Vorige week liepen we dan eindelijk de Rotterdam Marathon. Maar terwijl veel mensen in het ook mij bekende zwarte gat vallen, ligt mijn vizier ergens in December. Dat maakt, heel arrogant gezegd, Rotterdam een training. Een hele leuke training, dat dan weer wel. Maar gewoon een van de loopjes die op de agenda staan voor de uitdaging van de Bello Gallico half december. Zoals ik dat ook in 2019 deed toen ik trainde voor de Two Oceans en net als dat ik nog een 42 km en een 56 km trail heb staan voor die tijd.
Het bespaart me het ‘en wat nu?’ gevoel want ik ben gewoon nog niet klaar. Dit was niet het moment waar ik naar toe werkte. Ergens voelt dat wel raar. Overal om me heen zie ik mensen die een week niks gedaan hebben. Die vandaag weer ‘hun eerste loopje sinds zondag’ gedaan hebben. Ik heb er dan al ‘gewoon’ weer twee opzitten deze week als ik vanmorgen opsta. Niet al te ver want ook ik moet een beetje rustig aan doen na een marathon, maar wel het patroon van drie keer week doorzetten.
Ik loop ook niet in de pas met mensen die vandaag gestart zijn of binnenkort gaan starten met hun trainingsschema voor april. Want ook al loop ik gewoon in april weer mee, de volgende marathon is niet het nieuwe doel. Wat dan wel? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ergens in mijn brein heb ik wel hardloopdromen, maar het is meer een doorlopende agenda met diverse loopjes.
Ik las vandaag de vraag van iemand op Facebook of er al mensen ‘stiekem’ naar de kalender voor 2022 aan het kijken waren. Stiekem? Wij hebben een aantal standaard loopjes waar we altijd aan mee doen, daarnaast hebben we bijzondere loopjes waar we al wel voor ingeschreven hebben en we hebben potentiële loopjes die we zouden willen lopen. Natuurlijk houden we ook wat ruimte voor spontane loopjes, maar zo is de agenda voor 2022 al heel gauw gevuld. Ik heb zelfs al een mogelijk lijstje voor 2023!
Dat zwarte gat is dus niet meer aan mij besteed. Geen lege agenda, geen gebrek aan doelen, geen onrust in mijn donder omdat er niks te lopen valt. Wij lopen gewoon door. Sterker nog, er is eigenlijk teveel te lopen. So many runs, so little time. Eerder een kwestie van keuzes maken dus. En anders verzinnen we zelf wel weer een paar leuke loopjes.
Eigenlijk is het net als vakantie vieren. Je hebt een vakantie gepland en zodra je bent geweest wil je iets hebben om naar uit te kijken. Zo is het met lopen ook. Of je de marathon nu als doelstelling had of niet, een goedgevulde agenda houd je lekker bezig. Daarom zeg ik een week na de Rotterdam Marathon…
… en weer door!