‘Hoe heette dat hotel in Athene ook alweer? Die met dat uitzicht op de Akropolis?’ ‘Hotel Apollo toch? Waarom vraag je dat?’ ‘Oh ja. Nou, omdat we aan het kijken zijn of we die weer kunnen boeken.’ Athene. Waar je ook een marathon kan lopen. Wat zeg ik, niet zo maar een marathon maar wat ze noemen de klassieker. Die van Marathon naar Athene. Waarvan iedereen hetzelfde zegt. Zwaar, saai, maar met een fantastische finish. De marathon die we gepland hebben voor het najaar, ergens in November. En voor die marathon, waar de inschrijvingen nog niet eens voor geopend zijn, ben ik nu een hotel aan het boeken. Want het is nu nog beschikbaar en goedkoop. Ja, ja, een hotel boeken voor de marathon in November terwijl Rotterdam nog voor de deur staat.
Ondertussen heb ik de bevestiging voor het Disney weekend binnen. Al een paar jaar op de lijst, eigenlijk al vanaf het begin dat de eerste editie plaats vond. Maar toen vonden we het eigenlijk te duur, was het inschrijven te lastig en hebben we het maar laten gaan. Daarna kwam het er niet van maar het bleef toch in mijn achterhoofd spoken. Dit jaar de knoop maar doorgehakt en geboekt. Gelijk ook maar de outfits bedacht en er ook al soort van twee besteld. In elk geval de basisonderdelen, de details moet ik nog uitwerken. Uiteindelijk heb ik er drie nodig, als ik de 36K challenge ga lopen. 5 km op vrijdagavond, 10 km op zaterdagochtend en een halve marathon op zondagochtend.
Disney. De week ervoor is de Freedom Trail. Frank heeft de stoute schoenen aangetrokken en ingeschreven voor de 44 km. Hij vindt trailen helemaal leuk en wilde nu ook eens een lange afstand daar op lopen. Met Disney erna en Athene in november vond ik 28 km wel best. Tot ik hoorde dat al mijn matties ook 44 km gingen lopen. Sta ik daar, als enige van de groep, eerst anderhalf uur uit mijn neus te eten tot ik mag gaan hollen als de rest al weg is, en daarna waarschijnlijk ook als ik gefinisht ben omdat ik moet wachten tot de rest weer binnen is. Dus heb ik hem ook maar omgezet naar de 44 km. Ach ja, ik moet toch wat.
Ter voorbereiding lopen we in augustus de Trail de Fantomes. En daar waar we vorig jaar de 22 km liepen doen we dit jaar de 33 km. Lekker op zaterdag in plaats van op zondag. Mogen we zondag op het terras van de zon genieten met een biertje en een bitterbal terwijl de rest zich het zweet uit de naad loopt. Dat hebben wij dan al gedaan.
Augustus, het lijkt zo ver weg maar twee keer met je ogen knipperen en het is al zo ver. En er zitten slechts twee maanden tussen de Trail en de Roparun die we dit jaar voor het eerst gaan lopen. Met team Jatogniettan?! gaan we de uitdaging van 532 km van Parijs naar Rotterdam aan. Ook zo’n bucketlist dingetje. De eerste keer dat ik bedacht had dat ik mee wilde doen en in contact met een team was, was ik niet snel genoeg. En toen ik wel snel genoeg was paste het niet in de planning. Maar nu is het dan eindelijk zo ver, en nog wel in een superleuk team met een aantal hele goede bekenden.
Je kan je afvragen of het verstandig is om de Roparun te lopen. Tenslotte zitten er tussen de Two Oceans en de Roparun maar zes weken. Ik zie het anders. Dit jaar komt het juist heel gunstig uit. Zes weken is genoeg en normaal gesproken zit er nooit zoveel tijd tussen. Bovendien ben ik optimaal getraind na de Two Oceans. Ik heb een aantal van mijn beste 10 km tijden altijd op de Ladiesrun gelopen, die ook een altijd een week of zes na de marathon is. Optimaal getraind maar met voldoende herstel.
Die Two Oceans, daar gaat het natuurlijk allemaal om dit jaar. De ultra die weer een nieuw hoofdstuk in mijn boek vertegenwoordigt. Een hoofdstuk met soms weken van 5 trainingen per week in plaats van 3. Met veel lange duurlopen, waarbij ik in sommige gevallen twee afstanden van een wedstrijd loop omdat ik anders niet aan mijn kilometers kom. Waar ik niet alleen de week voor de marathon nog 30 km moet lopen, maar de marathon zelf als training loop. Het voelt onwennig en arrogant als ik het aan mensen vertel maar het is nu eenmaal zo. Ik hoop alleen dat ik in staat zal zijn om me in te houden en hem ook écht als training te lopen.
De Rotterdam Marathon. De Two Oceans. De Roparun. De Trail des Fantomes. De Freedom Trail. De Disney 36K challenge. De marathon van Athene. En dan tussendoor her en der nog wat wedstrijdjes en een olympische afstand triathlon. Best veel als je het zo op een rijtje zet. En dan kan ik toch niet helpen dat ik ga twijfelen. Draaf ik niet te ver door? Overdrijf ik niet een beetje? Is het niet allemaal een beetje te veel in een jaar?
Even denken. Neeeeuh!