‘Jij loopt/strompelt zeker de 5 km?’ Een berichtje van Marco Vink over de Molenweiloop waar ik me een tijdje terug als vrijwilliger voor opgegeven heb. Van je hardloopvrienden moet je het maar hebben. Maar ja, eerlijk is eerlijk. Het is wel het plan ja, dat strompelen. Kan hij er in elk geval rekening mee houden bij de indeling. Dus om 17:30 aanwezig in Heerjansdam op de Molenwei 1. Onderdeel van het Loxam Stratenloopcircuit heb ik deze nog nooit gelopen dus een mooie gelegenheid om hem af te vinken. Gezien de locatie en het tijdstip wordt het even passen en meten op mijn werk want Frank gaat uiteindelijk niet alleen toch maar wel mee, maar gaat ook nog eens lopen ondanks eerdere ‘nee hoor, die ga ik niet doen’, dus ik moet eerst nog even langs huis. Sowieso is het de vraag of het door gaat want er is onweer voorspeld. De Buienradar lacht ons echter uit dus niets aan de hand.
Ik heb geen idee waar Heerjansdam ligt en ik volg braaf de navigatie die me ergens binnendoor stuurt. Als de weg opgebroken blijkt te zijn, er geen goede omleiding aangegeven staat en ik uiteindelijk strand op een bussluis waardoor ik helemaal om moet rijden krijgen we toch nog even een donderwolk. Gelukkig verdwijnt die weer zodra we er zijn en ik plaats neem achter de tafel van de uitgifte voor de 5 km startbewijzen, bijgestaan door Marilene en Carola. De oorspronkelijke rust verdwijnt snel als langzaam maar zeker de mensen binnen komen druppelen om hun startbewijs op te halen. Onbekenden maar zeker ook heel veel bekenden en de inmiddels routinehandelingen nemen het over. Voor en achternaam, welk nummer hoort er bij, afvinken, nummer opzoeken in het stapeltje en uitdelen. ‘Veel plezier en loop ze’. Mijn eigen nummer heb ik dan al lang en breed aan mijn riem vastgemaakt en ligt klaar om zo meteen om te doen.
We starten pas om 19:40 terwijl de 10 km om 19:30 start, maar omdat ze een minuut stilte willen houden voor zowel het overlijden van Marcel, de eigenaar van Runnersworld Rotterdam, als de organisator van de Molenweiloop wordt iedereen verzocht om tegelijkertijd naar de startboog te lopen die een paar honderd meter verderop ligt. Het is een emotioneel moment zeker voor diegenen die een van de twee persoonlijk gekend heeft. Na het applaus gaat iedereen klaar staan en klinkt het startschot. Er moet wel gewaarschuwd worden dat de mensen van de 5 km nog even moeten wachten want een aantal wil al gaan rennen. Dan gaan ook wij klaar staan.
Ik loop met Carola en Marilene. Marilene en ik moeten/willen rustig aan lopen en Carola loopt gewoon lekker mee. 5 km in 35 minuten is dan ook het plan. Dat we veel sneller van start gaan vertellen we er gemakshalve maar even niet bij. Het is raar weer. Niet heel warm maar wel een beetje benauwd. Wat we noemen weinig zuurstof in de lucht. Bovendien heeft Frank pech, het is een heen en weertje. Hij heeft voornamelijk een hekel aan rondjes lopen maar heen en weertjes zit daar niet ver vandaan. Dat komt er nou van. Hij wilde niet lopen omdat hij de route vorige keer niet zo spannend vond en ging toch overstag. Stiekem lach ik hem dan ook een beetje uit. Mij maakt het niks uit. Rond, twee keer rond, van A naar B of heen en weertjes. Voor elk parcours is er een tactiek en kan ik er een sticker op plakken in mijn hoofd om goed te lopen.
Na een kilometer maak ik een valse pas en ga bijna op mijn plaat. Bijna. Het is echter een goede testcase want daar waar een week geleden ik een dergelijke beweging nog danig in mijn enkel gevoeld zou hebben, heb ik er nu geen last van en dat is een goed teken. Dat geeft de burger moed. We lopen lekker en kletsen onder het lopen als de eerste lopers alweer terug komen. Het geeft maar weer eens aan hoe hard sommige mensen kunnen lopen. Bovendien is het voordeel van zo’n kort heen en weertje dat je alweer terug mag voordat je het in de gaten hebt. Ik plaag Frank nog even als ik hem tegen kom door te zeggen dat hij een beetje door moet lopen, maar als ik op mijn klokje kijk moet ik eerlijk toegeven dat hij best snel is. Hoog tijd dus dat die enkel het weer gewoon 100% gaat doen. Even later draaien wij ook bij het keerpunt en lopen weer terug richting finish. En dan komt mijn oude competitieve ik weer om de hoek kijken.
Ik ben blij dat er nog best een hele hoop mensen achter ons lopen en kan het ook niet laten om mensen in te gaan halen. Ik probeer ongemerkt af en toe een versnelling door te voeren, niet zo snel dat Carola het niet bij kan houden maar wel snel genoeg dat we telkens iemand net even voorbij gaan. Marilene heeft het in de gaten. Bij de laatste kilometer wil Carola even wandelen om weer op adem te komen en Marilene en ik lopen met permissie door. Mijn enkel protesteert een heel klein beetje maar ik hou mezelf voor dat ik toch een beetje moet testen wat ik wel en niet kan en waar ik sta. Tenslotte is het nu ruim 4 weken geleden. Het gaat verder prima en we kruisen de finish in 28:37. Helemaal niet slecht gezien de omstandigheden maar nog bij lange na niet wat het geweest is. Maar goed, eerst de afstand maar opvoeren dan gaan we daarna wel weer echt aan de snelheid werken. We wachten op de binnenkomst van een aantal bekenden op de 10 km, drinken nog wat en gaan uiteindelijk naar huis want tenslotte moet er morgen gewoon weer gewerkt worden. In elk geval een paar dagen rust qua hardlopen, morgen weer braaf mijn oefeningen doen en dan voorbereiden op zondag om een rustige en voorzichtige 10 km te proberen.
Ik heb er alle vertrouwen in. Ik hoop mijn enkel ook.