Het is komkommertijd, dus een mooi moment om weer eens aandacht te besteden aan die kleine maar oh zo belangrijke dingen in het leven. En in het leven van een hardloopster is dat het opruimen van je hardloopkleding, een controle op je schoenen, een beetje aan je techniek werken, experimenteren met voeding of misschien toch maar eens kijken of dat hardnekkige pijntje opgelost kan worden. Die controle op je schoenen kan je trouwens ook toepassen op de rest van je hardloopkleding. Zitten er gaten in je sokken, gooi ze weg, ruiken je shirtjes ook na het wassen nog een beetje fris of is de reden waarom iedereen zo braaf 1,5 meter afstand van je houdt tijdens het rennen niet vanwege Corona? Is je favoriete sportbroekje niet een beetje uitgelubberd zodat je hem na elke 10 meter weer omhoog moet hijsen en houdt je sport BH de boel nog wel een beetje op zijn plek?
Dat laatste, daar wil ik het overigens met de dames nog eens even over hebben. Want deed hij dat überhaupt wel toen je hem kocht? Nee hé, ga je het nou weer over die fantastische Anita Active BH’s hebben? Ja dat ga ik! Weet je waarom? Omdat het gewoon zeer doet. Zeer voor diegene die de boel niet op slot zet en zeer aan mijn ogen als ik ze zie gaan. Vanochtend op weg naar mijn werk zag ik er weer een. Een tietenschudster, een borstenbungelaarster, een boezemshaker, een boobymover, een voorgeveltrilster. Hop, hop, hop, met iedere pas ging ze vooruit en de boel ging omhoog en omlaag met een actieradius van ongeveer anderhalve kilometer. Ze sloegen zowel loopster als omstanders nog net niet in het gezicht. En dan denk ik bij mezelf, ‘meid, meid, meid, wat doe je jezelf en die mooie borsten van je toch aan?’
Ik was op jonge leeftijd al gezegend met een aardig gevulde boezem, waar ik veel succes mee heb gehad. Het heeft me in elk geval een hoop gratis drankjes en permanent entree tot menig disco verschaft. Ach ja, je bent jong en je gebruikt wat de natuur je gegeven hebt. Pas op latere leeftijd word je daar wat kritischer in en hou je het exclusief. Nou ja, de meesten van ons dan. Het enige waar je niet bij stil staat is dat je niet eeuwig jong blijft en dat je er aandacht en zorg aan moet geven om het mooi te houden. Aangezien ik vroeger nogal eens gierig kon zijn kocht ik mijn kleding bij de goedkopere winkels en aan goede lingerie gaf ik al helemaal geen geld uit. Met als gevolg dat diezelfde natuur die me in eerste instantie goed bedeeld had, in de vorm van zwaartekracht net zo hard toesloeg. Ergens tot aan mijn navel zullen we maar zeggen.
Reden te meer om er nu extra goed voor te zorgen. Aan het hangwerk valt niet zo veel meer te doen zonder menselijk ingrijpen, maar voorkomen dat ik er last van heb tijdens het stevigere beweegwerk des te meer. Of ik nu ren, spring, of op een paard zit te hobbelen lijkt het in elk geval alsof het betere chirurgwerk plaats gevonden heeft. Alleen Frank weet hoe het zit. Nou ja, jullie nu dus ook, maar niet verder vertellen. Of eigenlijk juist wel. Maar goed, even los van het oog in het kader van ijdelheid is het nou eenmaal ook zoveel fijner als het punt van je zwaartekracht tijdens het rennen gewoon in het midden van je lijf zit en niet bij iedere pas dan weer 3 meter links en dan weer 3 meter rechts hangt.
Terug dus weer naar alle dames die daar geen aandacht aan besteden. Het klinkt misschien gek, maar sinds ik ambassadrice van Anita Active ben kijk ik naar de borsten van andere vrouwen tijdens het rennen. Ik kan er niks aan doen, het is nou eenmaal het eerste waar mijn oog naar trekt tijdens het passeren. Soms zie ik ze al van een kilometer aankomen. Moet ik gelijk aan een liedje denken. ‘Zie je die borsten gaan, dan komt de hardloopster met een flut-BH er achter aan, la, la, la, la…’ De tekst was geloof ik iets anders maar past prima.
Ik heb dames er ook al regelmatig op aangesproken. De meesten weten helemaal niet wat het doet, staan er niet bij stil. Wat de vastberadenheid van mijn missie alleen maar versterkt. Het uitbannen van alle slechte BH’s in de wereld. Vooral sport BH’s maar ook in het dagelijks leven koop ik alleen nog maar BH’s die aan de kritische eisen van stevigheid en ondersteuning voldoen. Weg met de losse niemendalletjes waar je niks aan hebt, branden met de zacht elastische frutsels die een belofte doen van ‘ik ondersteun je’ maar ondertussen net zo hard mee bewegen. Voor mij alleen nog maar stevige structuren en precisie raamwerk. Ze zeggen wel eens dat er niks erger is dan een bekeerde gelovige. Ik was ook ooit onwetend maar nu heb ik geen excuus meer.
Even voor alle duidelijkheid. Het mag best mooi zijn, sterker nog, mijn collectie bestaat uit allerlei kleuren en soorten. Ik ben verwend, ik weet het want net als met schoenen heb ik altijd wel een bijpassend setje in de juiste kleur, en voor elke activiteit heb ik een andere soort qua model en stevigheid. Maar de belangrijkste stelregel is dat het past. Je kan de mooiste meest fancy en kwalitatief beste sport BH hebben, als hij te klein of te groot is heb je er nog niks aan. Sterker nog, dan is de remedie nog erger dan de ziekte.
Maar weet je wat het allerergste is? Ik heb Frank er ook al mee besmet. Zit ik tijdens het lopen met mijn gedachten ergens anders, roept Frank na het passeren: ‘Nou, die kan ook wel een Anitaatje gebruiken.’ Wat dat betreft is hij een bevoorrecht mens. Want welke man kan nu zeggen dat hij toestemming van zijn vrouw heeft om naar de borsten van andere vrouwen te kijken!
Alleen tijdens het hardlopen dan hé?