De pest in je lijf
En dan lig je ineens maandagavond huilend van de pijn in je bed. De dag ervoor liep je nog 27 km door de duinen en vandaag heb je het gevoel dat er een hete pook in je knie zit. Met… Lees meer >
En dan lig je ineens maandagavond huilend van de pijn in je bed. De dag ervoor liep je nog 27 km door de duinen en vandaag heb je het gevoel dat er een hete pook in je knie zit. Met… Lees meer >
2020. Wat een kutjaar. Het jaar van Corona. Het jaar dat alle leuke dingen afgelast werden, we diverse lockdowns hebben gehad, de horeca dicht ging, we verplicht moesten thuiswerken, stress opbouwden door alle onzekerheden, niet mochten knuffelen, of eigenlijk niks… Lees meer >
Sinds ik thuis werk zit ik hele dagen braaf achter het bureau waar netjes een werkplek gemaakt is met scherm, een opzetstuk voor mijn laptop en een draadloze muis en toetsenbord. Het bureau staat tegen het raam dus ik kan… Lees meer >
Als je gaat hardlopen is er vaak een factor waar je in het begin geen rekening mee houdt. Dat komt vaak omdat er dan nog niet zo veel aan de hand is. Het wordt juist aangemoedigd en niemand merkt dat… Lees meer >
Als kind word je gevormd. Gevormd door je ouders, je rolmodellen, je idolen maar ook door de dingen die je meemaakt. Zo ben ik als de dood voor elektriciteit omdat ik als 4 jarige gezellig een blauw draadje in het… Lees meer >
New York, New York. In een normale wereld zou ik me vandaag klaarmaken om morgen mijn twaalfde officiële wegmarathon te lopen. De 50ste editie van de New York marathon. Maar zoals we allemaal weten leven we momenteel niet meer in… Lees meer >
Streber. Ambitieus. Wedijverig. Prestatiegericht. Competitief. Kortom, altijd willen winnen. Of ik er mee geboren ben weet ik niet, maar sinds ik me kan heugen wilde ik als kind altijd al de beste zijn. De ‘Number One’. Daar deed ik dan… Lees meer >
Terwijl we een beetje aan het bijkomen zijn van de trail van gisteren zie ik ze voorbij komen op Facebook. Foto’s van de WPR Lansingerland Summer Holiday run. De eerste officiële wegwedstrijd na maanden afkicken en wat een prachtige medaille…. Lees meer >
Ik was zo’n kind dat altijd in beweging was, tot wanhoop van mijn moeder toe. ‘Doe nou toch eens rustig!’, riep ze regelmatig als ik weer eens als een paard op handen en voeten door onze lange gang ‘galoppeerde’. Rustig?… Lees meer >
Het is bijna 16:00. Ik ben helemaal gaar. De dag begon al vroeg en na twee lange workshops over Skype en de maandrapportage klaargemaakt te hebben ben ik duf, suf en moe. Helaas ligt er nog een stapel werk op… Lees meer >