Een van de voordelen van het vele hardlopen is dat je je lichaam heel goed leert kennen. Je wordt je bewust van zaken als vermoeidheid, dreigende overbelasting of aankomende ziektes. Ik kan bijvoorbeeld feilloos het verschil tussen hooikoorts en een verkoudheid voelen, weet of een pijntje spierpijn is of een dreigende blessure, en weet ik in welke fase van overbelasting mijn zwakke plek zit. Ik bedoel, zit hij hoog dan is het normale situatie maar zodra hij via mijn bil, hamstring en kuit naar mijn enkel zakt moet ik me zorgen gaan maken.
Dat kennen van je lichaam vergt echter een lange traditie van onderzoek. Dat heb je niet van de ene op de andere dag. Ieder pijntje dat opdoemt wordt direct geanalyseerd, beoordeeld en vervolgens gecategoriseerd om er al dan niet actie op te ondernemen. Ook is het een kwestie van experimenteren. Ik weet dan ook precies waar mijn grenzen liggen. Dat wil niet zeggen dat ik ze niet regelmatig opzoek, oprek en een hele enkele keer overschrijdt. Vooral dat oprekken is van belang omdat je ze daarmee ook verlegt. Daar wordt je lichaam sterk van en geeft weer meer ruimte voor de volgende keer.
Naast het anatomische stuk heb je ook nog het esthetische aspect. Ik heb meer hardloopshirtjes in de kast dan gewone shirtjes, in allerlei vormen en maten. En ieder shirtje vertelt me exact hoe dik ik ben afhankelijk van hoe strak het zit en/of hoe zichtbaar mijn muffin top is. En voor wie niet weet wat een muffin top is, dat is dat stukje beschermmiddel rondom mijn killer abs waarvan Frank af en toe gekscherend vraagt waar mijn zwembadzwaantje is als ik weer afkeurend in de spiegel kijk en zuchtend dat strakke shirtje inruil voor een wijder exemplaar.
Het deel waar echter de meeste aandacht naar toegaat zijn uiteraard mijn benen en mijn voeten. Ik ken ieder bultje, zowel boven- als onderhuids, ieder adertje, iedere moedervlek en ieder haartje. Die laatste zijn trouwens bij mij een vorm van evil spawn. Heb ik mezelf net een uur gepijnigd door de Epilady er overheen te trekken, zie ik tien minuten later alweer de sprieten in het zonlicht omhoog springen. Zelfs het scheermes glijdt er gewoon overheen zonder schade aan te brengen aan de haren. Maar dat terzijde.
Het leuke van jaren bestudering van de ledematen is dan ook het vaststellen van de ontwikkelingen. Na het verzwikken van mijn enkel zit er een verdikking die er voorheen niet zat en waarschijnlijk nooit meer weggaat. Ook is het gewrichtje van mijn middelste teen wat dikker. De dokter zegt slijtage, ik heb nog ijdele hoop dat het ooit wegtrekt en probeer het regelmatig weg te masseren. Het bultje op mijn pees onder mijn rechtervoet laat ik daarentegen maar voor wat het is. Ik heb er geen last van en zolang hij niet groter wordt zit het me niet in de weg.
Qua vorm worden mijn kuiten wat gespierder dankzij het trailen maar zitten er daardoor ook wat nieuw gekweekte krasjes en plekjes van onwelwillende struikgewassen. En dankzij een aanwijzing van een hardloopvriendinnetje heb ik me de afgelopen weken gefocust op het kunnen optillen van mijn grote teen en daarbij mijn andere tenen op de grond te laten staan. Rechts was dat geen probleem maar links vergde nog wel wat oefening. Heeft iets te maken met het kunnen aansturen van je scheenbeenspieren. Schijnt goed te zijn tegen blessures.
Dat lijf moet natuurlijk ook goed onderhouden worden. Massages, rekken en af en toe een bezoekje aan de fysio houdt de boel soepel, op zijn plek en vrij van roest. Zo kom je overigens ook nog wel eens iets te weten. Ik schijn een bal in mijn rechterkuit te hebben. Waarschijnlijk bindweefsel ooit ontstaan toen ik op mijn twaalfde verjaardag aangereden werd en mijn been brak. Ik heb wel eens gevraagd of daar nog iets aan gedaan kon worden maar de vergelijking met versteend hout dat pas uitslijt na een miljoen jaar waterdruppels er op laten vallen zei mij genoeg. Laat maar zitten, ook daar heb ik mee leren leven.
Al met al een regelmatige tijdsinvestering gedurende de afgelopen jaren waar ik voor het hardlopen heel veel plezier van heb. Ik kan het dan ook iedereen aanraden. Leer je lichaam kennen. Ga op onderzoek uit, kijk, voel, beweeg, stretch, probeer allerlei bewegingen en herhaal dat regelmatig.
Een soort van ontdek je plekje, maar dan net even anders…