Het is alweer zondag en ik heb nog steeds geen blog geplaatst deze week. Mijn streven is altijd op donderdag. Die schrijf ik dan ergens gedurende de week. Tenzij ik een wedstrijd heb. Dan doe ik hem wél op zondag omdat ik dan verslag doe. Deze week heb ik geen wedstrijd. Ook zo’n dingetje overigens. Ik was het stiekem wel van plan. Een paar weken geleden heb ik nog een oproep geplaatst om te kijken of ik een startnummer voor de 8 km van de Amsterdam marathon over kon nemen. En toen ik de mogelijkheid had om via een organisatie er een te krijgen heb ik er uiteindelijk niet op gereageerd. Het vooruitzicht om gewoon eens een weekend niets te hebben en rustig mijn eigen rondje met Frank te rennen woog zwaarder dan met mijn hardloopvriendinnen een wedstrijd te rennen in Amsterdam en een medaille te scoren. Ongelooflijk maar waar. Je zou bijna denken dat ik ziek ben. Maar ja, drukke week gehad.
Afgelopen woensdagavond hebben we de run van de Rotterdam Running Crew gehad. Als Leader of the Pack moeten we er altijd eerder zijn. De planning was dan ook om 18:15 weg te rijden van huis. Dan had ik zelfs nog genoeg tijd om wat lichts te eten. 30 minuten stilstaan voor drie rode stoplichten gooide roet in het eten. Dus daar waar ik normaal gesproken zenuwachtig op Frank sta te wachten of hij wel op tijd komt, kreeg ik nu gestresste appjes van hem waar ik bleef. Uiteindelijk heb ik mijn eten haastig en zonder kauwen naar binnen geslikt en waren we pas 18:24 de deur uit. Gelukkig nog steeds wel op tijd. Na de run was het laat en ben ik na het eten direct naar bed gegaan.
Maandag was het ietsje beter maar niet veel. De maandag voor een run hebben we namelijk verkenning van de route. Ook dan worden we om 19:00 verwacht. Toen was ik wel net op tijd maar tegen de tijd dat we na de verkenningsrun weer thuis waren, gedoucht en gegeten hadden kon je me wegdragen. En mijn plan om dinsdagavond naar de sportschool te gaan heb ik überhaupt maar laten varen. Ik kon het niet opbrengen. Te moe.
Ik had mijn blog op donderdag kunnen schrijven. Ware het niet dat donderdagavond mijn paardrijavond is. Dus door de file naar Den Haag, een uur op een paard hobbelen, terugrijden, douchen en ook nog wat eten. Om daarna natuurlijk mijn bed weer op te zoeken anders werd het weer zo laat. Tenslotte de volgende ochtend weer vroeg wakker door Frank zijn wekker. En vrijdag was helemaal geen optie met vrienden op bezoek. Zelfs toen had ik moeite om mijn ogen open te houden na het eten. Ach en zaterdag moesten we na de boodschappen nog een klusje doen en had ik er ‘s avonds geen zin meer in. Ergo de week weer voorbij.
Maar waarom heb ik het dan niet gewoon overdag gedaan? Net zo goed als het bezoek aan de sportschool? Ik heb tenslotte zeeën van tijd zou je denken. Bovendien doe ik dat al maanden. Rustig opstaan, beetje ontbijten. Daarna lekker bij daglicht in het zonnetje rennen, al dan niet afgesproken met deze of gene. Heerlijk uitgerust, alle tijd om volop te trainen en sneller te worden en nooit te moe om iets te doen. Een keer in de week de beentjes los laten masseren voor het beste resultaat. Daarna douchen, het huis een beetje opruimen, boodschapje doen, lunchen en dan natuurlijk rustig mijn blogje schrijven. En Facebooken, Twitteren en Instagrammen.
Tja, dat is allemaal verleden tijd. Ik zal het weer moeten gaan inplannen. Mezelf motiveren als ik moe ben om toch te gaan. ‘s Avonds in het donker. Zonder banaan van tevoren want die zijn op en ik heb geen nieuwe kunnen halen. En na afloop een omeletje met tomaat omdat er verder niks in huis is om daarna als een blok in slaap te vallen. Enigszins stijve spieren omdat de soepelheid er niet meer in gemasseerd wordt. Rekening houden met de wekker dus zorgen dat ik op tijd in bed lig. De blogjes tussendoor tijdens de reclame van de film schrijven. Net als het bijhouden van de Social Media. En alhoewel ik de loopjes met mijn vriendinnen ga missen is Frank blij. We kunnen nu weer samen lopen omdat ik overdag geen tijd meer heb.
Sas is namelijk weer aan het werk!