Voor wie het een beetje volgt, na de Duinhopper staat het nieuwe doel alweer op de agenda. In juni loop ik de Liberation Trail, een zogeheten multistage oftewel in totaal 270 km in 6 dagen opgedeeld in stukken. De run is gebaseerd op Operation Market Garden.
Operatie Market Garden was een geallieerd offensief gericht tegen nazi-Duitsland in september 1944, tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog. De operatie, gekenmerkt door een ruime inzet van luchtlandingstroepen om strategische bruggen op Nederlands grondgebied te veroveren, was uiteindelijk een mislukking doordat de cruciale brug bij Arnhem niet kon worden behouden. Hier is bijvoorbeeld de film ‘A bridge too far’ op gebaseerd en ook de Airborne Freedom Trail, die start op de Ginkelse Heide waar de luchtlandingstroepen gedropt werden, herdenkt de route die de geallieerden vanaf daar naar Arnhem aflegden.
Maar feitelijk startte Market Garden eigenlijk al eerder op het strand in Normandië, namelijk in juni van datzelfde jaar, beter bekend als D-Day. Market Garden had de genadeklap moeten zijn van dat offensief. Kort door de bocht was het plan, landen op het strand in Normandië, de Duitsers terugdringen in Noord Frankrijk, België en Nederland, de bruggen op die route veroveren tot voorbij Arnhem, en dan eigenlijk Duitsland binnenvallen via het noorden en ze verslaan in hun eigen hol in Berlijn. Dat ging zoals gezegd dus goed tot aan Arnhem. De Duitsers bleken toch niet zo verzwakt als men dacht. Een klein groepje geleid door luitenant kolonel John Frost, ergo de John Frostbrug, waren de enigen die Arnhem wisten te bereiken maar moesten opgeven. Omringd als ze waren door de Duitsers heeft men nog een poging gedaan om deze mannen te bevrijden. Dat was Operatie Pegasus en die run lopen we half april. Maar slechts een handjevol mannen wisten uiteindelijk te ontsnappen. Uiteindelijk weten we allemaal dat het toch nog goed afgelopen is maar dat duurde allemaal veel langer dan verwacht en kostte een hoop meer mensenlevens.
Tot zover de geschiedenisles. Voor wie meer wil weten, ook als je ooit eens de Airborne Freedom Trail gaat lopen of gelopen hebt, moet maar eens naar museum Hartenstein in Oosterbeek. De Liberation Trail start dus op het strand in Normandië, waar we over Omaha Beach, Gold Beach, Juno Beach en Sword Beach rennen. Van daaruit door Noord Frankrijk en België langs de Pegasus bridge en Coo. We betreden Nederland bij Eindhoven en Berg en Dal, daar lopen we de langste etappe van 81 km. De laatste dag lopen we de route over de Ginkelse Heide naar Arnhem en de John Frostbrug. Natuurlijk doen we de nodige herdenkingsplekken aan en slapen we op een veldbed in legertenten. Dat laatste zal voor mij nog de grootste uitdaging worden, maar sowieso wordt het spannend hoe het lijf omgaat met elke dag tussen de 30 en 50 km lopen.
Voor de Duinhopper heb ik wat stukken verkend, voor de Liberation Trail ken ik natuurlijk wel de laatste etappe, maar even naar Normandië rijden voor een loopje wordt wat lastig. Gelukkig houdt de organisatie daar rekening mee en hebben ze afgelopen zaterdag de gelegenheid geboden om het laatste stukje van de langste etappe te verkennen, namelijk de laatste 15 km bij Berg en Dal. De Liberation Trail Recon. Dus rijden we zaterdagochtend naar Mook, waar de start gepland staat. We worden met open armen onthaald en krijgen een lint mee als we om 11:00 starten. De route loopt langs een van de vele militaire begraafplaatsen waar we dat lint straks achter kunnen laten als we dat willen.
Er zijn ook een aantal oud-deelnemers aanwezig. Handig om mijn vragen aan te stellen. ‘Hoe verloopt de start per etappe? Moet ik eigen kookgerei meenemen? Hoe doe je dat met opladen van je elektronica?’ en meer van dat soort vragen. Ik krijg ze allemaal beantwoord nog voordat we van start gegaan zijn. De route zelf geeft een goed beeld van wat we in juni kunnen verwachten. Hoe het weer zal zijn weten we natuurlijk nog niet, vandaag hebben we four seasons in one day. Bewolking, wind, regen, hagel en zelfs een beetje zon.
Na 15 km sta ik boven aan de Duivelsberg, waar ze met een auto met eten en drinken staan en waar we straks het eindpunt van de 81 km hebben. Vandaag mag ik nog 12 km terugrennen. Heen was het stiekem toch best veel vals plat omhoog, terug is het juist veel naar beneden. Maar ja, in Juni is het alleen heen want het zijn allemaal van A naar B-tjes, op een nacht trailtje van 15 km na dan. Onderweg zijn we langs de Militaire Begraafplaats van Groesbeek gekomen, waar ik mijn lintje om het graf van een Canadese soldaat heb gebonden als eerbetoon.
Als ik ruim 4 uur later terug ben bij de auto zit de rest al aan het bier. Ach ja, dat zal straks ook wel ongeveer het patroon zijn maar dat is het fijne aan de opzet. Los van de 81 km zit er nergens een tijdslimiet omdat je altijd in de buurt van een kampement eindigt. Dus ik kan heerlijk op mijn gemak genieten van het avontuur. Eigenlijk is het gewoon een soort loopvakantie met kamperen, waarbij dat kamperen dan weer niet heel erg aantrekkelijk klinkt. Maar goed, je moet er wat voor over hebben.
6 dagen lopen door drie landen met een historische achtergrond. Ik heb er zin in!
P.s. Mocht je enthousiast geworden zijn en ook mee willen, inschrijven kan nog!
Liberation Trail