen we de medaille op. We blijven niet lang hangen. We zijn alleen en we hebben het koud. En ondanks dat ik 25 seconden boven de 50 minuten heb, ben ik meer dan tevreden omdat ik met mijn vadsige lijf toch bijna 12 km per uur heb weten te lopen. Maar wil ik weer richting mijn PR’s gaan dan weet ik wat me te doen staat. Shit, heb ik net vier repen special edition Tony Chocolonely gekocht. Maar dat is zorg voor morgen. Voor vandaag geldt…
Singelloop Utrecht? Check!