Vorige week hebben we weer een eigen trail van 52 km gelopen. Tenslotte moeten we toch een beetje trainen voor die 100 mijl in december. Voor de rest van het jaar hebben nog een 69 km en een 80 km op de planning staan. Trails dan, want we hebben op het asfalt ook nog de marathon van Londen en New York staan, waarmee de agenda zo’n beetje vol zit.
‘Zo’n marathon, dat lopen jullie toch op je sloffen?’, krijgen wij nog best wel vaak te horen. Nou, voor ons is het ook nog steeds 42 kilometer, vergis je niet. Of ‘Vinden jullie dat nou nog leuk, een marathon lopen?’. Ik weet niet hoe Frank er over denkt, maar ja, ik vind het nog steeds enorm leuk om een marathon te lopen.
Ik heb recentelijk het boek ‘Marathon: Magisch of Waanzin?’ gekocht. Een boek met tips en tricks en een trainingsschema om een marathon te lopen, naast verhalen van markante marathonlopers die de bewuste vraag beantwoorden. Als je de vraag aan mij stelt dan hoef ik niet lang na te denken. Het maakt niet uit hoeveel (ultra)trails ik loop of wat voor andere avonturen ik beleef op hardloopgebied, de marathon blijft leuk.
Ik heb inmiddels 12 officiële en 2 virtuele marathons gelopen, naast een aantal marathonafstanden, maar de opwinding als ik aan de start van een nieuwe marathon sta blijft, net als de voorpret. Ik lees ook nog steeds alles wat met het lopen van een marathon te maken heeft. Of dat nu de Runnersworld magazine is of zo’n boek als dit. Het schema zal ik niet volgen, maar de verhalen verslind ik net zo makkelijk.
Ik heb geen kinderen, maar stel me een vraag over de marathon en ik ga los. Uren kan ik er over praten. Over mijn eigen ervaringen, over hoe ik er mee begonnen ben, en waar ik nu sta. Maar ook horen hoe een ander het ervaart. En dan natuurlijk al die herkenbare momenten die je met elkaar deelt. ‘En toen die ene keer dat ik zo misselijk werd van een gelletje. Of heb jij dat ook wel eens gehad, dat je zo enorm nodig moest plassen in het startvak maar er geen Dixie stond?’
Ook ontzettend leuk is het praten over de marathon met mensen die hun eerste marathon nog moeten gaan lopen. Die zijn nog onbevangen met alles wat er op ze af komt. Ik weet wel wat er gaat komen, dus stort ik mijn verhalen en tips & tricks over ze heen. Tot aan vervelends toe, maar hé, dat mag.
Maar het allerleukste vind ik het integreren van uitspraken uit de film ‘De Marathon’ in mijn dagelijkse leven. Inmiddels heb ik die film zo vaak gezien dat ik hem bijna uit mijn hoofd ken. En Frank met mij, waardoor we te pas en te onpas halve toneelstukjes opvoeren. ‘Ik loop marathonS, en als je schoenen dan te klein zijn dan gaan ze knellen. En dat moet je niet hebben.’ ‘Hoe ver is dat eigenlijk, zo’n marathon?…Nou, ik vind het met de auto al ver.’ ‘Een beetje doorlopen, het is geen lampionoptocht!’ Of mijn favoriete quote: ‘Tijdens de marathon kom je jezelf niet tegen. Tijdens de marathon bepaal je wie je bent.’
Misschien is het ook wel omdat de marathon mijn eerste echte mijlpaal was. Natuurlijk is de grens van boven de 50 km spannend en zelfs de eerste 100 km plus was geweldig, maar die 42,195 km was levensbepalend. Ik heb toen inderdaad letterlijk bepaald wie ik ben, en alles wat daarna kwam is daar op gebaseerd. Dus Marathon: Magisch of Waanzin? Absoluut Magisch, en vooruit, toch ook een klein beetje waanzin. Want welke gek loopt nou een marathon? Deze gek, en met mij heel veel gekken.
Welcome to the madhouse!
Ps. Het boek is hier te koop.