Na de 100 km van vorige week doe ik deze week wat rustig aan. Ik heb nog niet helemaal bedacht wat ik ga lopen zondag maar ergens iets tussen de 10 km en 20 km. Dan zie ik een post voorbij komen op Facebook van een van onze hardloopvrienden over een plek onder het Kleinpolderplein waar blijkbaar een aantal standbeelden staan. Het Museum van Verweesde beelden. Niet heel spectaculair maar wel een plek waar ik nog nooit geweest ben. En daar moeten we dan heen!
De route is snel gemaakt en behelst 15 km. Maar waarom wil ik daar nou zo graag naar toe? Ik zei het zelf al, niet zo heel spectaculair en genoeg andere beelden te vinden in Rotterdam. De reden is simpel. Ik ben altijd op zoek naar het perfecte plaatje. Ze zeggen wel eens gekscherend ‘als het niet op Strava staat, is het niet gebeurd’. Voor mij zou gelden, als ik er geen foto van gemaakt heb…
Een groot deel van de mensen is druk bezig met trainen. Voor een halve of hele marathon, of voor een ander doel zoals een snelle 5 km of 10 km. Dat heb ik ook lang gedaan. Tot het moment dat ik mijn piek wel een beetje gehad had, meer ging trailen waar het draait om het lopen zelf of hoogstens de afstand maar zeker niet op snelheid, en Instagram ontdekte. Toen werd het digitaal vastleggen van een loop ineens belangrijk, en dan bedoel ik niet tempo en afstand, maar wel wat ik onderweg tegen kom.
Niet dat het nieuw voor me is. Al jong ontdekte ik de behoefte om het leven vast te leggen in plaatjes. Op mijn vijftiende kreeg ik mijn eerste fototoestel. Een bijzonder exemplaar want het was geen Polaroid maar maakte wel vierkante foto’s. Ik was er superblij mee en heb de nodige investering van mijn zakgeld gedaan in filmrolletjes. Bij voorkeur van 36 opnamen, want ik wilde geen beperking in hoeveel foto’s ik kon maken. Dan nog moest ik goed nadenken welke foto’s ik maakte en het was altijd afwachten wat er uiteindelijk uit kwam. Een verkeerde move, soms een onverwachte lichtinval of de teleurstelling als het rolletje over de datum bleek en niet goed werkte. Ietwat anders dan vandaag de dag waarin je gewoon je foto met je telefoon maakt, 100 keer over kan doen en gelijk kan kijken of hij bevalt. Althans, als het geen momentopname is.
Intens verdrietig was ik dan ook toen mijn toestel gestolen werd. Het heeft niet lang geduurd voordat ik een nieuwe had en het staat me nog bij als de dag van gisteren de trip die ik ooit maakte naar Egypte, waar ik 6 rolletjes van 36 opnamen bij me had. Zo’n beetje de laatste keer dat ik me kan heugen dat ik nog analoog foto’s maakte voordat de digitale camera zijn intrede deed. Laat staan zoals ik al zei de mobiele smartphone. Niet schrikken als ik zeg dat ik meer dan 15.000 foto’s op mijn telefoon heb staan. En allemaal ook gekopieerd op mijn PC.
Foto’s maken tijdens het lopen is dan ook inmiddels een constante factor. Daar ben ik dan ook redelijk bedreven in al zeg ik het zelf. Ik ga ook nooit de deur uit zonder mijn speciale mini standaardje, waar ik mijn telefoon in kan klemmen voor een goede ‘angle’. Wat dat betreft is Instagram mijn digitale hardloopdagboek geworden. Ik hou van bijzondere mooie of gekke foto’s. Ergo continue op zoek naar inspiratie voor een rondje waar ik langs iets kan rennen om toe te voegen aan mijn collectie. En anders wel een mooi uitzicht of een ander kleurrijk tafereeltje.
Soms is dat een enorme uitdaging overigens. Als je langs een saaie weg rent en er is niks anders te zien dan weiland. Als er geen enkele plek is waar ik mijn telefoon neer kan zetten om dat ene shot te maken. Of het zeikt van de regen en alles drijfnat wordt. De ene keer ligt de focus op de mensen met wie ik loop, de andere keer klim ik in een boom of standbeeld voor het perfecte plaatje. Dat dat niet altijd goed gaat bewijst het litteken aan mijn rechterwijsvinger toen ik die zwaar openhaalde voor de foto. Maar het mooiste is als ik beide kan combineren. Nee het valt niet mee om er iedere keer weer iets leuks van te maken. Maar gelukkig heb ik altijd nog een joker en dat is de springfoto. Dankzij de burst modus van mijn telefoon komt er altijd wel iets bruikbaars uit. Maar het allermoeilijkste van het hele fotografeergedoe tijdens het lopen?
Kiezen welke foto ik gebruik als frontfoto voor mijn Instagram post…