Vanwege Koningsdag hebben we een lekker lang weekend. Maandag is bij ons op de zaak namelijk een verplichte vrije dag. Bij uitstek natuurlijk dus een goed moment om een beetje uit te rusten en bij te komen, hard te lopen want het weer is wel ok, maar ook om weer eens de grote voorjaarsschoonmaak te maken. In mijn geval betekent dat, dat ik weer eens flink de bezem door mijn hardloopkast ga halen. Letterlijk en figuurlijk.
Figuurlijk omdat ik eens op een rijtje wil zetten hoe mijn hardloopjaar er wellicht uit gaat zien. Natuurlijk alles onder voorbehoud van Corona, maar omdat er de afgelopen periode helemaal niks mogelijk was ben ik ook voornamelijk bezig geweest met freewheelen, en vooral niet met plannen. Maar nu, ondanks het licht van stijgende besmettingen, er toch wat versoepelingen komen en met de belofte van een hogere vaccinatiegraad zou het zo maar kunnen zijn dat er vanaf de zomer toch een en ander mogelijk is.
Dus laten we eens naar die agenda kijken. Waar zal ik beginnen? Als eerste staat die tweede 100 km op de planning, en dat is al op 24 juli. Dat is best kort dag en de vraag is toch wel of die doorgaat of niet. Aan de andere kant, de weekenden daarvoor zijn sowieso allemaal leeg, op ergens een mogelijke Ekiden na, maar dat zal niet veel interfereren met de voorbereidingen. Spannender is dat we 3 weken daarna de Trail des Fantomes hebben staat, met een ‘kleine’ 60 km. Dan hebben we 3 weken later de volgende 100 km staan, de Black Devils. Shit, dat heb ik me niet zo gerealiseerd en als ik zie welke weerslag die eerste gehad heeft wordt dat écht nog best spannend. Misschien daar ergens maar wat langer vrij nemen om bij te tanken.
De week na de Black Devils staat de Antwerp Night Marathon. Nee, dat kan écht niet. Die moet maar in de verkoop. Ik denk dat ik veel kan, maar ik moet ook niet overmoedig zijn en mezelf naar de klote helpen. Eind september de CPC staat met een vraagteken. Deze heb ik sinds de eerste keer nog nooit overgeslagen, maar ergens ben ik toch een beetje huiverig geworden met overal voor inschrijven tegenwoordig. Het is nog niet uitverkocht en er is ook nog zoiets als startnummers overnemen, dat risico ben ik dan wel bereid om te nemen.
We zitten inmiddels begin oktober, de aangepaste Roparun en de Harbourrun, die ik met de zaak zou doen. Zou, want hier moet ik echt een keuze maken, en ook al ben ik op de zaak de organisator van het feestje, de keuze is niet moeilijk. Roparun is een commitment die ik aangegaan ben. We scrollen door naar eind oktober, de Rotterdam Marathon. No questions asked. En dan begin november de marathon van New York en half december de laatste in het rijtje, de Bello Gallico. Beiden staan nog niet in de agenda dus die zetten we er dan maar gelijk in zodat alles weer compleet is. En ergens tussendoor komen dan nog een paar vouchers die nog ingepland moeten worden. De Road Through Rotterdam, een Bear Trail.
So far voor alle wedstrijden en trails. Lekker druk, zoals dat heet, maar zeker ook een teken dat ik verder niks van te voren ga plannen en als we nog iets doen omdat we dat als training er bij pakken, we dat last minute doen. Tijd om over te gaan op het fysieke opruimen. Wat hebben we nog aan gelletjes en ander hardloopvoedsel in de kast liggen? Die zakjes verdacht poeder die iets voor je maag doen die we in Athene gekregen hebben staan een beetje bol. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat het is of wat het doet, dus ik gooi ze dan uiteindelijk toch maar weg. Het proefpakketje Energy Gum zal niet bederven dus die bewaar ik nog even, en qua gelletjes heb ik er nog maar één. Einddatum augustus, dat red ik nog wel. Ik eet weliswaar voornamelijk krentenbollen, zoute sticks of een Liga tijdens het lopen tegenwoordig, maar ik neem hem wel mee met die 100 km. Hoe staat het met de voorraad electrolyten? Die gaan er wel met sneltreinvaart doorheen, maar we hebben nog even. Voor de rest is het alleen nog wat Dextro, die bederven niet, en koeken, die komen wel op. Voorraad kast? Check!
Op naar de accessoires in de la. Van alles verzameld in de loop der jaren, dus tijd om er eens doorheen te gaan. Er komen drie stapeltjes, ‘gebruiken we regelmatig’, ‘wil ik echt bewaren als reserve’, en ‘mag weg misschien wil iemand het hebben die er wat aan heeft’. De eerste twee gaan terug in de la, de derde gooi ik van de week wel op Facebook of in een Messengergroepje. Door naar de schoenen. Ik probeer ze tegenwoordig bij te houden in de Garmin App. Beetje onhandig dat als je ze later toevoegt, zoals ik, en je een willekeurige startdatum zet, je die daarna niet meer kan wijzigen. Helemaal als die datum niet ver genoeg in het verleden ligt. Dus nu heb ik twee paar schoenen die ik er twee keer in heb staan waarvan ik de kilometers bij elkaar op moet tellen om te weten hoeveel ik er ongeveer mee gelopen heb. Nou ja, weten we dat ook weer. Desalniettemin zie ik dat mijn ene paar ‘lange duurloop’ nu al wat slijtage begint te vormen, en mijn ‘oude’ trailschoenen zijn eigenlijk aan vervanging toe. Volgens Garmin heb ik er dan ook al 800 km op zitten. Binnenkort maar weer eens een bezoekje aan de Run2Day brengen dan. Na 28 april, dan hoef ik geen afspraak te maken. Waarschijnlijk wel in de rij staan, dat dan weer wel.
De laatste opruimactie is ook gelijk de grootste. De kast met hardloopkleding. Hoe zal ik dat eens aanpakken? Stapeltje voor stapeltje of gewoon rücksichtslos alles er uit trekken en opnieuw indelen? Ik kies voor het laatste. Een voor een pak ik daarna mijn shirtjes, broeken, sokken en andere aanverwante hardloopkledingstukken zoals handschoenen, mutsen en buffs, bekijk ze, beoordeel ze, en leg ze al dan niet op de juiste stapel categorie zoals winter, zomer, leuk of souvenir of thema. Of op de ‘wegdoen’ stapel achter me. De meesten zijn zonder twijfel maar anderen kunnen wel drie keer op een stapel belanden, gaan op ‘wegdoen’, weer terug op een andere stapel voordat ze eindelijk hun eindbestemming vinden. Ik ben bijna twee uur bezig als ik alles meerdere keren door mijn handen heb laten gaan. Maar uiteindelijk heeft alles dan toch een plek gekregen en ben ik blij met deze grote schoonmaak. Heerlijk lekker alles opgeruimd en zeker ook die enorme hoeveelheid hardloopkleding die ik gereduceerd heb tot overzichtelijke stapels en een behapbare hoeveelheid.
Dan doe ik de kastdeuren dicht, draai me om om de stapel ‘wegdoen’ op te pakken en in de zak van Max te deponeren. Ik blijf heel even verbaasd staan, knipper met mijn ogen maar het is echt waar. Ik zie alleen een zielig eenzaam buffje liggen. So much voor opruimen.
Fijne lente allemaal!