Ok, we ‘wonen’ nu een maand in Pijnacker, tijd om de balans eens op te maken. Laten we beginnen met de opmerking dat er een duidelijk verschil is tussen Rotterdam en Pijnacker. Hoe cliché ook, een verschil tussen de grote stad en een dorp. Het jachtige leven ten opzichte van het rustige voortkabbelen. Maar is dat ook zo? Laten we eens kijken.
In Rotterdam groeten de directe buren elkaar nog nét, maar dat is het wel zo’n beetje. Behalve tijdens het rennen, waar je soms nog wel eens een hoofdknikje of een half handje van een mederenner krijgt. Hier in Pijnacker word je om de haverklap gegroet op straat door totaal vreemden. Of je nu hardloopt of niet. Mensen die met hun hondje aan het wandelen zijn of boodschappen doen. Soms maak je zelfs een praatje.
Zelfs ik, die als kind steevast als ‘a-sociaal’ bestempeld werd door mijn moeder omdat ik nooit ‘gezellig’ bij de visite kwam zitten, merk dat ik beïnvloed word door de omgeving en spontaan uit mezelf mensen onderweg aanspreek om het over koetjes en kalfjes te praten. Het moet niet gekker worden.
In het verkeer wordt er in de stad hard getoeterd, geeft niemand voorrang, kunnen de meeste mensen überhaupt niet autorijden en moet je oppassen voor fietsers, voetganger, skaters, bakfietsen, scooters, wielrenners, trams, skateboarders en ga zo maar door. Zelf flits je er ook doorheen en is de doelstelling van in de auto stappen om zo snel mogelijk en met zo min mogelijk kleerscheuren van a naar b te komen. Verkeersregels zijn daarbij voor watjes.
In de polder lijkt het doel vooral om van a naar b te komen, en daar neem je dan ook de tijd voor. Je houdt je netjes aan de regels, geeft overal voorrang, rijdt voor de zekerheid 40 km per uur waar je 50 km mag en als je aan komt rijden bij een rotonde doe je netjes afremmen, ook als je al 300 meter van tevoren ziet dat er niks aan komt, want je weet maar nooit. En nee, dat gedrag heb ik nog niet overgenomen.
Over rotondes gesproken, het zijn er vooral veel. Bij iedere kruising staat er een mooie rotonde, variërend van een baan naar twee en soms zelfs wel drie of vier banen. In het midden een mooi plantsoentje of een kunstwerk, al dan niet onderdeel van de 60 kunstwerken van de lijst ‘kunstwerken in het openbaar’ van de gemeente Pijnacker-Nootdorp.
Wie mij op Instagram volgt heeft ze kunnen zien, die kunstwerken. In Rotterdam heb ik mijn vaste routes, waar ook de nodige streetart te vinden is als afwisseling op de Kralingse Plas, de bruggen en mooiste skyline van de wereld. Ook in Rotterdam hebben ze overigens voldoende kunstwerken in de straten, maar om de lange, sorry-maar-ik-zeg-het-toch, saaie fietspaden in de polder te doorbreken heb ik hier specifiek mijn afleiding gezocht in looproutes langs al die kunstwerken van de lijst. Mooi groen hoor langs die fietspaden, maar spannender dan een fazant wordt het niet.
Voorzieningen is maar net waar je behoefte aan hebt. Hou je van brood, dan kan je hier je hart ophalen. Ik heb inmiddels vijf bakkers ontdekt en op diverse hoeken van die lange polderpaden staan automaten om producten ‘vers van het land’ te kopen. De Albert Heijn zit overal maar een goede sushitent of pizzabakker moeten we nog vinden. Voor de slager moet ik 2,5 km naar het centrum lopen, afhaalchinees komt uit Nootdorp. Whisky kan Frank dan weer op de hoek van de straat kopen. De snackbar doet daarbij ook niet onder voor die in Kralingen en zit dichterbij.
Over het huis kan en zal ik kort zijn. De helft kleiner en niet je eigen spullen maar nog steeds super dankbaar dat we dit als oplossing konden krijgen. Bovendien zitten we ook nu op de vierde verdieping dus bijna hetzelfde. Het afval is dan wel weer een dingetje. Doen we thuis gewoon papier, glas en de rest, ben ik hier een half uur bezig om te bepalen of iets daarnaast wel of niet onder PMD valt en ben ik er door schade en schande achter gekomen dat de biologisch afbreekbare vuilniszakken voor het GFT afval na een week ook daadwerkelijk afgebroken zijn, getuige de drap in de kartonnen doos waar hij in zat toen ik na anderhalve week de volle zak er uit tilde.
Alles zal kwestie van gewenning zijn. Nog een paar weken voordat dit avontuur ten einde is. Ondanks alle verschillen vind ik het toch ook superleuk om een volledig nieuwe omgeving te leren kennen, vooral ook hardlopend. Maar gaan wij (ooit) als stadsstel, zonder kinderen en allebei met een drukke baan (vroeger zouden we Yuppen zijn, ware het niet dat we niet meer zo jong zijn), Rotterdam verruilen voor de toch wel grotendeels gezin-met-kinderen rijke Vinexomgeving in Pijnacker?
Doe eens een gok!